Mam du­ży sen­ty­ment do tej książ­ki. U­sły­sza­łem o niej pierw­szy raz w wie­ku 14 lat w olsz­tyń­skim pla­ne­ta­rium, na wy­kła­dzie po­pu­lar­nym o ro­li pi­ta­go­re­iz­mu w na­u­ce. Kie­dy w paź­dzier­ni­ku 2013 ro­ku przy­je­cha­łem na swo­ją pierw­szą u­czel­nię, po­szed­łem od ra­zu do bib­lio­te­ki, zna­laz­łem ten ty­tuł i od ra­zu go wy­po­ży­czy­łem. Ko­li­do­wał tro­chę z mo­i­mi o­bo­wiąz­ka­mi. To dziw­ne u­czu­cie, kie­dy ma się ja­kieś po­czu­cie wi­ny za to, że coś się wie.

To e­le­men­tarz dla tych, któ­rzy lek­ce­wa­żą ro­lę fi­lo­zo­fii dla fi­zy­ki, tak­że w XX w. To po­dob­no ta książ­ka u­ku­ła lub przy­naj­mniej roz­pow­szech­ni­ła ter­min „in­ter­pre­ta­cja ko­pen­has­ka”, o­bej­mu­ją­cy w is­to­cie bar­dzo róż­ne po­glą­dy róż­nych fi­zy­ków (od Hei­sen­ber­ga do Boh­ra). Wspom­nia­ne są pew­ne al­ter­na­ty­wy i o­wo­ce spo­rów in­ter­pre­ta­cyj­nych, np. lo­gi­ki kwan­to­we, któ­ry­mi po­dob­no zaj­mo­wał się Weiz­säcker.

Hei­sen­berg nie o­gra­ni­cza się do ko­men­to­wa­nia fi­zy­ki kwan­to­wej, któ­rą sam współ­two­rzył. Wy­ka­zu­je się e­ru­dy­cją fi­lo­zo­ficz­ną, stresz­cza­jąc „sprzę­że­nie zwrot­ne” fi­zy­ki i fi­lo­zo­fii od Gre­ków do New­to­na. Dla­te­go po­czą­tek książ­ki przy­po­mina tro­chę po­czą­tek bar­dziej roz­bu­do­wa­ne­go „Lo­go­su Wszech­świa­ta” Hel­le­ra. Sły­sząc po raz ko­lej­ny (od gim­naz­jum mo­że już dzie­sią­ty) o fi­lo­zo­fach przed­so­kra­tej­skich, moż­na by się znu­dzić, gdy­by nie do­kład­na wie­dza au­to­ra. Przy­bli­ży­ła mi po­stać A­na­ksa­go­ra­sa, któ­re­go moż­na by u­wa­żać za współ­twór­cę at­o­miz­mu o­bok De­mo­kry­ta i Leu­cy­pa oraz pierw­szy zna­ny przy­pa­dek prze­śla­do­wa­nia za po­glą­dy na­ukowe.

Po­le­cam i fi­zy­kom, i fi­lo­zo­fom na ja­kim­kol­wiek e­ta­pie za­a­wan­so­wa­nia, mo­że na­wet już w gim­naz­jum. Tych dru­gich nie trze­ba chy­ba za­chę­cać, a tych pierw­szych nie­ste­ty trze­ba, bo lek­ce­wa­że­nie fi­lo­zo­fii i ig­no­ro­wa­nie jej ro­li w hi­sto­rii na­u­ki jest nag­min­ne, nie­ste­ty też u wy­bit­nych i zna­nych au­to­rów (Feyn­man, Wein­berg, Haw­king, Ty­son itd.).

Mam du­ży sen­ty­ment do tej książ­ki. U­sły­sza­łem o niej pierw­szy raz w wie­ku 14 lat w olsz­tyń­skim pla­ne­ta­rium, na wy­kła­dzie po­pu­lar­nym o ro­li pi­ta­go­re­iz­mu w na­u­ce. Kie­dy w paź­dzier­ni­ku 2013 ro­ku przy­je­cha­łem na swo­ją pierw­szą u­czel­nię, po­szed­łem od ra­zu do bib­lio­te­ki, zna­laz­łem ten ty­tuł i od ra­zu go wy­po­ży­czy­łem....