Kapitański stół

O ile P.G. Wodehouse mnie rozczarował, to Richard Gordon bez problemu poprawił humor. Owszem, nie jest to powieść, przy której można się zaśmiewać do rozpuku, ale nie stanowi to żadnego problemu. Historia jest napisana ciepło, z objawiającym się tu czy ówdzie pazurem humoru, opisywane sytuacje bywają rozczulająco absurdalne, a finał faktycznie wieńczy dzieło. I nawet jeśli nie jest to dzieło wybitne czy niezapomniane, jego lektura z łatwością jest w stanie zapewnić kilka chwil przyjemnego odprężenia.

Zaś co do zawartości - ot, kapitan pływający przez wiele lat na rozpadającym się drobnicowcu zostaje niespodziewanie postawiony za sterem dużego statku pasażerskiego. I nie dość, że ma sobie poradzić z załogą przyzwyczajoną do poprzednika, to jeszcze jego zadaniem jest błyszczenie na salonach i zabawianie pasażerów. Co z tego wychodzi - można się domyślić.

O ile P.G. Wodehouse mnie rozczarował, to Richard Gordon bez problemu poprawił humor. Owszem, nie jest to powieść, przy której można się zaśmiewać do rozpuku, ale nie stanowi to żadnego problemu. Historia jest napisana ciepło, z objawiającym się tu czy ówdzie pazurem humoru, opisywane sytuacje bywają rozczulająco absurdalne, a finał faktycznie wieńczy dzieło. I nawet jeśli...

Ta prosta, a zarazem bezpretensjonalna, opowieść o przygodach kapitana pasażerskiego statku jest całkiem udaną satyrą społeczno-obyczajową, społeczeństwem w miniaturze. A towarzyszy mi ponad od 40 lat. Dobrze zarysowane, choć oczywiscie i lekko przerysowane, typy ludzkie. Główny bohater budzi żywiołową sympatię swą uroczą niezgrabnością, choć gdy trzeba, wykazuje się zdecydowaniem. Scenki rodzajowe z udziałem pasażerów - przepyszne.

I największa zaleta książki: typowo brytyjskie poczucie humoru, lekko spatynizowane, bo rzecz ma swoje lata.. Dobra rozrywka, nie obrażająca inteligencji wymagajacego czytelnika - o co niełatwo w tej lżejszej literaturze, jaką nieczęsto tu recenzuję...

Ta prosta, a zarazem bezpretensjonalna, opowieść o przygodach kapitana pasażerskiego statku jest całkiem udaną satyrą społeczno-obyczajową, społeczeństwem w miniaturze. A towarzyszy mi ponad od 40 lat. Dobrze zarysowane, choć oczywiscie i lekko przerysowane, typy ludzkie. Główny bohater budzi żywiołową sympatię swą uroczą niezgrabnością, choć gdy trzeba, wykazuje się...

Zachęcony opiniami sięgnąłem po książkę Gordona i... rozczarowałem się, niestety. Dobrnąłem tylko do połowy i poddałem się. Sama historia ma potencjał, ale gdyby "za piórem" siedział np. P.G. Woodehouse wyciągnąłby z niej znacznie więcej. Niestety - nawet sceny w zamierzeniu zabawne, są płaskie, nie porywają - czyta się je "w locie".
Zaledwie dwa, trzy razy zostałem sprowokowany do lekkiego uśmiechu, a to trochę za mało, jak na dobre recenzje. Na plus można zaliczyć (skrótowe) opisy odwiedzanych przez "Charlemagne" egzotycznych miejsc. Krótko: są znacznie lepsze książki (i zabawniejsze).

Zachęcony opiniami sięgnąłem po książkę Gordona i... rozczarowałem się, niestety. Dobrnąłem tylko do połowy i poddałem się. Sama historia ma potencjał, ale gdyby "za piórem" siedział np. P.G. Woodehouse wyciągnąłby z niej znacznie więcej. Niestety - nawet sceny w zamierzeniu zabawne, są płaskie, nie porywają - czyta się je "w locie".
Zaledwie dwa, trzy razy zostałem...

Jest to jedna z tych książek, nad którą rży się na głos ze śmiechu.
Głównego bohatera, kapitana, z rozpadającego się ze starości statku towarowego przeniesiono na luksusowy liniowiec. Taaki awans!
Ale ci pasażerowie... Powiem tyle, że nasz bohater chwilami zastanawia się, czy nie lżej było jednak znosić zapleśniałą w zepsutej chłodni żywność i wszechobecne karaluchy.

Jest to jedna z tych książek, nad którą rży się na głos ze śmiechu.
Głównego bohatera, kapitana, z rozpadającego się ze starości statku towarowego przeniesiono na luksusowy liniowiec. Taaki awans!
Ale ci pasażerowie... Powiem tyle, że nasz bohater chwilami zastanawia się, czy nie lżej było jednak znosić zapleśniałą w zepsutej chłodni żywność i wszechobecne karaluchy.

Bohaterem jest kapitan William Ebbs - świeżo upieczony dowódca luksusowego statku pasażerskiego, który wypłynął w morze z załogą oraz gromadą niezadowolonych pasażerów i pasażerek nękającymi kapitana.
Autor, lekarz-anestezjolog, zanim został pisarzem, pełnił funkcję lekarza okrętowego i dobrze poznał środowisko morskie.Są tu opisane satyryczno-humorystyczne sylwetki psychologiczne bohaterów, konflikty, cała obyczajowość morska.

Bohaterem jest kapitan William Ebbs - świeżo upieczony dowódca luksusowego statku pasażerskiego, który wypłynął w morze z załogą oraz gromadą niezadowolonych pasażerów i pasażerek nękającymi kapitana.
Autor, lekarz-anestezjolog, zanim został pisarzem, pełnił funkcję lekarza okrętowego i dobrze poznał środowisko morskie.Są tu opisane satyryczno-humorystyczne sylwetki...

Jeżeli jesteś w złym nastroju, przeczytaj "Kapitański stół". To najlepsze lekarstwo na poprawę humoru. Zdecydowanie polecam.

Jeżeli jesteś w złym nastroju, przeczytaj "Kapitański stół". To najlepsze lekarstwo na poprawę humoru. Zdecydowanie polecam.

Lubię angielski humor, lubię też morze, statki itp - więc humor na statku tym bardziej :)

Lubię angielski humor, lubię też morze, statki itp - więc humor na statku tym bardziej :)