Obejrzałem kiedyś w telewizji serial, potem obejrzałem film, jakiś czas temu znalazłem serial w intrenecie i znowu go obejrzałem. W końcu przeczytałem książkę i muszę przyznać, że czegoś mi w niej zabrakło. Myślałem o tym kilka dni i chyba zabrakło mi w niej smutku i niedorzeczności. Wiem, że trudno jest opisać słowami smutek i zmęczenie tak wiarygodnie jak to robił na ekranie Alan Alda. Na przykład wtedy gdy na stole operacyjnym umarł jego przyjaciel z lat młodości, który zgłosił się do wojska na ochotnika, żeby napisać książkę na temat wojny. Książka miała nosić tytuł "Nigdy nawet nie słychać świstu kuli". Bezsilność Sokolego Oka Pirercea, gdy armia omyłkowo uznała go za zmarłego, więc przysłali po niego karawan, wstrzymali wypłatę żołdu oraz powiadomili ojca o śmierci syna, nasuwa raczej skojarzenia z Paragrafem 22. Moim zdaniem książka jest jak najbardziej godna polecenia, choć serial przewyższa ją pod wieloma względami.

Obejrzałem kiedyś w telewizji serial, potem obejrzałem film, jakiś czas temu znalazłem serial w intrenecie i znowu go obejrzałem. W końcu przeczytałem książkę i muszę przyznać, że czegoś mi w niej zabrakło. Myślałem o tym kilka dni i chyba zabrakło mi w niej smutku i niedorzeczności. Wiem, że trudno jest opisać słowami smutek i zmęczenie tak wiarygodnie jak to robił na...