Jako człowiek lekko złośliwy, opisuję tę książkę następująco: Człowiek sukcesu w kryzysie wieku średniego znajduje sobie nową, młodą żonę i postanawia przeżyć przygodę na wodach południowo-wschodniego Pacyfiku. Towarzyszyła autorowi polinezyjska załoga oraz ciężarna pani Robinson. Córeczka urodziła się w czasie rejsu, w Panama-City.

Mimo podróży ku sztormowym regionom wokół Antarktydy i wzdłuż wybrzeży Patagonii, książka emanuje pogodnym nastawieniem załogi „Varuy”. Robinson nie neguje niebezpieczeństw rejsu – ale i nimi nie epatuje. Pisze w przyjemnym stylu, koncentrując się przede wszystkim na „dziwach podróży i osobliwościach miast”. W rezultacie powstała książka bardzo interesująca – i to zarówno pod względem marynistycznych osiągnięć autora, jak i jako reporterska relacja z antypodów.

Jako człowiek lekko złośliwy, opisuję tę książkę następująco: Człowiek sukcesu w kryzysie wieku średniego znajduje sobie nową, młodą żonę i postanawia przeżyć przygodę na wodach południowo-wschodniego Pacyfiku. Towarzyszyła autorowi polinezyjska załoga oraz ciężarna pani Robinson. Córeczka urodziła się w czasie rejsu, w Panama-City.

Mimo podróży ku sztormowym regionom...

Ta książka jest przyjemna. I mówiąc "przyjemna" nie mam na myśli lekceważąco wyrażonej pochwały, a fakt, że czytanie jej sprawia faktyczną przyjemność. Nie jest to pod jakimkolwiek kątem wybitna opowieść, ale sposób opisywania przygód i przeżywanych emocji pozwala poczuć radość autora i załogi ze wspólnej żeglugi, oraz nastrój towarzyszący jej końcowi.

Liczę, że uda mi się gdzieś dorwać inne książki W. A. Robinsona.

Ta książka jest przyjemna. I mówiąc "przyjemna" nie mam na myśli lekceważąco wyrażonej pochwały, a fakt, że czytanie jej sprawia faktyczną przyjemność. Nie jest to pod jakimkolwiek kątem wybitna opowieść, ale sposób opisywania przygód i przeżywanych emocji pozwala poczuć radość autora i załogi ze wspólnej żeglugi, oraz nastrój towarzyszący jej końcowi.

Liczę, że uda mi się...