Azjatyckie sztuki walki i cyberzagrożenie. Pierwsza połowa to zakończenie historii „Strefa cienia”, gdzie Batman postanawia ostatecznie rozwiązać problem sir Edmunda Dorrance’a. Z kolei w „Grze umysłów” z Arkham ucieka profesor Powder, a na ulicach Gotham zaczynają pojawiać się różne stwory i maszyny rodem z gry wideo.

Finał „Strefy cienia” to przede wszystkim pokaz umiejętności fizycznych Batmana. Walka zarówno z członkami Ghost Dragons, jak i z samym sir Edmundem jest bardzo spektakularna. Podobało mi się, że Batman musi również wykazać tu się sprytem, by zdezorientować przeciwnika. Natomiast Dorrance okazuje się zaskakująco honorowym wojownikiem, ale przy tym dalej nie waha się poświęcać życia własnych ludzi. Trochę szkoda, że Robin nie odegrał tu większej roli, szczególnie że to jego dotyczy ta cała afera. Jedynie pod sam koniec ma krótką scenę walki. Przez większość czasu głównie spiera się z Alfredem. Również wątek współpracy Gordona z policją Chinatown jest zbyt zmarginalizowany. Ogólnie jednak jest to całkiem przyzwoite zakończenie.

Podobnie jak w poprzednim numerze w tej historii rysuje Tom Lyle. Sceny akcji w jego wykonaniu są całkiem dynamiczne i szczegółowe. Szkoda, że w bardziej spokojnych momentach wyraźnie widać pewne niedoróbki warsztatowe, jak niezamierzone zrobienie ze wszystkich bohaterów Azjatów.

Historia „Gra umysłów” jest początkiem dłuższej opowieści, której kontynuacja nie została opublikowana w następnym numerze. Zarówno profesor Powder, jak i cybernetyczne zagrożenie są bardzo tandetne i niezamierzenie śmieszne. Przypomina to typową historię z jakiegoś serialu dla młodzieży, gdzie gra wideo ożywa. Pojawia się tu pewien zwrot akcji, ale jest on dosyć przewidywalny. Na dodatek reszta bohaterów poza Batmanem zachowuje się zaskakująco nierozsądnie, ale być może było to zamierzone. Tę część numeru mogę polecić jedynie czytelnikom mającym sentyment do komiksów z lat 90. dotyczących wirtualnej rzeczywistości.

Tutaj za rysunki odpowiada Jim Fern. Jego rysunki są bardzo kanciaste, a postacie wyglądają bardzo nienaturalnie. Jedynie całkiem dobrze wychodzi mu rysowanie maszyn stworzonych przez wirtualną rzeczywistością.

Pierwsza połowa numeru to całkiem przyjemna historia sensacyjna w stylu filmów kopanych z epoki VHS. Druga to niestety festiwal tandety z dosyć brzydkimi rysunkami. Mogę więc polecić tylko pierwszą historię.

Azjatyckie sztuki walki i cyberzagrożenie. Pierwsza połowa to zakończenie historii „Strefa cienia”, gdzie Batman postanawia ostatecznie rozwiązać problem sir Edmunda Dorrance’a. Z kolei w „Grze umysłów” z Arkham ucieka profesor Powder, a na ulicach Gotham zaczynają pojawiać się różne stwory i maszyny rodem z gry wideo.

Finał „Strefy cienia” to przede wszystkim pokaz...