Jakaż gorycz bije z każdej strony tej książki! Gorycz zrozumiała i jak najbardziej zasadna - nie dość, że Eva utraciła ukochanego mężczyznę, to jeszcze musiała stawić czoła bezdusznemu prawu, urzędasom, łasej na profity rodzinie Stiega. Walczyć o mieszkanie, o każdą pamiątkę po ukochanym, o Stiega takiego, jakim był w rzeczywistości, nim machina popularności przemieliła jego książki i stworzyła "przedsiębiorstwo Stiega Larssona" służące wyłącznie zarabianiu pieniędzy.

Rozumiem rozczarowanie i żal osoby, która musiała zmierzyć się z tym wszystkim. Nie rozumiem natomiast, czemu nie napisała tej historii sama, czemu była jedynie współautorką. Jak na 32 lata spędzone wspólnie ze Stiegiem, informacji o nim samym jest w książce bardzo mało i są one niepełne, fragmentaryczne. Po wielu tematach Autorki jedynie się prześlizgują, dlatego przy czytaniu wciąż odczuwałam niedosyt. W rzeczywistości jest to książka głównie o Evie i jej sposobie na radzenie sobie ze stratą, jeśli więc ktoś nastawia się na czytanie biografii Larssona, to zdecydowanie się rozczaruje.

Nie wiem w ilu procentach trylogia Millenium jest dziełem samej Evy Gabrielsson. Ona sama twierdzi, że w znacznym. Pomimo całej sympatii i zrozumienia, jakie czuję dla tej kobiety, wydaje mi się, że jest to opinia mocno na wyrost. Bardzo chciałabym, żeby "Zemsta Boga" ujrzała światło dzienne. Nie jestem natomiast przekonana, czy dzieło Stiega powinna kontynuować akurat Eva.

Jakaż gorycz bije z każdej strony tej książki! Gorycz zrozumiała i jak najbardziej zasadna - nie dość, że Eva utraciła ukochanego mężczyznę, to jeszcze musiała stawić czoła bezdusznemu prawu, urzędasom, łasej na profity rodzinie Stiega. Walczyć o mieszkanie, o każdą pamiątkę po ukochanym, o Stiega takiego, jakim był w rzeczywistości, nim machina popularności przemieliła...