Łódeczka

Książka ciekawa, dla dziecka ale także dla rodzica; daje do myślenia tym, którzy za wszelką cenę chcą pilnować każdego oddechu i ograniczać przed poznawaniem świata na własną rękę. Jedynie ilustracje nie do końca w moim guście.. być może dlatego, że robi mi się już niedobrze na widok maszyn z twarzami..

Książka ciekawa, dla dziecka ale także dla rodzica; daje do myślenia tym, którzy za wszelką cenę chcą pilnować każdego oddechu i ograniczać przed poznawaniem świata na własną rękę. Jedynie ilustracje nie do końca w moim guście.. być może dlatego, że robi mi się już niedobrze na widok maszyn z twarzami..

„Łódeczka” z powodów całkowicie dla mnie tajemniczych stała się absolutnym numerem jeden mojego dziecka. Nie mówię tego dlatego, żeby jej coś brakowało, o nie, nawet wprost przeciwnie. Ale jakaś taka chłopięca jest. Holowniki, żaglówki, kuter, motorówka – czy to są klimaty małej dziewczynki? Mam jeszcze jedna teorię… Książeczka tchnie spokojem, barwy jakie w niej użyto są stonowane, miejscami ponure, kojarzące się z morzem ale i spokojem, stabilizacją, powagą. Głównym bohaterem jest oczywiście łódeczka, która niechcący zaspokaja ciekawość bycia samodzielną. Naraża się tym na niebezpieczeństwo ale i odkrywa siebie, ryzykowna sytuacja pomaga jej zajrzeć w zakamarki własnego ja, które dotychczas błędnie pojmowała. Bezkres, morze, niby jej środowisko, a wcale nie jest tak bezpieczne i znane, a pobratymcy nie tak przyjaźnie nastawieni jak sądziła. Historyjka króciutka, a jednak jest się nawet dlaczego wzruszyć, zaś przesłanie warto zapamiętać: znajdźmy własną przystań, bądźmy sobą i róbmy, co podpowiada nam serce. Dużo jak na książeczkę dla małych dzieci, prawda? Jednakże uwiodła serce małej księżniczki i w związku z tym polecam ją z serca.

„Łódeczka” z powodów całkowicie dla mnie tajemniczych stała się absolutnym numerem jeden mojego dziecka. Nie mówię tego dlatego, żeby jej coś brakowało, o nie, nawet wprost przeciwnie. Ale jakaś taka chłopięca jest. Holowniki, żaglówki, kuter, motorówka – czy to są klimaty małej dziewczynki? Mam jeszcze jedna teorię… Książeczka tchnie spokojem, barwy jakie w niej użyto są...

To opowiadanie o przygodzie, przyjaźni, tęsknocie i marzeniach. O bliskości... przywiązaniu... miłości... To dziwne, ale tak bardzo wiele mieści się w tak krótkim tekście.

Jest to historia pewnej łódeczki, która marzyła by popłynąć sama na szeroką wodę. By złapać wiatr w żagle i poczuć się naprawdę wolna. Bardzo kochała swojego właściciela, małego chłopca, który zbudował ją samodzielnie, ale jej marzeniem było zobaczyć co jest dalej, niż tylko na brzegu jeziora. Pewnego razu, naszej małej bohaterce udało się spełnić to marzenie. Czy jednak była szczęśliwa, i jakie przygody spotkała dowiecie się czytając tą śliczną książeczkę.

Opowiadanie jest bardzo ciekawe. Fajne jest w nim również to, że nasze dziecko, choć nieświadomie uczy się rozpoznawać różnego rodzaju łodzie i statki. Bo jest ich tam kilka wymienionych i opisanych w bardzo prosty dla malucha sposób. Książeczka jest przepięknie ilustrowana. Moje dziecko mogłoby ją przeglądać w nieskończoność. Ma duże litery, które są dużym plusem dla dzieci, które dopiero uczą się czytać.

Ta piękna, choć krótka historia ma w sobie jakąś magię. Ciężko jest o niej zapomnieć i wciąż chciałoby się do niej wracać…

To opowiadanie o przygodzie, przyjaźni, tęsknocie i marzeniach. O bliskości... przywiązaniu... miłości... To dziwne, ale tak bardzo wiele mieści się w tak krótkim tekście.

Jest to historia pewnej łódeczki, która marzyła by popłynąć sama na szeroką wodę. By złapać wiatr w żagle i poczuć się naprawdę wolna. Bardzo kochała swojego właściciela, małego chłopca, który zbudował...

