34/180/2022
Powstanie gdzieś w Ameryce Południowej. Krwawe walki. Stratton ma tylko dostarczyć broń i nauczyć powstańców jej obsługi, ale wciąga się w bitewny wir. Głównie z powodów osobistych. Jak można się spodziewać, uchodzi z krwawej jatki z życiem, ale powieść nie koczy się optymistycznie. Chociaż główny winowajca zostaje ukarany, więc całkiem ponuro nie jest.
Książka jest napisana trochę inaczej niż większość, chociaż taki zabieg nie jest rewolucją. A mianowicie najpierw czarny charakter pada trupem (pomszczony),a potem dopiero rozpoczyna się główna opowieść. Czyli wiadomo, że niedobry jest wstrętny, ale wiemy, że kara go nie ominie.
Powieść nie jest niezła. Wiecie, strzelanka w dżungli, Indianie, którzy zawsze z łuku trafiają do celu i walka o lepsze jutro. Ale może poczekajcie z czytaniem, aż się uspokoi u naszych sąsiadów. Bo jak się człowiek naczyta w wiadomościach o ostrzale szpitali i budynków mieszkalnych, to niezbyt chce się w powieściach czytać o tym samym (tylko że w książce nie w mieście, a w warunkach polowych – jakby to robiło jakąś różnicę).

34/180/2022
Powstanie gdzieś w Ameryce Południowej. Krwawe walki. Stratton ma tylko dostarczyć broń i nauczyć powstańców jej obsługi, ale wciąga się w bitewny wir. Głównie z powodów osobistych. Jak można się spodziewać, uchodzi z krwawej jatki z życiem, ale powieść nie koczy się optymistycznie. Chociaż główny winowajca zostaje ukarany, więc całkiem ponuro nie jest.
Książka...

Moje pierwsze spotkanie i na pewno nie ostatnie. Co prawda zaczęłam od ostatniej części, jednak tak mnie zachwyciła, że sprawdzę kolejne. Jeden z moich ulubionych gatunków. Do tego dobrze skonstruowana fabuła. Prawdziwi bohaterzy. Książka przypomina mi trochę przygody James'a Bonda, które uwielbiam:) Czyta się szybko i przyjemnie. Fani się nie zawiodą.

Moje pierwsze spotkanie i na pewno nie ostatnie. Co prawda zaczęłam od ostatniej części, jednak tak mnie zachwyciła, że sprawdzę kolejne. Jeden z moich ulubionych gatunków. Do tego dobrze skonstruowana fabuła. Prawdziwi bohaterzy. Książka przypomina mi trochę przygody James'a Bonda, które uwielbiam:) Czyta się szybko i przyjemnie. Fani się nie zawiodą.

Kolejna, piąta i ostatnia zarazem wydana w Polsce, odsłona przygód niestrudzonego agenta SBS Johna Strattona. Tym razem został zrzucony i to dosłownie w wir krwawego powstania gdzieś w Gwatemali w Ameryce Środkowej.
Na wielki plus autorowi zaliczyć trzeba, że każda z tych książek jest inna, opowiada zupełnie odmienne historie, tylko niezłomny John Stratton wciąż jest ten sam. Nie ma też żadnych odwołań do poprzednich tomów, niedokończonych wątków, co sprawia, że kolejność czytania cyklu o Johnie Strattonie może być całkowicie dowolna.
"Najemnik", tak jak poprzednie tomy, charakteryzuje się wartką i dynamiczną akcją prowadzoną w świetnym tempie. Mamy tu dżunglę z walecznymi powstańcami i krwawymi walkami z okrutnymi siłami dyktatora. Mamy też nie do końca jasne motywy postępowania lokalnych przywódców, uzależnionych od nie do końca szczerych intencji zagranicznych "przyjaciół". Mamy także piękną kobietę z obezwładniającym wpływem na głównego bohatera - Johna Strattona. Jak się to wszystko skończy? Trzeba przeczytać! Koniecznie!
Szkoda, że Wydawnictwo Dolnośląskie zaprzestało wydawania kolejnych przygód z Johnem Strattonem. Z tego co wiem, powstały jeszcze trzy kolejne tomy, ale trudno dziś liczyć, by po siedmiu latach wznowiono wydawanie tego cyklu. Bardzo barwny i ciekawy bohater...
Polecam cały cykl nie tylko wielbicielom sensacji!

Kolejna, piąta i ostatnia zarazem wydana w Polsce, odsłona przygód niestrudzonego agenta SBS Johna Strattona. Tym razem został zrzucony i to dosłownie w wir krwawego powstania gdzieś w Gwatemali w Ameryce Środkowej.
Na wielki plus autorowi zaliczyć trzeba, że każda z tych książek jest inna, opowiada zupełnie odmienne historie, tylko niezłomny John Stratton wciąż jest ten...

Ostatnia część z cyklu przygód Johna Strattona. Natrafiłem na tę pozycje przypadkiem w bibliotece i nie zawiodłem się. Wartka, porywająca akcja, autor od prologu po sam epilog książkę czyta się z przyjemnością. W owej książce znaleźć można zarówno wątek akcji jak i miłosny, który zmienia podejście do zadania nawet tak doświadczonego "najemnika" jak Stratton. Osobiście na pewno przeczytam poprzednie części cyklu, ponieważ zabrałem się za ostatnią część, nie czytając poprzednich. Na szczęście czytając "Najemnika" nie odczuwałem braku znajomości poprzednich pozycji. Miłej lektury.

