Sycylia, XIX wiek. Ona - majętna, on - zubożały. Czy łącząca ich relacja jest oparta na obustronnym uczuciu? A może jej zauroczenie on perfidnie wykorzystuje?!
Nie znam na tyle historii Sycylii, by móc w pełni ocenić na ile oddane są realia tamtych czasów.
Patrząc jednak na czas akcji, mając rozeznanie w ogólnie panujących stosunkach i zasadach społecznych, przyjmuję, iż dobrze zostały przedstawione ówczesne poglądy na temat małżeństwo, relacje czy rolę kobiety w związku. Akceptuję niespójność postaci głównej bohaterki. Przecież i dzisiaj racjonalnie patrzące na życie kobiety również źle lokują uczucia.
Ciekawym zabiegiem jest podział powieści na krótkie rozdziały. Dzięki temu tekst nie nuży, choć nie wiem czy Autorka tak konstruuje zdania, czy to kwestia tłumaczenia, ale niektóre z nich mają dziwną budowę lub trudny do zaakceptowania styl.

Sycylia, XIX wiek. Ona - majętna, on - zubożały. Czy łącząca ich relacja jest oparta na obustronnym uczuciu? A może jej zauroczenie on perfidnie wykorzystuje?!
Nie znam na tyle historii Sycylii, by móc w pełni ocenić na ile oddane są realia tamtych czasów.
Patrząc jednak na czas akcji, mając rozeznanie w ogólnie panujących stosunkach i zasadach społecznych, przyjmuję, iż...

Niestety nie podobała mi się, ale zapewniła mi mnóstwo śmiechu z tego jak dziwnie została napisana ta powieść, dlatego ocena wyższa niż początkowo zamierzałam dać. I miałam wrażenie, że książka została kiepsko przetłumaczona i nie przeszła korekty, bardzo dziwne zdania, w dziwnym stylu napisana. Szkoda, bo sama historia powieści ciekawa, ale niestety to w jaki sposób została napisana bądź przetłumaczona mocno zgrzyta między zębami. I to nie są jedynie "wypadki przy pracy" tylko cała książka jest w ten sposób napisana. I przez to jest niemiłosiernie nudna.

Przykładowe cytaty:
Opis wyglądu dziewczynki - "Włosy miała takie niezwykłe ta mała. Gatunkowo nie były dobre jak na tę krew szlachecką w żyłach."

Fragmenty opisu porodu, który się dzieje przez 20 pierwszych stron powieści - "rozwarcie waginy było mizerne".
"A jaka długa ta pępowina".
"Trzymała w dłoniach małą główkę i zgodnie z rytmem parcia matki starała się pomóc MAŁEMU STWORZONKU ostatecznie zakonczyć przemianę płodu w noworodka. Jest! Wydobyło się na świat".

I według tej książki lokaje czy kamerdynerzy to... pokojowcy.

Albo "Poczuła na sobie WZROK dwóch pokojówek".
Chyba miało być "Spojrzenia" w liczbie mnogiej skoro dwie pokojówki się gapiły.
Ech...

Niestety nie podobała mi się, ale zapewniła mi mnóstwo śmiechu z tego jak dziwnie została napisana ta powieść, dlatego ocena wyższa niż początkowo zamierzałam dać. I miałam wrażenie, że książka została kiepsko przetłumaczona i nie przeszła korekty, bardzo dziwne zdania, w dziwnym stylu napisana. Szkoda, bo sama historia powieści ciekawa, ale niestety to w jaki sposób...

Podoba mi się styl pisania Simonetty Agnello Hornby. Skomplikowaną historię rodziny sycylijskich arystokratów poznajemy troszkę w stylu powieści odcinkowej. Na książkę składa się wiele krótkich rozdziałów, zawierających opowieści o życiu rodziny z punktu widzenia różnych obserwatorów. W powieści występuje tylu bohaterów, że trudno czytać ją szybko ;-).

Podoba mi się styl pisania Simonetty Agnello Hornby. Skomplikowaną historię rodziny sycylijskich arystokratów poznajemy troszkę w stylu powieści odcinkowej. Na książkę składa się wiele krótkich rozdziałów, zawierających opowieści o życiu rodziny z punktu widzenia różnych obserwatorów. W powieści występuje tylu bohaterów, że trudno czytać ją szybko ;-).

Nie przypadła mi do gustu..
Lubię książki z tej epoki, lecz tej czegoś brakuje.

Nie przypadła mi do gustu..
Lubię książki z tej epoki, lecz tej czegoś brakuje.

To nie jest zwyczajna powieść o arystokracji. To coś więcej. Otworzenie oczu na historię, która z każdą kolejną przeczytaną stroną ciągnie nas coraz głębiej. Aż zaczynamy tracić kontakt z rzeczywistością.
Jedyny minus - trudne nazwy własne.

To nie jest zwyczajna powieść o arystokracji. To coś więcej. Otworzenie oczu na historię, która z każdą kolejną przeczytaną stroną ciągnie nas coraz głębiej. Aż zaczynamy tracić kontakt z rzeczywistością.
Jedyny minus - trudne nazwy własne.

Świetna powieść, ciągłe nieoczekiwane wydarzenia, odkładając książkę ciągle ma się ochotę ponownie po nią sięgnąć by przeczytać kolejny rozdział.

Świetna powieść, ciągłe nieoczekiwane wydarzenia, odkładając książkę ciągle ma się ochotę ponownie po nią sięgnąć by przeczytać kolejny rozdział.