Smutna i piękna to książka zarazem. Piękna bo pokazuje dążenie człowieka do wiedzy do prawdy. Ciekawość ludzka to właśnie ta piękna rzecz. Książka niestety już teraz bardzo nieaktualna. Nawet z punktu fizyki kwantowej która jest tu często przytaczana pojęcia pewne wyszły z obiegu. O czasie jako takim jest bardzo mało. Pan Taylor wierzy ogromnie w naukę. To jego religia. Składa jej hołd i uwielbienie. Takie mam wrażenie po przeczytaniu tej książki. Nauką jednak nie da się wszystkiego wytłumaczyć. Nie poznaliśmy jeszcze wszystkich zasad kierujących wszechświatem choć wielu, i tych z kręgów nauki i tych z kręgu tak zwanej paranauki próbowało je wytłumaczyć. Tak zwanej paranauce myślę będzie zawsze bliżej do poznania "prawdy" ponieważ to podejście charakteryzuje się otwartością umysłu a otwarty umysł jest kluczem do poznania sensu istnienia. Tego otwartego umysłu zabrakło niestety w książce Pana Taylora dlatego czyta się ją z lekkim skrzywieniem.

Smutna i piękna to książka zarazem. Piękna bo pokazuje dążenie człowieka do wiedzy do prawdy. Ciekawość ludzka to właśnie ta piękna rzecz. Książka niestety już teraz bardzo nieaktualna. Nawet z punktu fizyki kwantowej która jest tu często przytaczana pojęcia pewne wyszły z obiegu. O czasie jako takim jest bardzo mało. Pan Taylor wierzy ogromnie w naukę. To jego religia....