Ostatnia część z cyklu przygód Johna Strattona. Natrafiłem na tę pozycje przypadkiem w bibliotece i nie zawiodłem się. Wartka, porywająca akcja, autor od prologu po sam epilog książkę czyta się z przyjemnością. W owej książce znaleźć można zarówno wątek akcji jak i miłosny, który zmienia podejście do zadania nawet tak doświadczonego "najemnika" jak Stratton. Osobiście na...

Porywająca książka, jeśli ktoś lubi wartką akcję polecam właśnie tą książkę. Książki z cyklu o Johnie Strattonie są świetne. Lubię literaturę angielską :)

Porywająca książka, jeśli ktoś lubi wartką akcję polecam właśnie tą książkę. Książki z cyklu o Johnie Strattonie są świetne. Lubię literaturę angielską :)

"Kurica nie ptica – polsza nie zagranica" – to fonetyczna wersja znanego rosyjskiego przysłowia. Różnie można je interpretować nadając mu mniej lub bardziej sympatyczne zabarwienie ale w ustach cara – bodajże Aleksandra I a także jego różnej maści następców uzyskiwało ono rangę niemalże oficjalnej wykładni polityki zewnętrznej Rosji. Do dziś zresztą znaczna część rosyjskiego establishmentu upiera się, że kura to jednak nie ptak i rości sobie z tego tytułu prawa do ingerowania w sprawy sąsiadów. Na drugiej półkuli nie brakuje z kolei zwolenników tezy, że Kwezal to nie ptak (choćby dlatego, że nie śpiewa) więc jankeski porządek powinien święcić triumfy na terenie od Alaski do Ziemi Ognistej a już do Kanału Panamskiego to bez dwóch zdań. Wracając do kwezala. Legenda głosi, że ptak ten był duchowym przewodnikiem wodza indian Kiczu znanego jako Tecun Uman. Po jego śmierci w bitwie z konkwistadorami, ptak usiadł na zwłokach wojownika, jego pióra zabarwiły się na czerwono a on sam zamilkł z żalu i padł. Od tej pory nikt już nie słyszał jego śpiewu. Przez wielu uważany za najpiękniejszego ptaka na świecie, schwytany w niewolę wkrótce umiera. Tecun Uman jest narodowym bohaterem a kwezal od odzyskania niepodległości w I poł. XIX wieku jest symbolem Gwatemali, kraju którego historia jest typowa dla większości państw Ameryki Środkowej. Tam właśnie toczy się akcja piątej z kolei – wydanej w Polsce – powieści Duncana Falconera. Głównym bohaterem niezmiennie pozostaje John Stratton agent elitarnej brytyjskiej jednostki Special Boat Service. Skąd Brytyjczyk w Gwatemali w czasach zimnej wojny w oficjalnej operacji amerykańskiego rządu? Ano było trochę tak jak w słynnym Radio Erewań, ani operacja była do końca oficjalna, ani nie do końca amerykańskiego rządu, a w przypadku niepowodzenia akcji nie zginęliby amerykańscy chłopcy tylko jacyś „najemnicy z Europy”.
Działania CIA w Ameryce Środkowej do dziś stanowią jedną z brudniejszych i mroczniejszych kart amerykańskiej „walki o demokrację i powstrzymanie komunizmu”. Z jednej strony brutalne skrajnie prawicowe junty wojskowe, z drugiej mozaika ruchów rewolucyjnych od teologii wyzwolenia po maoistowskich partyzantów a w środku to co zwykle, rzezie ludności cywilnej, bezwzględna rywalizacja wywiadów, rabunkowa eksploatacja dóbr naturalnych i stojąca za tym wszystkim forsa wielkich koncernów i „małych” cynicznych kombinatorów.
Stratton otrzymał proste zadanie. Dostarczyć przesyłkę, zadbać aby adresat wiedział co z nią począć a następnie opuścić kraj. Robota góra na dwa dni. Został dłużej a po dwudziestu latach „wrócił” aby uregulować swoje prywatne rachunki. Nie przebaczył i nie zapomniał. Ani upływ czasu, ani odległość ani zajmowane stanowisko – nic nie jest w stanie przeszkodzić mu w misji, której kluczowym elementem są pióra z ogona kwezala - ptaka, który umiera w niewoli.
Tak autor jak i bohater jego książek znów są w wysokiej formie. Wiedzę o operacjach specjalnych Falconer posiadł samemu w nich uczestnicząc a jeśli dołożyć do tego sprawną narrację, wartką akcję i bohatera, którego można tak po prostu polubić to pozostaje dobrze bawić się przy lekturze. Śmiało można polecić ją nie tylko fanom tego typu literatury.

"Kurica nie ptica – polsza nie zagranica" – to fonetyczna wersja znanego rosyjskiego przysłowia. Różnie można je interpretować nadając mu mniej lub bardziej sympatyczne zabarwienie ale w ustach cara – bodajże Aleksandra I a także jego różnej maści następców uzyskiwało ono rangę niemalże oficjalnej wykładni polityki zewnętrznej Rosji. Do dziś zresztą znaczna część...