Dziwnie się czyta tę książkę w obecnych czasach. Nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Powieść sprawia wrażenie raczej szkicu, niedokończonej jeszcze książki, którą dopiero trzeba opracować. Rwana, nierówna narracja, mieszanie czasów - przeszłego i teraźniejszego, przeskoki w planach czasowych.
Treść - cóż. Jestem w stanie uwierzyć, że tym biednym, uciśnionym dzieciakom, które od małego były traktowane z pogardą, wyzyskiwane, bite - komunizm mógł się wydawać wybawieniem. Więc tego entuzjastycznego tonu się nie czepiam, to był znak czasów.
Ciekawa była za to kreacja niektórych postaci, nieoczywistych, jak np. Artioma.
To, co mnie najbardziej w tej powieści zdumiało, to wielka rola Polski. Tak jakby nie było wielkiej wojny domowej, w której bili się między sobą przede wszystkim Rosjanie, ale też i cała masa innych nacji. Wystarczyło pokonać "pańską" Polskę i już rewolucja zwyciężyła. Nic o carze, całej jego gwardii, wojsku. Jedynie lokalni watażkowie są jeszcze wrogami komunizmu.
To naprawdę bardzo ciekawe ujęcie tematu. Nie znam historii bolszewizmu aż tak dokładnie, być może z perspektywy ukraińskiej prowincji tak to wyglądało, że jak się wojska Piłsudskiego odeprze, to już w całym kraju zapanuje komunizm.
Ciekawe co Paweł, człowiek niewątpliwie uczciwy wewnętrznie, miałby do powiedzenia np. w latach 50-tych o ustroju swojego kraju.
W każdym razie - warto zapoznać się z tym dziełem. Ciekawa pozycja.

Dziwnie się czyta tę książkę w obecnych czasach. Nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Powieść sprawia wrażenie raczej szkicu, niedokończonej jeszcze książki, którą dopiero trzeba opracować. Rwana, nierówna narracja, mieszanie czasów - przeszłego i teraźniejszego, przeskoki w planach czasowych.
Treść - cóż. Jestem w stanie uwierzyć, że tym biednym, uciśnionym...

Książkę przeczytałem raz, jak miałem 16 lat. Utkwiła mi w pamięci. Mimo swojego komunistycznego wydźwięku, bo taki był zamiar autora powieść wydaje mi się uniwersalna. Każdy z nas jest taką stała, którą trzeba hartować, musimy zmierzyć się z licznymi problemami, podjąć słuszną decyzję. Jak chociażby wtedy kiedy Korczagin, zakochał się w tej szlachciance? No jak to tak, on ideowy komunista, żołnierz Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej chodzący pod rękę ze szlachcianką?

Książkę przeczytałem raz, jak miałem 16 lat. Utkwiła mi w pamięci. Mimo swojego komunistycznego wydźwięku, bo taki był zamiar autora powieść wydaje mi się uniwersalna. Każdy z nas jest taką stała, którą trzeba hartować, musimy zmierzyć się z licznymi problemami, podjąć słuszną decyzję. Jak chociażby wtedy kiedy Korczagin, zakochał się w tej szlachciance? No jak to tak, on...

Potwornie męczyłem się czytając tę książkę. Było to moje trzecie do niej podejście. Pierwsze w liceum i drugie na studiach kończyło się w okolicy setnej strony I tomu. I odpadałem. Teraz się zawziąłem, i przyznaję - nie było warto. Stracony czas.
Bardzo lubię produkcyjniaki i książki o tematyce radzieckiej, nie zraziła mnie w "Jak hartowała się stal" ideologia czy wszechobecna propaganda. Przeciwnie, był to powód, by w ogóle sięgnąć po nią. Znudziła mnie narracja, przedstawiana fabuła. Książka jest chaotyczna, niespójna; na niektóre, nudne kwestie autor położył silniejszy akcent (bezbarwne opisy bitew, spotkań partyjnych czy komsomolskich),a inne, ciekawsze (np. miłości Pawła) są ledwo muśnięte i potraktowane po macoszemu. Ogólnie - bardzo źle zrealizowany, a fajny temat pioniera bolszewizmu, bojownika o komunizm w Europie. Szkoda, zmarnowany potencjał.

Potwornie męczyłem się czytając tę książkę. Było to moje trzecie do niej podejście. Pierwsze w liceum i drugie na studiach kończyło się w okolicy setnej strony I tomu. I odpadałem. Teraz się zawziąłem, i przyznaję - nie było warto. Stracony czas.
Bardzo lubię produkcyjniaki i książki o tematyce radzieckiej, nie zraziła mnie w "Jak hartowała się stal" ideologia czy...

Takie książki powinny być zakazane :)) To oczywiście żart, ale pamiętam przerabianie tej, (o zgrozo!!) lektury na lekcji polskiego. Pawka Korczagin. Prawie taki gieroj jak Pawka Morozow, choć Korczagin uniknął rozszarpania przez krewnych i sąsiadów. Kiedy piszę te opinię, zbiera mi się na rzygi.

Takie książki powinny być zakazane :)) To oczywiście żart, ale pamiętam przerabianie tej, (o zgrozo!!) lektury na lekcji polskiego. Pawka Korczagin. Prawie taki gieroj jak Pawka Morozow, choć Korczagin uniknął rozszarpania przez krewnych i sąsiadów. Kiedy piszę te opinię, zbiera mi się na rzygi.

Kiedy byłem młody wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Może i propaganda, jka to teraz modnie mówić, ale np. opis zlania się pilota z maszyną, to pozostaje na zawsze.

Kiedy byłem młody wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Może i propaganda, jka to teraz modnie mówić, ale np. opis zlania się pilota z maszyną, to pozostaje na zawsze.

Świetnie się ją czytało, ciekawa historia, oczywiście nie brakowało sporej ilości komunistycznej propagandy, ale jeżeli podchodzi się do niej z dystansem, to naprawdę warto się za nią zabrać.

Świetnie się ją czytało, ciekawa historia, oczywiście nie brakowało sporej ilości komunistycznej propagandy, ale jeżeli podchodzi się do niej z dystansem, to naprawdę warto się za nią zabrać.

Kultowa pozycja dla wszystkich fanów socjalizmu ;)

Kultowa pozycja dla wszystkich fanów socjalizmu ;)