Może nie będzie należała do moich ulubionych książek ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Momentami bardzo naturalistyczna, momentami absurdalna. Cokolwiek by nie powiedzieć na jej temat - na pewno poruszająca to coś w duszy - to coś, co chce żyć a nie chce odejść. Bo jakże to tak - młoda kobieta, matka i żona ma umrzeć - już za rok, za miesiąc, za kilka dni? Można się sprzeczać, czy umieszczenie w książce tego czy tamtego opisu było trafione... Tylko po co? Czy w ogóle można napisać recenzję tej książki pisząc coś poza oceną języka, stylu, przeplatania przeszłości z teraźniejszością? Trudno, bo nikt z nas nie wie, jakby się zachował, gdyby się dowiedział za tydzień, że wkrótce ma odejść. Autorka też nie wie, napisała, co jej wyobraźnia podsunęła. I chyba główny cel ta książka spełnia - zatrzymujemy się, zastanawiamy, analizujemy, a jeśli komuś uda się dzięki niej przewartościować coś w życiu - tym lepiej. O dziwo, nie uroniłam ani jednej łzy przy niej. Zamknęłam, ciesząc się, że mogę żyć i mając nadzieję, że teraz zacznę doceniać nawet najzwyczajniejszy w świecie trawnik.

Może nie będzie należała do moich ulubionych książek ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Momentami bardzo naturalistyczna, momentami absurdalna. Cokolwiek by nie powiedzieć na jej temat - na pewno poruszająca to coś w duszy - to coś, co chce żyć a nie chce odejść. Bo jakże to tak - młoda kobieta, matka i żona ma umrzeć - już za rok, za miesiąc, za kilka dni? Można się...