Twórczość Petera Eggego (1869—1959) przypada na okres tzw. Wielkiego Stulecia w literaturze norweskiej (1880 —1930). Niedawno zmarły autor licznych komedii i utworów powieściowych od zarania swojej działalności pisarskiej wykazywał duże zainteresowanie psychiką ludzką. Najpełniejszy wyraz owej skłonności do dociekań psychologicznych dał Egge w powieści pt.: Życie Hanzyny, która ukazała się po raz pierwszy w roku 1925. Powieść cieszy się niemałą sympatią wśród czytelników, o czym świadczy wiele przekładów i wznowień.
Tematem jej jest życie bohaterki, Hanzyny, napiętnowanej jeszcze w dzieciństwie o kradzież. Fałszywe świadectwo, dane przez wrogich ludzi, urabia Hanzynie złą opinię, staje się przyczyną dalszych podejrzeń i krzyżuje jej niejedno zamierzenie życiowe. Los ten jednak nie załamuje bohaterki, która postanawia walczyć o swój honor i godnie przeciwstawić się
fałszywej opinii. Powieść ta, o nieskomplikowanej fabule, owianej atmosferą surowości i niepokoju, z pewnością zaciekawi czytelnika z uwagi na poruszone w niej tak znamienne dla środowisk ludzkich zagadnienia. Przy dość oszczędnym wykorzystaniu środków wyrazu Egge potrafił stworzyć dzieło, które zachwyca swoim pięknem wypływającym z prostoty i realizmu