Wymieszać:

1 główny bohater – Lucas – przystojny, męski, twardy i czuły jednocześnie, profesjonalista w swoim zawodzie i z trudną przeszłością
2 przyjaciół – Tom i Laura – bezwarunkowo lojalni, pomocni, domyślni, wspierający
1 tajemnicza kobieta – Chelsea – piękna, zgrabna, mądra, zaradna, zadziorna i skrywająca sekret
1 „ten zły” – arogancki, bezwzględny, brutalny, mściwy, nie miejący skrupułów
+ postrzelenie, tajemne pomieszczenia, porwanie, bezludna wyspa, strzelaniny, ucieczka, rozwiązywanie tajemnicy
= dobry kryminał.

Jak było w „Goniąc cienie” ?

Nie jestem miłośniczką kryminałów. Może wiąże się to z tym, że często trafiam na schematy, które mnie nudzą. Tak samo było w „Goniąc cienie”, niestety.

Co było nie tak?

- „dobrzy” bohaterowie bez wad (a nawet jeśli, to są wytłumaczeni trudną przeszłością)
- „źli” bohaterowie bez zalet (bo muszą zasłużyć na nienawiść)
- pozostałe postacie bez wyrazu, cienie
- z kryminału w połowie książki zrobił się romans, a nasz twardy mężczyzna rozczula się nad swoją ukochaną (widać, że książkę pisała kobieta)
- akcja w Stanach Zjednoczonych, których atmosfery nie ma za grosz w książce
- dziwne zbiegi okoliczności, mało realne, nieciekawie przedstawione, pomieszane w czasie
- przewidywalna, domyślałam się każdego kroku naszych bohaterów, ba! Nawet wiedziałam jak zakończy się książka (choć autorka próbowała zmylić czytelnika)


Podsumowując, książka wypadła blado. Może nie jest zła, ale banalna, niezaskakująca, nie wymagająca myślenia. Na jeden wieczór.

Wymieszać:

1 główny bohater – Lucas – przystojny, męski, twardy i czuły jednocześnie, profesjonalista w swoim zawodzie i z trudną przeszłością
2 przyjaciół – Tom i Laura – bezwarunkowo lojalni, pomocni, domyślni, wspierający
1 tajemnicza kobieta – Chelsea – piękna, zgrabna, mądra, zaradna, zadziorna i skrywająca sekret
1 „ten zły” – arogancki, bezwzględny, brutalny,...