Całościowy zestaw opowiadań Trumana Capote, z którego bliższe są mi opowiadania wczesne, jeszcze młodzieńcze, te późniejsze jakby nie mają tego jądra, czegoś co jest głównym wątkiem, i trochę się rozmydlają. Ale nie można krytykować autora, bo a nuż zbiegną się wszystkie piękne łabędzice, zdepczą, wykrwawią, zniszczą, bezwzględne samice…
Tłumaczenie tego tomu (Zbigniew Batko)najbardziej mi odpowiada z tych trzech wyborów, które czytałem. Książka bardzo ładnie wydana, a okładka świetna: jeszcze młody autor siedzi na kanapie, obok pies buldog, za nimi w całej okazałości piękna roślina: stopa słonia.

Całościowy zestaw opowiadań Trumana Capote, z którego bliższe są mi opowiadania wczesne, jeszcze młodzieńcze, te późniejsze jakby nie mają tego jądra, czegoś co jest głównym wątkiem, i trochę się rozmydlają. Ale nie można krytykować autora, bo a nuż zbiegną się wszystkie piękne łabędzice, zdepczą, wykrwawią, zniszczą, bezwzględne samice…
Tłumaczenie tego tomu (Zbigniew...

Im dalej w las, tym piękniej, tym pełniej, tym głębiej. Prostota słowa zawsze mnie uwodzi, prostota historii takoż. To wielki dar widzieć zwyczajność i opisać ją nadzwyczajnie. Ciekawie byłoby poznać autora. Zobaczyć, jak to się stało, że stworzył perełki tak niekrzykliwe.

Im dalej w las, tym piękniej, tym pełniej, tym głębiej. Prostota słowa zawsze mnie uwodzi, prostota historii takoż. To wielki dar widzieć zwyczajność i opisać ją nadzwyczajnie. Ciekawie byłoby poznać autora. Zobaczyć, jak to się stało, że stworzył perełki tak niekrzykliwe.

Nadal dla mnie Capote to "Z zimną krwią"

Nadal dla mnie Capote to "Z zimną krwią"

Zerknij na fb! https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

https://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2012/05/i-inne-opowiadania.html

W moje ręce niedawno wpadł zbiór "Te ściany są zimne i inne opowiadania", poszerzona o jedno opowiadanie wersja pozycji "Pośród ścieżek do raju i inne opowiadania". Poszerzona zresztą o znakomite, jak informuje wydawca jeszcze w Polsce nie publikowane opowiadanie "Majove". Opowiadaniami, które szczególnie przypadły mi do gustu są "Dzieci w dniu swoich urodzin", opowieść, której koniec od początku jest nam znany (niesamowita panna Bobbit!),"Majove", o niezwykłej miłości małżeńskiej, "Dom kwiatów", w którym miłość, poświęcenie i złośliwości starszej pani zgrabnie się przeplatają, "Bezgłowy Jastrząb", o tym jak fascynacja nieznajomą artystką i jej dziełem może wpłynąć na człowieka. Wszystkie opowiadania, jak dla mnie bomba, ale te wymienione jakoś wyjątkowo zapadały mi w pamięci. Pewne motywy w opowiadaniach autora się powtarzają, chwilami miałem nawet wrażenie, że Capote przedstawia zupełnie inną wizję swojego poprzedniego pomysłu. Zresztą było to jego święte prawo. W niektórych opowiadaniach autor zawarł interesujące wątki autobiograficzne związane z jego młodością spędzoną w Alabamie.

Zerknij na fb! https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

https://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2012/05/i-inne-opowiadania.html

W moje ręce niedawno wpadł zbiór "Te ściany są zimne i inne opowiadania", poszerzona o jedno opowiadanie wersja pozycji "Pośród ścieżek do raju i inne opowiadania". Poszerzona zresztą o znakomite, jak informuje wydawca jeszcze w Polsce...

