Nie jest według mnie dziełem bardziej odkrywczym niż KCR, możliwe że ze względu na to, iż właściwie rozwija/stoi ona na antynomii, która skupiała się na wolności. Kant postuluje, że moralność istnieje biorąc pod uwagę fakt, że właśnie wtedy zostaje umożliwiona idea wolności, ku której nasz umysł się skłania.
Momentami według mnie niebezpiecznie zbliża się do argumentu "czucia" moralnej strony będącej tworem czystego rozumu, który to argument przypominałby mi postawę Kartezjusza wobec naszej jaźni i świadomości samych siebie, a tę przecież filozof wykładający w Królewcu sam obalił traktując doświadczanie samego siebie jako zjawisko. Nie jest to teza apodyktyczna, a raczej wybiórcza i istniejąca, gdyż stoi na podwalinie całej jego filozofii, a także łączy się z implikacjami praktycznego rozumu, jak istnienie Boga, nieśmiertelność duszy i swego rodzaju życie pośmiertne. Uważam, że samo hasło wolności transcendentalnej, jak i postulaty praktycznego rozumu łamią pojęcie noumenu i zbyt pochopnie je rozszerzają. Wyniesienie przyczynowości w świat noumenów wprowadza też tam wymiar czasu, gdyż jak sam Kant wspomina, przyczynowość opiera się na czasie. Nawet w praktycznym celu umysłu wiążą się one z przedstawieniami w umyśle, więc jest to według mnie niekonsekwencja samego Kanta, która pojawiła się już w poprzedniej Krytyce.
Kant pozostawia moralność indywidualnym zagadnieniem, gdyż imperatyw dotyczy tylko formy, a nie treści, ale mimo wszystko w mojej głowie ta wrodzona moralność nie jest najbardziej przekonywującym zagadnieniem filozofii Kanta.
Najprzyjemniejszą dla mnie częścią są rozważania o różnicy między obiektywną, a subiektywnymi pobudkami moralnymi, które m.in. krytykują i odkrywają nieczystość wśród nauki moralności wśród najmłodszych, choć nawet w nich (a część tych rozważań znajduje się też przed metodologią) trochę trywializuje Kant zasadę miłości samego siebie jako obiektywną.

Nie jest według mnie dziełem bardziej odkrywczym niż KCR, możliwe że ze względu na to, iż właściwie rozwija/stoi ona na antynomii, która skupiała się na wolności. Kant postuluje, że moralność istnieje biorąc pod uwagę fakt, że właśnie wtedy zostaje umożliwiona idea wolności, ku której nasz umysł się skłania.
Momentami według mnie niebezpiecznie zbliża się do argumentu...