Ta manga ukazała się w Polsce stanowczo za późno. Jakieś 10-15 lat za późno. Są stare tytuły, po których nie widać upływu czasu, ale Chrono zestarzało się bardzo brzydko. Wszystko tu trąci myszką - kreska, humor, projekty postaci, fabuła. I, niestety, mało ma to wspólnego z nostalgią. Chrono jest przeciętnym reprezentantem późnych lat 90., a to bardzo, bardzo niedobry okres dla japońskiego komiksu. Owszem, wyszła wtedy masa kultowych tytułów, ale były one na tyle fabularnie ponadczasowe, że na pozostałe grzeszki dało się przymknąć oko. Chrono, niestety, na tych grzeszkach się opiera i nie proponuje nic w zamian. Mamy więc przeładowanych energią bohaterów, kiczowaty, oparty na agresji słownej i fizycznej humor, akcję składającą się z przeładowania skrajnymi emocjami i design wszystkiego ocierający się o exxxtreme edgy stylistykę. Kiedyś, owszem, to chwytało, ale z perspektywy już 20 lat Chrono jest bardziej ciekawostką niż pełnoprawnym tytułem dla współczesnego, młodego wydawnictwa.

I wiecie co? Dałoby się to przełknąć jako smaczek dla fanów tego okresu, gdyby nie paskudne wydanie. Coś takiego mogłoby się przydarzyć początkującemu wydawcy te wspomniane dziesięć lat do tyłu. Ale mamy rok 2018, a Okami nie jest nowicjuszem na rynku. Już powinno wiedzieć, że nie można pozwolić sobie na amatorszczyznę, bo konkurencja jest spora, a jakość wydania już dawno zdefiniowana i osiągalna nawet dla małych i młodych (vide Dango). Już dawno powinno się nauczyć jak wkleić tekst do dymka, żeby był prosto i na środku, jak wpleść onomatopeję w tło, by nie rzucała się topornie w oczy, jak dobrać czcionki, jak, cholera, przygotować mangę do druku, żeby obrazki wyszły ostre, a nie szare i rozmyte. Powinno wiedzieć, jak dobrać format, gdzie dać kolorowe strony, jaki wybrać papier i jaką okładkę, żeby przygotowany omnibus dał się czytać. Po kilku już stronach lektura staje się walką ze sztywnymi kartkami i wyrywaniem tekstu znajdującego się zbyt blisko klejenia. A to, co uda się wyszarpnąć, po prostu boli w oczy.

Być może amatorszczyzna wynika z pośpiechu, bo Okami ostatnio sypie tytułami jak z rękawa, ale nie jest to żadne usprawiedliwienie. Zresztą, rynek nie zapomina i nie wybacza. Nie życzę Okami źle, bo każde wydawnictwo na rynku więcej to większa szansa na nowe i różnorodne tytuły, ale jeśli będą dalej swoje dzieła traktować tak, jak Chrono, to daleko nie zajdą. Polski czytelnik mangi się zmienił i nie wystarczy mu podać cokolwiek, żeby był skłonny sięgnąć po portfel.

Ta manga ukazała się w Polsce stanowczo za późno. Jakieś 10-15 lat za późno. Są stare tytuły, po których nie widać upływu czasu, ale Chrono zestarzało się bardzo brzydko. Wszystko tu trąci myszką - kreska, humor, projekty postaci, fabuła. I, niestety, mało ma to wspólnego z nostalgią. Chrono jest przeciętnym reprezentantem późnych lat 90., a to bardzo, bardzo niedobry okres...