Dla nas jest to trudne do wyobrażenia, jak można było w starożytnym Rzymie, spędzać wiele godzin, jako widz i z wielkim entuzjazmem, obserwować widowisko, pełne krwi i wszechobecnej śmierci. Igrzyska rozpoczynały się zazwyczaj walkami między sobą różnych gatunków zwierząt. Po czym następowały walki ludzi z zwierzętami i kulminacyjny punkt programu - walki gladiatorów. W trakcie krwawych igrzysk, miały miejsce jeszcze egzekucje na skazańcach i tutaj rodzaj kary, zależał od statusu społecznego i od popełnionej zbrodni. Nie miejsce tutaj, ażeby opisywać bestialstwo jakie miało miejsce na arenie, ale tłumy widzów i tak domagały się coraz więcej krwi. Autor tłumaczy to inną moralnością ówczesnych ludzi, ale dla nas są to rzeczy niepojęte.
Gladiatorzy głównie wywodzili się z jeńców wojennych: Trakowie, Galowie i inni, ale zdarzali się również ludzie wolni, pragnący walczyć na arenie. Rolę gladiatorów lubili niekiedy odgrywać niektórzy z cezarów a szczególny prym w tym wiedli Kaligula i Kommodus. Ten drugi kiedy zaczynał się nudzić w takcie widowiska, sam wchodził na arenę i z niesamowitą furią zabijał kolejnych wytypowanych gladiatorów, uzbrojonych w przypadku walki z samym cezarem, tylko w drewniany miecz. Dla takich gladiatorów, był to wyjątkowo pechowy dzień. Sam Kommodus, szerzył swoje dzieło zniszczenia, aż sam się nie zmęczył. Czasami robił, tylko przerwę na kielich zimnego wina z miodem po czym wracał, przesiąknięty fanatyzmem do kontynuowania rozlewu krwi. Wszystko oczywiście odbywało się przy okrzykach, rozentuzjazmowanego tłumu i pochlebstwach senatorów. O tempora, o mores!

Dla nas jest to trudne do wyobrażenia, jak można było w starożytnym Rzymie, spędzać wiele godzin, jako widz i z wielkim entuzjazmem, obserwować widowisko, pełne krwi i wszechobecnej śmierci. Igrzyska rozpoczynały się zazwyczaj walkami między sobą różnych gatunków zwierząt. Po czym następowały walki ludzi z zwierzętami i kulminacyjny punkt programu - walki gladiatorów. W...