W imię Marksa

Ambitna i niesamowicie rozbudowana książka, oparta na tradycji psychoanalitycznej i strukturalistycznej. Sądzę że można ją czytać na dwa sposoby:
- jako rewitalizację marksizmu i próbę użycia nowej nomenklatury do wyciągnięcia z tekstu tego, czego Marks nie wyraził szczegółowo.
- jako ogromny zbiór pojęć, konstrukcji myślowych , przemyśleń, mogących posłużyć do analizy świata nas otaczającego.
Powiedziałbym że oba z nich są uzasadnione (choć Althusser nie zgodziłby się z drugim podejściem).
Nie sądzę że jest to lektura tylko dla marksistów. Osoby w całkowitej opozycji do myśli marksistowskiej mogą wiele wyciągnąć z przemyśleń Althussera o nauce, ideologii, myśli XIX i XX w. , czy praktyce teoretycznej, politycznej oraz ekonomicznej.
Chociaż jak najbardziej rozumiem skąd wynika opozycja do tej lektury, jako że i u mnie się pojawiała i nadal w pewnych kwestiach pojawia.
Mimo wszystko sądzę że jest to lektura warta przełamania się i przeczytania.

Ambitna i niesamowicie rozbudowana książka, oparta na tradycji psychoanalitycznej i strukturalistycznej. Sądzę że można ją czytać na dwa sposoby:
- jako rewitalizację marksizmu i próbę użycia nowej nomenklatury do wyciągnięcia z tekstu tego, czego Marks nie wyraził szczegółowo.
- jako ogromny zbiór pojęć, konstrukcji myślowych , przemyśleń, mogących posłużyć do analizy...

Nieprawdopodobne, że takie książki powstają. Ale jak mi to jakiś amerykanin kiedyś w komentarzu na YouTube napisał, "socjalista akademicki, to coś innego niż pretorianin totalitarnego państwa". Coś mi się zdaje, że koleszka nie czytając Orwella do perfekcji opanował zdolność dwumyślenia. I chyba o to tu chodzi, tak jak to napisał w Zniewolonym Umyśle Czesław Miłosz, ludzie do XX wieku nie zdawali sobie tak dobitnie sprawy, że domym, to nie betonowe drzewa, które wyrastają, tylko budowane wedle planu koncepcje. Tak samo nie przypuszczali, że rewolucja i walka klas, czyli realna nienawiść do kogoś ZAWSZE, będzie kończyć się czyjąś zagładą. Lenin, Stalin w niczym nie odstępili od Marksa, jedynie konsekwentnie realizowali jego wytyczne.

Nieprawdopodobne, że takie książki powstają. Ale jak mi to jakiś amerykanin kiedyś w komentarzu na YouTube napisał, "socjalista akademicki, to coś innego niż pretorianin totalitarnego państwa". Coś mi się zdaje, że koleszka nie czytając Orwella do perfekcji opanował zdolność dwumyślenia. I chyba o to tu chodzi, tak jak to napisał w Zniewolonym Umyśle Czesław Miłosz, ludzie...