Filozofia grecka przez wieki silnie oddziaływała na całą literaturę europejską. Dotyczy to także literatury polskiej, choć rzadziej się o tym pamięta. Tymczasem wpływ tej filozofii na twórców renesansu i baroku jest bardzo wyraźny, co zresztą wiąże ich w jeden nurt z autorami zachodnimi działającymi w tej samej epoce. Autorzy artykułów składających się na ten tom podjęli się analizy wpływu tylko jednego ze starożytnych nurtów filozoficznych, neoplatonizmu, na literaturę staropolską. Pierwsze dwa teksty mają charakter dość ogólny, ale dobrze ujmują, jak do filozofii (w tym do platonizmu) ustosunkowało się chrześcijaństwo, a także jak wyglądała droga od Platona do Plotyna. Dalej mamy już w głównej mierze szczegółowe studia nad wpływem neoplatonizmu na poszczególne dzieła i autorów XVI i XVII wieku. Szczególnie ciekawie wygląda pod tym względem analiza "Żeńców" Szymonowica dokonana przez Pawła Stępnia, który odrzuca interpretację folklorystyczną powstała w epoce romantyzmu i pokazuje zakorzenienie Szymonowica w elitarnej tradycji myślowej tej epoki. Książkę kończy zapis seminaryjnych dyskusji nad kilkoma renesansowymi utworami, w których wpływ myśli neoplatońskiej jest silnie widoczny. Ogólnie rzecz biorąc publikacja bardzo udana. Myślę, że rzuca ciekawe światło na literaturę staropolską i wiąże ją silnie z prądami kulturowymi kształtującymi renesans i barok na Zachodzie.

Tomasz Babnis

Filozofia grecka przez wieki silnie oddziaływała na całą literaturę europejską. Dotyczy to także literatury polskiej, choć rzadziej się o tym pamięta. Tymczasem wpływ tej filozofii na twórców renesansu i baroku jest bardzo wyraźny, co zresztą wiąże ich w jeden nurt z autorami zachodnimi działającymi w tej samej epoce. Autorzy artykułów składających się na ten tom podjęli...