Za takie opowiadania jestem w stanie oddać kawałek mojej kolekcji butów. Czyli prawie dzieci.
Krótkie, prawdziwie anegdociarskie, bez zbędnych wynurzeń tłumaczących zachowania bohaterów (inteligentny człowiek nie musi przez 3 strony wczytywać się o tym a którąż to powieką bohaterka zamrugała i co to znaczyło przy jednoczesnym podniesieniu prawej stopy, jak u Munro),doskonale wyłapujące chwile, smaczki, nastroje kobiece (i męskie, ale przy okazji kobiecych). I jest zwyczajne życie obyczajowe, i kawałek wojny, i dzieciństwa.
Napisane znakomitym językiem, pełnymi, poważnymi zdaniami, zastosowane środki stylistyczne tworzą klimat zdystansowany, a jednocześnie wnikliwy (jeśli klimat może być zdystansowany i wnikliwy). Genialne tłumaczenie.
Świetne.

Za takie opowiadania jestem w stanie oddać kawałek mojej kolekcji butów. Czyli prawie dzieci.
Krótkie, prawdziwie anegdociarskie, bez zbędnych wynurzeń tłumaczących zachowania bohaterów (inteligentny człowiek nie musi przez 3 strony wczytywać się o tym a którąż to powieką bohaterka zamrugała i co to znaczyło przy jednoczesnym podniesieniu prawej stopy, jak u Munro),...

Długo wahałam się nad oceną, jaką mogłabym wystawić temu zbiorowi opowiadań.
Przede wszystkim, na początku byłam zawiedziona. Po żarliwym przedsłowiu, spodziewałam się nie wiadomo czego, a pierwsze dwa opowiadania kompletnie mnie zawiodły. Dopiero późniejsze, te dłuższe dzieła zmieniły moje zdanie.
Capote odznacza się typowym w gruncie rzeczy amerykańskim minimalizmem . Opowieści często wydają się w gruncie rzeczy o niczym, scenerie są typowe - najbardziej jednak urzekające dla mnie są zakończenia, które nie zdradzają kompletnie niczego, nie stanowią żadnej praktycznie puenty.
Nie uważam, żeby zbiór był jednak równy. Przede wszystkim dlatego, że niektóre z opowiadań uważam po prostu za genialne, inne za zwyczajnie po prostu dobre, jak na gatunek, który sobą reprezentują. Osobiście uważam, że na szczególne wyróżnienie zasługują: "Miriam", "Drzewo Nocy" i mój osobisty faworyt: "Bezgłowy jastrząb".

Długo wahałam się nad oceną, jaką mogłabym wystawić temu zbiorowi opowiadań.
Przede wszystkim, na początku byłam zawiedziona. Po żarliwym przedsłowiu, spodziewałam się nie wiadomo czego, a pierwsze dwa opowiadania kompletnie mnie zawiodły. Dopiero późniejsze, te dłuższe dzieła zmieniły moje zdanie.
Capote odznacza się typowym w gruncie rzeczy amerykańskim minimalizmem ....

Druga, po "Z zimną krwią" przeczytana przeze mnie książka Capote'a. Po raz kolejny się nie rozczarowałem, wręcz przeciwnie - pióro Trumana jest obezwładniające. Mimo, że motywy w opowiadaniach powtarzają się, żadne z nich nie jest nudne, ani sztampowe. Oczywiście są bardzo osobiste i znając życiorys autora, co krok potykamy się o elementy autobiograficzne. Opowiadanie, nowo poznany i wciąż przeze mnie odkrywany gatunek ogromnie mnie fascynuje i, mimo że bazuję na skromnej znajomości tego gatunku, Truman Capote wydaje mi się jego klasykiem.

Druga, po "Z zimną krwią" przeczytana przeze mnie książka Capote'a. Po raz kolejny się nie rozczarowałem, wręcz przeciwnie - pióro Trumana jest obezwładniające. Mimo, że motywy w opowiadaniach powtarzają się, żadne z nich nie jest nudne, ani sztampowe. Oczywiście są bardzo osobiste i znając życiorys autora, co krok potykamy się o elementy autobiograficzne. Opowiadanie, nowo...

Książka "Te ściany są zimne i inne opowiadania" jest zbiorem wszystkich opowiadań Trumana Capote. Są to krótkie opowiadania z dziedziny literatury pięknej i należą niewątpliwie do najlepszych dzieł literatury amerykańskiej, obok twórczości Ernesta Hemingwaya. Truman Capote jako pisarz znany jest przede wszystkim z opowieści kryminalnej "Z zimna krwią", opublikowana w 1965 roku, która przyniosła ekscentrycznemu pisarzowi olbrzymi sukces. Capote znany jest również z powieści "Śniadanie u Tiffany'ego" i jej słynnej adaptacji filmowej, będącej klasykiem wśród filmów.

