Jeśli przeczytaliście tom pierwszy, to tym bardziej trzeba sięgnąć po tom drugi!

,,Poranek był szary i ponury, a nad ulicami stolicy wisiała mgła. Wszyscy dziennikarze zgadzali się, że to bardzo odpowiednia pogoda na pogrzeb".

,,Wciąż trudno było uwierzyć, że król Jerzy naprawdę zmarł. Miał tylko pięćdziesiąt lat i stoczył nagłą, tragiczną walkę z rakiem płuc.
Kilka kroków za trumną szła dwudziestodwuletnia księżniczka Beatrycze- nie, poprawiali się ludzie, to już nie księżniczka. W chwili śmierci ojca stała się jej królewską mością Beatrycze Georginą Fryderyką Luizą, królową Ameryki. Przyzwyczajenie się do nowego tytułu wymagało nieco czasu. Ameryką nigdy dotąd nie rządziła królowa".

Książka jest naprawdę pięknie wydana. Każdy rozdział jest ładnie ozdobiony, tak, że zaraz kojarzy się z władzą i zdobiło je będzie imię księżniczki o której akurat autorka będzie opowiadała. Bardzo lekko się ją czytało, gdzieś w głowie słyszałam głos przemiłej lektorki, która bez żadnych wulgaryzmów, za to z charyzmą przedstawiała nam władzę mądrych kobiet.
Na pierwszy plan wysuwa się Beatrycze, która najszybciej została Królowa Ameryki. Początkowo nie wiedziała co to dla niej oznacza, jednak kiedy poznała swoje obowiązki nieco się przestraszyła. Musiała bardzo dużo dać z siebie dla innych, co nigdy wcześniej nie miało miejsca. Kolejną księżniczką jest Nina o której ludzie nieco zapomnieli i krótki związek z księciem uleciał z ich głów stawiając na pierwszy plan śmierć króla. Mamy jeszcze Samantę i Daphne, które będą znacznie różniły się od wcześniejszych, lecz nie zdradzę z jakich powodów. Choć historia pisana jest naprzemiennie, to jednak w opowieściach jednaj z księżniczek występują inne o których wypowiadają się ze swojego punktu widzenia. Często zdradzają o sobie nawzajem jakieś sekrety, więc czyta się bardzo ciekawie. Gdyby nie fakt, że są to opowieści prawdziwe w ogóle nie wzięłabym tego za opowieści o nich, tylko jako fascynującą książkę. Mimo iż nie są to kobiety z naszego kraju, mnie bardzo ciekawiły ich losy. Przekonajcie się sami, a i wam się ona spodoba!

Jeśli przeczytaliście tom pierwszy, to tym bardziej trzeba sięgnąć po tom drugi!

,,Poranek był szary i ponury, a nad ulicami stolicy wisiała mgła. Wszyscy dziennikarze zgadzali się, że to bardzo odpowiednia pogoda na pogrzeb".

,,Wciąż trudno było uwierzyć, że król Jerzy naprawdę zmarł. Miał tylko pięćdziesiąt lat i stoczył nagłą, tragiczną walkę z rakiem płuc.
Kilka...