Choć książka M. Simona nie jest najnowsza i przedstawia stan badań z lat 70., to w wielu miejscach dalej zachowuje aktualność i może być uznana za kompetentne wprowadzenie do tematyki chrześcijaństwa starożytnego. Autor pisze nie tylko o samym chrześcijaństwie, ale też o intelektualnym i społecznym tle, w jakim powstawało, podkreślając przy tym specyfikę późnego judaizmu przełomu er oraz dryfującej w stronę monoteizmu religii pogańskiej. Te dwa ostatnie elementy są często niedoceniane w rozważaniach nad genezą i rozwojem chrześcijaństwa, tymczasem ich rola jest nie do przecenienia, gdyż przygotowały grunt dla przemian religijności antycznej, która nie była już poliadycznym politeizmem epoki klasycznej. Wprawdzie M. Simon koncentruje się wyłącznie na chrześcijaństwie w ramach Cesarstwa Rzymskiego, pozostawiając poza zakresem swego zainteresowania rozwijające się szybko Kościoły wschodnie, to dość trafnie analizuje i rozważa najważniejsze zagadnienia związane z krzepnięciem i ekspansją nowej wiary. Co ważne, nie skupia się - co jest częstą przywarą prac na temat historii chrześcijaństwa - na herezjach i soborach, ale zastanawia się choćby nad społecznym przyczynami sukcesu tej religii. Jak na czas swego powstania książka ma naprawdę dobry materiał ilustracyjny, a zamieszczony na końcu słowniczek może stanowić wartościową pomoc w zrozumieniu złożonych problemów starożytnej religijności.

Tomasz Babnis

Choć książka M. Simona nie jest najnowsza i przedstawia stan badań z lat 70., to w wielu miejscach dalej zachowuje aktualność i może być uznana za kompetentne wprowadzenie do tematyki chrześcijaństwa starożytnego. Autor pisze nie tylko o samym chrześcijaństwie, ale też o intelektualnym i społecznym tle, w jakim powstawało, podkreślając przy tym specyfikę późnego judaizmu...