Pewien chłopiec miał łódeczkę. Zrobił ją z puszki, korka, żółtego ołówka i kawałka białej szmatki. Tak zaczyna się historia opisana przez Randall de Sѐve. Historia prosta lecz opowiedziana i zilustrowana tak pięknie, że mnie i mojemu synowi dech zaparło i razem, po rozpakowaniu paczki z wydawnictwa, siedzieliśmy na podłodze i wpatrywaliśmy się w książeczkę jak w obrazek.
Był sobie chłopiec, który bardzo lubił swoją łódeczkę. Bawił się nią, spał z nią i oczywiście towarzyszyła mu podczas codziennych kąpieli. W dzień często zabierał ją nad jezioro, przywiązywał sznureczkiem i pozwalał odpływać na pewną odległość. Pewnego dnia łódeczka zobaczyła w oddali duże łodzie żeglujące po jeziorze i zapragnęła tak jak one popływać samej po wodnych przestworzach. I tak też się stało. Przez nieuwagę chłopiec wypuścił sznureczek, a łódeczka szybko odpłynęła. Jednak przygoda na wolności wcale nie była taka piękna. Spienione fale zepchnęły łódeczkę na głębiny. Wiał wiatr i padał deszcz. Malutki stateczek spotkał na swojej drodze ogromny holownik, który sapnął: Z drogi! i zepchnął łódeczkę na bok. Podobne było podczas spotkania z wielkim promem. W ostatniej chwili wiatr zepchnął ją na bok. Nie pomogła jej także pędząca jak rakieta motorówka, ani inne łodzie żaglowe wracające do domu. Po takich przygodach kadłub łódeczki szybko napełnił się wodą, a żagiel przemókł do suchej nitki. Łódeczka była w opłakanym stanie i bardzo tęskniła za chłopcem. Następnego dnia przepływał obok skromny rybacki kuter. Podpłynął do łódeczki i zaczął ją okrążać. Stała się rzecz niewiarygodna. Nasza mała bohaterka zaczęła skręcać, jej żagiel nabrał wiatru i po chwili płynęła już sama obok kutra. Była tak zafascynowana, że nie zauważyła nawet, kiedy kuter odpłynął a z daleka machał do niej chłopczyk. Dopiero kiedy zawołał: Łódeczko!, ta zobaczyła go i pomachała radośnie. Od tej chwili chłopczyk i jego łódeczka byli już nierozłączni. Chłopiec pozwalał łódeczce czasem popływać samej, jednak ta zawsze do niego wracała. Dobrze wiedziała, gdzie chce być.
Prawda, że piękna historia? To pierwsza książka Randall de Sѐve, która jest z zawodu nauczycielką, a z zamiłowania pisze opowiadania i bajki dla dzieci. Inspiracją do napisania tej książeczki stała się łódeczka, którą autorka zrobiła kiedyś z córką Pauliną. Pewnego dnia R. de Sѐve miała sen, w którym łódeczka opowiedziała jej swoją historię… I tak właśnie powstała ta niezwykle prosta, ale jakże piękna książeczka. Napisana została językiem bardzo oszczędnym, bez zbędnych dopowiedzeń, co pozwala dziecku wędrować po przestworzach wyobraźni. Ilustracje zaś, których autorem jest Loren Long… to największy atut tej historii. Ja osobiście jeszcze nigdy nie widziałam tak pięknie zilustrowanej książeczki dla dzieci. Każda kolejna strona to jak obraz malowany na płótnie. Szczerze przyznaję, że sięgam po tę pozycję chyba częściej niż moje dziecko, żeby nasycić wzrok. Zresztą sami zobaczcie:
Połączenie pięknych obrazów i prostego i ciepłego języka tworzy z „Łódeczki” niezwykle prostą i wzruszającą opowieść o przywiązaniu. Książeczka przeznaczona jest dla dzieci już od drugiego roku życia, co sama sprawdziłam na moim synu. Tymek z zapartym tchem i w pełnym skupieniu, co uwierzcie mi u takiego dziecka jest rzadkością, słuchał tej historii, a jego wielkie, szeroko otwarte oczy błądziły po pięknych ilustracjach. Wiem, że zrozumiał wszystko, bo wieczorem podczas kąpieli w wannie odgrywał dokładne scenki z „Łódeczki”.

Pewien chłopiec miał łódeczkę. Zrobił ją z puszki, korka, żółtego ołówka i kawałka białej szmatki. Tak zaczyna się historia opisana przez Randall de Sѐve. Historia prosta lecz opowiedziana i zilustrowana tak pięknie, że mnie i mojemu synowi dech zaparło i razem, po rozpakowaniu paczki z wydawnictwa, siedzieliśmy na podłodze i wpatrywaliśmy się w książeczkę jak w obrazek....

O przyjaźni, a może o przywiązaniu... O tym, co się dzieje, kiedy rzeczy martwe ożywają za pomocą wyobraźni... O tęsknocie...

O przyjaźni, a może o przywiązaniu... O tym, co się dzieje, kiedy rzeczy martwe ożywają za pomocą wyobraźni... O tęsknocie...

Nie można stale kontrolować wszystkiego i wszystkich, każdy potrzebuje chociaż odrobiny swobody.. bo inaczej może któregoś dnia pęknąć. Piękna i prosta książka o przywiązaniu, potrzebie bycia razem i wielkiej przyjaźni.

Nie można stale kontrolować wszystkiego i wszystkich, każdy potrzebuje chociaż odrobiny swobody.. bo inaczej może któregoś dnia pęknąć. Piękna i prosta książka o przywiązaniu, potrzebie bycia razem i wielkiej przyjaźni.

Historia nie porywa, ale ilustracje są śliczne.

Historia nie porywa, ale ilustracje są śliczne.

Przepiękna wzruszająca historia chłopca i jego łódeczki, która jest opowieścią o relacjach, bliskości, opiekuńczości, tęsknocie po utracie, radości z odzyskania. Niesamowita i wspaniale wydana.

Przepiękna wzruszająca historia chłopca i jego łódeczki, która jest opowieścią o relacjach, bliskości, opiekuńczości, tęsknocie po utracie, radości z odzyskania. Niesamowita i wspaniale wydana.

Spokojna i pełna ciepła oraz prawdziwych uczuć które są czytelne dla dziecka.
Bez obaw polecam wszystkim Mamom które chcą przekazać swoim malcom najważniejsze wartości.

Spokojna i pełna ciepła oraz prawdziwych uczuć które są czytelne dla dziecka.
Bez obaw polecam wszystkim Mamom które chcą przekazać swoim malcom najważniejsze wartości.

Historia o chłopcu który miał łódeczkę.

Polecam

Historia o chłopcu który miał łódeczkę.

Polecam