Raczej nie mam zaufania do znawców i ekspertów w koloratkach. W pewnych tematach są oni dla mnie mało wiarygodni. Tematy małżeńskie, rodzinne i religioznawcze do takich należą. Jednak są wśród duchownych dysydenci, którzy idą pod prąd wobec dogmatyki swojej rodzimej instytucji religijnej. Takich warto posłuchać. Pomyślałem sobie, że obdarzę kredytem zaufania specjalistę od mormonów, gdyż temat ten co nieco mnie zainteresował. Niezrażony przebijającą z tekstu delikatną ironią z zainteresowaniem zapoznawałem się z genezą Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Może to, że sam niekiedy bywam ironiczny i uszczypliwy sprawiło, że styl autora mi specjalnie nie przeszkadzał. Pan Artur Wójtowicz często potwierdza swoją argumentację odniesieniami do Księgi Mormona. Odniesień do tej księgi jest takie zagęszczenie, jak paragrafów w piśmie urzędowym. Moje lenistwo nie pozwoliło mi wszystkich odsyłaczy sprawdzać, do czasu, kiedy pewna myśl mnie uderzyła i tu autor przez daleko posunięty wniosek okazał się niewiarygodny. Nierzetelnych informacji ja zdzierżyć nie umiem, a tym bardziej jeżeli są one podstawą do dyskredytacji. Siłą rozpędu przeczytałem jeszcze kilka stron, których tekst już do mnie nie przemawiał. Straciłem do tej książki serce.

Raczej nie mam zaufania do znawców i ekspertów w koloratkach. W pewnych tematach są oni dla mnie mało wiarygodni. Tematy małżeńskie, rodzinne i religioznawcze do takich należą. Jednak są wśród duchownych dysydenci, którzy idą pod prąd wobec dogmatyki swojej rodzimej instytucji religijnej. Takich warto posłuchać. Pomyślałem sobie, że obdarzę kredytem zaufania specjalistę od...