"Sięgnęła po klucz i kiedy ich palce zetknęły się przez chwilę, Olinda poczuła nagły dreszcz w całym ciele. Spojrzała na niego z uwagą, a on schylił głowę do pocałunku. - Dziękuję... - zaczął i ich wargi spotkały się. - Olindę przeszył dreszcz rozkoszy. Trzymał ją w swoich ramionach i całował jej usta. Czuła miłe podniecenie, jakieś ciepło przenikało jej ciało. Nigdy przedtem nie doświadczyła podobnego uczucia. To było tak cudowne, wzniosłe i patetyczne, że nie znalazłoby odzwierciedlenia w myślach ani słowach. Czuła się tak, jakby otoczyło ich jaśniejące światło, a oni razem przekroczyli bramy niebios. Cudowne to wrażenie odebrało zdolność rozumowania i czas stanął w miejscu. Nie pamiętała, jak dostała się do swojego pokoju. Przekręciła klucz w zamku i została sama. "

Olinda jest śliczną dziewczyną o dużych szarych oczach, drobnej, wyrazistej twarzy i złocistych włosach. Ma wiele wdzięku i gracji. Kontakty z ludźmi, zarówno z kobietami, jak i z mężczyznami, miewa bardzo rzadko. Bez reszty poświęca się swej chorej matce i bardzo rzadko opuszcza rodzinną posiadłość. Kiedy zdrowie lady Selwyn się pogorszyło i kupno leków zrujnowało je doszczętnie, tak że nie mogły związać końca z końcem Olinda postanawia podjąć zaoferowaną pracę u hrabiny, wdowy Kelvedon przy odnawianiu starych haftowanych gobelinów. Matka Olindy ma obawy przed wyjazdem córki, jest wystraszona, że jej ładna, niewinna córka może paść ofiarą nowo poznanych panów. Dla Olindy zamieszkanie w Kelvedonie wywoływało przyjemny dreszczyk emocji, bo jak sobie wyobrażała, był to jeden z najznamienitszych domów w Anglii. Hrabia Kelvedonu, Roąue wraca z Francji z młodą aktorką i Olinda staje się świadkiem dramatu rodzinnego.