Opowiadania Capote są majstersztykiem i zasługują w pełni na podziw i uznanie czytelników. W skład książki wchodzą następujące opowiadania:
"Te ściany są zimne" (1943)
"Norki na własność" (1944)
"Kształt rzeczy" (1944)
"Gąsiorek pełen monet" (1945)
"Miriam" (1945)
"Jak ja to widzę" (1945)
"Legenda Kaznodziei" (1945)
"Drzewo nocy" (1945)
"Bezgłowy jastrząb" (1946)
"Zatrzaśnij ostatnie drzwi" (1947)
"Dzieci w dniu swoich urodzin" (1948)
"Pan Niedola" (1949)
"Okazja" (1950)
"Brylantowa gitara" (1950)
"Dom kwiatów" (1951)
"Wspomnienie świąteczne" (1956)
"Pośród ścieżek do raju" (1960)
"Gość w dniu Dziękczynienia" (1967)
"Mojave" (1975)
"Pamiętna Gwiazdka" (1982)

Podobały mi się wszystkie opowiadania, będące prozą, niektóre mniej lub bardziej, ale wszystkie były olśniewająco ciekawymi tekstami. Najbardziej, ze wszystkich zebranych opowiadań, przypadły mi do gustu "Gąsiorek pełen monet" i "Dzieci w dniu swoich urodzin", oraz te ostatnie, napisane w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.

Capote w swoich opowiadaniach po mistrzowsku wyraził całą swą głębię emocjonalną. Duży wpływ na twórczość Capote, miały jego doświadczenia życiowe z okresu dzieciństwa, lat młodzieńczych, obserwacje ludzi i życia małomiasteczkowej rzeczywistości. Właśnie te doświadczenia i obserwacje są rezultatem prozy pisarza. Niektóre z opowiadań, m.in. takie jak: "Wspomnienie świąteczne", "Gość w dniu Dziękczynienia" i "Pamiętna Gwiazdka" są w dużej mierze opowiadaniami autobiograficznymi, przynajmniej jakaś ich część, chociaż nigdy nie zagłębiałam się w życie Trumana Capote i nie znam jego dokładnej biografii. Twórczość Capote jest kawałkiem dobrej literatury i zasługuje na poznanie! :-)

Książka "Te ściany są zimne i inne opowiadania" jest zbiorem wszystkich opowiadań Trumana Capote. Są to krótkie opowiadania z dziedziny literatury pięknej i należą niewątpliwie do najlepszych dzieł literatury amerykańskiej, obok twórczości Ernesta Hemingwaya. Truman Capote jako pisarz znany jest przede wszystkim z opowieści kryminalnej "Z zimna krwią", opublikowana w 1965...

Zbiór opowiadań stanowiący "podróż" przez cały okres twórczości autora.Jak to w tego rodzaju zbiorach bywa-jest różnie.Od krótkich,nic nie znaczących opowiastek,po dłuższe,rozbudowane formy.Tematyka też różna.Od opowiadań trzymających się mocno ziemi,przedstawiających życie w dużych metropoliach,po opowiadania zawierające pewien pierwiastek metafizyczny("Miriam","Bezgłowy jastrząb","Pan Niedola").Mnie najbardziej do gustu przypadły opowiadania,zawierające chyba wspomnienia z dzieciństwa autora,toczące się na głębokiej prowincji amerykańskiego południa("Gąsiorek pełen monet","Wspomnienie świąteczne","Gość w Dniu Dziękczynienia").Książka spowodowała,że chętnie,po kilkudziesięcioletniej przerwie,sięgnę i przypomnę sobie twórczość powieściową autora,a w szczególności po wstrząsającą "Z zimną krwią".

Zbiór opowiadań stanowiący "podróż" przez cały okres twórczości autora.Jak to w tego rodzaju zbiorach bywa-jest różnie.Od krótkich,nic nie znaczących opowiastek,po dłuższe,rozbudowane formy.Tematyka też różna.Od opowiadań trzymających się mocno ziemi,przedstawiających życie w dużych metropoliach,po opowiadania zawierające pewien pierwiastek...

Capote nie zawodzi.

Capote nie zawodzi.