"mam tak samo jak ty, że chleb za­wsze mi spada po­sma­ro­wa­ną stro­ną do dołu, a czar­ne koty prze­bie­ga­ją też przez moje ścież­ki. po­wiem cza­sem „cześć” komuś, kogo nie znam, a potem udaję, że to było do kogoś z tyłu, kto nie ist­nie­je. ja też muszę nagle za­wią­zać buty, kiedy pani wy­bie­ra ro­dzi­ców do trój­ki kla­so­wej."
⠀
I mi chleb zawsze spada tą posmarowaną częścią w dół, i zdarza się, że czarny kot gdzieś mi przebiegnie przez ulicę. No, takie rzeczy są normalne.
Hej hej mówię wielu osobom, nawet tym, których nie znam I cieszę się, że mieszkam w Szwecji. A co do trójki klasowej... Jest tu coś takiego :D?
⠀
Jestem dość to książka, którą przeczytałam już jakiś czas temu i w końcu zabrałam się na zdjęcia. Nie wiem, czy wiecie (kilka razy trąbiłam o tym na stories)... Autorka tej książki była 11 listopada w Malmö. Fajny to był wieczór.
Magda wprowadziła mnie w różniaste stany. Śmiałam się tak, że na drugi dzień bolały mnie policzki. Zadawałam sobie w myślach pytania, o które i ona nas pytała. Byłam też smutna, bo choroba dziecka, to nie powód do radości, natomiast powodem do radości są małe rzeczy, których dostrzeganie jest co raz łatwiejsze. O książce za wiele nie mogę napisać, bo uważam, że każdy, kto zastanawia się, czy warto po nią sięgnąć, powinien to zrobić. To książka idealna dla tych, którzy zastanawiają się, czy są dość.
Są! I Autorka zrobi wszystko, by Wam to udowodnić.

"mam tak samo jak ty, że chleb za­wsze mi spada po­sma­ro­wa­ną stro­ną do dołu, a czar­ne koty prze­bie­ga­ją też przez moje ścież­ki. po­wiem cza­sem „cześć” komuś, kogo nie znam, a potem udaję, że to było do kogoś z tyłu, kto nie ist­nie­je. ja też muszę nagle za­wią­zać buty, kiedy pani wy­bie­ra ro­dzi­ców do trój­ki kla­so­wej."
⠀
I mi chleb zawsze spada tą...