Mówi się, żeby nie oceniać książek po okładce, ale tu mam poczucie, że powinnam była to zrobić. Książka napisana została przedziwnym językiem i widać też, że w zupełnie innej erze, jeśli chodzi o mentalność - na szczęście! Fabuła próbuje przekonać mnie, że "związek" piętnastolatki i ponad czterdziestoletniego pisarza-malarza jest w porządku; że jeśli mężczyzna zauważa dziewczynę, co do której wieku jest świadomy, ale ma w związku z nią fantazje, to jest ok; że jeśli taka para przechodzi do ostatniej bazy w pierwszym dniu znajomości, to też jest akceptowalne. Zarzuty co do pedofilii głównego bohatera są traktowane w tej narracji jako żart, a rodzina dziewczyny, jak i koniec końców większość społeczeństwa - mamy bowiem do czynienia z osobami publicznymi - akceptuje tę relację. Jedyną częścią, którą jako tako dało się czytać bez ciarek żenady, był rozdział z punktu widzenia samej Belindy - jej środowisko i sposób, w jaki została wychowana, nieco tłumaczą jej zachowanie, choć nie sprawiają, że je akceptuję. Dodajmy do tego wszystkiego przemoc. Wszystko to sprawia, że przedstawiona w powieści relacja jest absolutnie toksyczna i obrzydliwa. Książka źle się zestarzała i obecnie nie widzę rzeczywistości, w której mogłaby spodobać się komuś, kto nie ma takich dewiacji jak jej główny bohater. Aż dziw, że autorką jest kobieta.

Mówi się, żeby nie oceniać książek po okładce, ale tu mam poczucie, że powinnam była to zrobić. Książka napisana została przedziwnym językiem i widać też, że w zupełnie innej erze, jeśli chodzi o mentalność - na szczęście! Fabuła próbuje przekonać mnie, że "związek" piętnastolatki i ponad czterdziestoletniego pisarza-malarza jest w porządku; że jeśli mężczyzna zauważa...