Dziwnie się czyta tę książkę w obecnych czasach. Nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Powieść sprawia wrażenie raczej szkicu, niedokończonej jeszcze książki, którą dopiero trzeba opracować. Rwana, nierówna narracja, mieszanie czasów - przeszłego i teraźniejszego, przeskoki w planach czasowych.
Treść - cóż. Jestem w stanie uwierzyć, że tym biednym, uciśnionym dzieciakom, które od małego były traktowane z pogardą, wyzyskiwane, bite - komunizm mógł się wydawać wybawieniem. Więc tego entuzjastycznego tonu się nie czepiam, to był znak czasów.
Ciekawa była za to kreacja niektórych postaci, nieoczywistych, jak np. Artioma.
To, co mnie najbardziej w tej powieści zdumiało, to wielka rola Polski. Tak jakby nie było wielkiej wojny domowej, w której bili się między sobą przede wszystkim Rosjanie, ale też i cała masa innych nacji. Wystarczyło pokonać "pańską" Polskę i już rewolucja zwyciężyła. Nic o carze, całej jego gwardii, wojsku. Jedynie lokalni watażkowie są jeszcze wrogami komunizmu.
To naprawdę bardzo ciekawe ujęcie tematu. Nie znam historii bolszewizmu aż tak dokładnie, być może z perspektywy ukraińskiej prowincji tak to wyglądało, że jak się wojska Piłsudskiego odeprze, to już w całym kraju zapanuje komunizm.
Ciekawe co Paweł, człowiek niewątpliwie uczciwy wewnętrznie, miałby do powiedzenia np. w latach 50-tych o ustroju swojego kraju.
W każdym razie - warto zapoznać się z tym dziełem. Ciekawa pozycja.

Dziwnie się czyta tę książkę w obecnych czasach. Nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Powieść sprawia wrażenie raczej szkicu, niedokończonej jeszcze książki, którą dopiero trzeba opracować. Rwana, nierówna narracja, mieszanie czasów - przeszłego i teraźniejszego, przeskoki w planach czasowych.
Treść - cóż. Jestem w stanie uwierzyć, że tym biednym, uciśnionym...