Jakimi kategoriami mierzymy wyjątkowość?

Adelka kocha koty i rysuje je każdego dnia. W paski, w kropki, w cętki, w kratkę. Dziewczynka ma w domu już jednego, ale to kot mamy (znawcy kotów potwierdzą, że to kot wybiera sobie właściciela, nie odwrotnie), Adelka marzy więc o własnym kocie, takim, którym będzie mogła się opiekować, najlepiej jak potrafi. Jej kot będzie wyjątkowy - puchaty, biały z niebieskimi oczami. Ufając rodzicom, czeka na czas kiedy odpowiednio podrośnie i dostanie wreszcie swojego wyjątkowego kota.

Los lubi często decydować za nas i pewnego dnia wracając z przedszkola, Adelka znajduje w krzakach małego, porzuconego, wychudzonego, burego kociaka. Zabiera go do domu, by tam w pełni poświęcić się opiece. Wie jednak, że gdy kot nabierze sił, będzie należało znaleźć mu dom. Ale zaraz… Czy aby na pewno? Ten nie biały, nie puchaty, a bury kot chyba też staje się coraz bardziej wyjątkowy…

"Adelka i kot wyjątkowy" to piękna i przepełniona mądrymi dialogami opowieść. Ta ciepła historia pięknie tłumaczy, czym jest oczekiwanie, cierpliwość, podążanie za własnymi marzeniami. To książka o tym, czym jest wyjątkowość i o tym, jak ta wyjątkowość jest postrzegana. Co sprawia, że jesteśmy wyjątkowi i jedyni w swoim rodzaju?

Książkę cenię również za umiejętne pokazanie, czym jest odpowiedzialność i opieka nad zwierzęciem. Autorka wskazuje na proces adaptacji kota, zwłaszcza, kiedy w domu rezyduje już inny kot.

Mądrość, czułość i bliskość czuć w tej książce na każdej stronie. Myślę, że morał "Adelki i kota wyjątkowego" poruszy każdego. Bardzo polecam!

Jakimi kategoriami mierzymy wyjątkowość?

Adelka kocha koty i rysuje je każdego dnia. W paski, w kropki, w cętki, w kratkę. Dziewczynka ma w domu już jednego, ale to kot mamy (znawcy kotów potwierdzą, że to kot wybiera sobie właściciela, nie odwrotnie), Adelka marzy więc o własnym kocie, takim, którym będzie mogła się opiekować, najlepiej jak potrafi. Jej kot będzie...