Z książką Adama Zalewskiego miałam okazję zetknąć się po raz drugi w swoim życiu. Jako że pierwsze spotkanie należało do naprawdę udanych („Małe miasteczko”), wiedziałam, że musi nastąpić kolejne, zwłaszcza że na mojej półce na swoją kolej czekają jeszcze dwa tytuły oprócz tego, o którym tutaj opowiem.

Nim do niego przejdę, wspomnę jeszcze o istotnym szczególe na temat autora. Mianowicie jest to znany w środowisku pisarskim pasjonat Stanów Zjednoczonych Ameryki, czemu daje wyraz w swoich książkach, umiejscawiając ich fabuły właśnie w tamtych rejonach. Bardzo mnie ten zabieg cieszy, bo nie wiedzieć czemu, noszę w sobie jakąś szczególną sympatię do opowieści, których akcja toczy się w Ameryce, czy to Południowej, czy Północnej – nie potrafię tej sympatii wytłumaczyć, ona po prostu we mnie jest i zawsze moje czytelnicze serce cieszy się, gdy wie, że za chwilę znów znajdzie się za oceanem.

Nie inaczej stało się, gdy do rąk wzięłam „Drugie oblicze”, czyli najmłodsze „dziecko” Zalewskiego. W powieści poznajemy rodzinę Robinsonów (Johna, Emmę i ich syna, Slima), którzy po swojej ekonomicznej porażce, latem 1964 roku postanowili przenieść się do małego miasteczka w stanie Oregon, na Zachodnim Wybrzeżu – Sammy Creek. Wierzyli, że w nowym miejscu i z drobną pomocą jednego z członków rodziny Johna rozpoczną tu nowe, lepsze życie. Początkowo nic nie zapowiadało, że miałoby być inaczej – rodzina szybko zyskała sympatię mieszkańców, a Slim zdobył przyjaciół. I zapewne tak by już pozostało, gdyby nie odmienność religijna Robinsonów, która mimo że mocno kolidowała z tamtejszą dominującą wiarą, to zdawała się przeszkadzać tylko niektórym… Ci zaś byli skłonni do wielu, wręcz radykalnych, posunięć, by nowych mieszkańców sprowadzić na jedynie słuszne tory.

Muszę przyznać, że pisarz swoim pomysłem na fabułę książki świetnie wpisał się w problemy współczesnego świata, gdzie religia jest źródłem wielu konfliktów (jak drastycznych, pokazują nam fanatycy dokonujący aktów terrorystycznych). Temat jest bardzo aktualny, palący i zmuszający do przemyśleń po skończonej lekturze, choć jest to „tylko” fikcja literacka.

Kolejny raz autor ujął mnie kreacją bohaterów i specyficznego klimatu małego miasteczka oraz ciasnej, zwartej społeczności, gdzie na pozór nowi członkowie są przyjmowani serdecznie i z otwartymi ramionami, a z czasem ukazuje się…drugie oblicze gospodarzy.

Jedyne, co odrobinę mnie mierziło w toku fabuły, to z uporem powtarzane wzmianki, że oto za chwilę wydarzy się coś strasznego. Ostatecznie „pogróżki” te ziszczają się dopiero pod koniec książki, więc akcja (a raczej jej kulminacyjna część) jest przeciągnięta do maksimum, co niektórych może nieco znużyć. Na szczęście nadrabia to wspomniany już przeze mnie klimat, swego rodzaju „duszność” społeczności Sammy Creek, i samo zakończenie, które uderza w czytelnika dość mocno. Bo przecież nie tak to powinno się skończyć…

Jeśli tak samo jak ja i Adam Zalewski lubicie fabuły osadzone w Stanach Zjednoczonych, jeśli podoba wam się ich specyficzny klimat, nie potraficie żyć bez thrillerów i zwyczajnie chcielibyście się zapoznać z jego książkami, to polecam serdecznie cykl „American Dream”.

Ewa Szczepańska