Drugi tom cyklu “Kiecka i krynolina” porzuca niemal na dobre dworek w Lutomierzycach, a apartamentowca na warszawskim Imielinie też jakby mniej. Bohaterki są starsze o kilka lat, ale tym razem to nie one odbędą podróż w czasie, lecz ich córki. Dla ratowania Gustawa Lutomierskiego z gruźlicy uda się nawet przetransportować współczesny lek i uratować go od śmierci, zaś cierpiąca z powodu braku potomstwa jego siostra – Bogusia Zarębska - jakimś cudem stanie się brzemienna. No, ale podziałały całkiem nowoczesne terapie. Lustereczko w toaletce okazało się nie tylko wehikułem czasu, ale i drogą transportu medykamentów na choroby, które sto pięćdziesiąt lat wcześniej skracały ludziom życie, albo skazywały je na bezdzietność. Jakże wymownie w tym tomie autorka wyeksponowała postęp w medycynie. Brawa!

Spora część fabuły dzieje się w Zakopanem w końcówce lat sześćdziesiątych XIX wieku. Krupówki to jakaś uboga ulica upstrzona chatkami, a o schronisku nad Morskim Okiem jeszcze nikt nie słyszał. Czuć potęgę przyrody, zwłaszcza gdy wieje halny, a podróż z Krakowa zajmuje więcej niż cały dzień. Wspaniale opisana rzeczywistość polskiego Podhala, okraszona przepięknymi opisami tatrzańskich krajobrazów i szczytów, legendami, góralską gwarą, detalami architektury i strojów aż zapiera dech. Widać, że autorka zrobiła doskonałe rozeznanie w literaturze przedmiotu, niczego istotnego nie pomijając na czele z Tytusem Chałubińskim.

Fascynująca podróż po podhalańskich szlakach i bezdrożach Syberii, gdzie osiadł na zesłaniu Antoni Lutomierski to nie wszystko. To także znakomita opowieść o tym, jak historia wpływa na ludzkie losy, jak tka dzieje wielu rodzin, zmuszając ich do rozproszenia po świecie. Opowieść, która uświadamia, jak sporo w nas samych podobieństwa do naszych przodków, choć często wcale nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Bardzo dziekuję Pani Maludy za przepiękną opowieść, którą dziś pochłonęłam w parę godzin z wielką przyjemnością. Dziękuję za podzielenie się mało znaną powszechnie wiedzą o historii Podhala i losach polskich zesłańców na Syberii, za cudowny język i mnóstwo emocji.

Drugi tom cyklu “Kiecka i krynolina” porzuca niemal na dobre dworek w Lutomierzycach, a apartamentowca na warszawskim Imielinie też jakby mniej. Bohaterki są starsze o kilka lat, ale tym razem to nie one odbędą podróż w czasie, lecz ich córki. Dla ratowania Gustawa Lutomierskiego z gruźlicy uda się nawet przetransportować współczesny lek i uratować go od śmierci, zaś...