Książka "Jaką żoną jestem" to wręcz podręcznik do lepszego poznania roli żony, do poznania siebie. Miałam okazję przejść przez kolejne rozdziały w grupie kilku żon - można tę publikację wykorzystać jako zbiór tekstów do studium w grupie lub indywidualnie - autorka dołącza na koniec zadania, ćwiczenia do wykonania przy okazji każdego rozdziału.

Z pewnością rozłożenie lektury miało pozytywny wpływ na stopniowe przyglądanie się kolejnym tematom, dla mnie studium w grupie było też motywacją, by w ogóle po tę książkę sięgnąć i ją skończyć.

Męczyło mnie w niej kilka rzeczy. Po pierwsze - przytaczane w książce cytaty. Ponieważ jest to książka napisana przez protestantkę, cytaty przytaczane były z tłumaczenia Biblii . Przyzwyczajona do tzw. Tysiąclatki musiałam czytać po kilka razy niektóre cytaty - lub szukać ich w Biblii - żeby przypomnieć sobie ich znane mi brzmienie czy wyłapać kontekst. No bo, bądźmy szczerzy, "miłość wszystko znosi" to nie to samo, co "miłość wszystko zakrywa" (1 Kor 13).
Warto również zauważyć, że w jednym z rozdziałów przytoczono cytat, którego za nic nie mogłam znaleźć w BT pod podanymi przez Lindę siglami.
Po drugie okrutnie irytowało mnie u autorki jej nagminne "parafrazowanie" słów Pisma na swój sposób, zmienianie podmiotu w cytacie, zgadywanie "co Bóg miał na myśli" albo "co zrobiłby ktoś gdyby coś tam". Nie rozumiem tego zabiegu. Oczywiście w większości przypadków miał on na celu podparcie pewnych intuicji autorki cytatami z Pisma. Myślę, że w tym względzie mój dystans wynika z różnicy podejść do interpretacji Pisma, która w KK jest jednolita, nie pozostawia za dużo przestrzeni do wymyślania "co Bóg miał na myśli".
Trzecia rzecz, która mi przeszkadzała w lekturze, to omówienie tematu seksu z głównym akcentem na bliskość małżeńską, przyjemność, rozładowanie emocji. Oczywiście 3x tak, ALE seks jako wyraz miłości małżeńskiej prowadzi do poczęcia dzieci i jako taki przedstawiany jest w kościele katolickim małżonkom. Rozdział na temat seksu nie mówi zaś nic o planowaniu rodziny i odpowiedzialnym rodzicielstwie. Raczej stawia seks bardzo wysoko, nawet ponad własne emocjonalne ograniczenia, głównie kładąc nacisk na uzdrowienie ze zranień na tle seksualnym poprzez oddanie ich Bogu. Oczywiście nie neguję wartości opowiadających o tym historii, ale dla katolików świadomie przeżywających swoją wiarę i przyjmujących naukę Kościoła dochodzi do tego również temat antykoncepcji - która dla protestantów nie stanowi żadnego problemu. Stąd, być może, frywolne wg mnie zachęty do używania tego "Bożego daru" "mądrze, w wolności i często". Na koniec tego akapitu przytaczam cytat: "Seks może nieoczekiwanie zaowocować poczęciem dziecka, dając małżonkom poczucie bardzo głębokiej jedności". A to ci niespodzianka, ha!

Z pozytywów - jest w tej publikacji nieco humoru tzw. inteligentnego. Doceniam to, ponieważ autorka pisząc książkę miała 68 lat (!).
Świetne są również ćwiczenia zaproponowane do każdego rozdziału. Niektóre naprawdę dają do myślenia, motywują i inspirują do kreatywnego podejścia do roli żony.
Książka rzeczywiście skłania do myślenia, ale moim zdaniem nie wyczerpuje tematów dotyczących bycia żoną.
Ponadto zdaje się, że jest to publikacja uniwersalna względem stażu małżeńskiego. Inaczej czyta się ją pewnie po 2 latach małżeństwa a inaczej po 12 czy 22. Dlatego też niewykluczone, że kiedyś do niej wrócę.

Książka "Jaką żoną jestem" to wręcz podręcznik do lepszego poznania roli żony, do poznania siebie. Miałam okazję przejść przez kolejne rozdziały w grupie kilku żon - można tę publikację wykorzystać jako zbiór tekstów do studium w grupie lub indywidualnie - autorka dołącza na koniec zadania, ćwiczenia do wykonania przy okazji każdego rozdziału.

Z pewnością rozłożenie...