John Gerald Taylor

Zdecydowanie bardziej przekonująca jest książka Hansela pt. "Spostrzeganie pozazmysłowe". J. Taylor ma frustrujący nawyk przytaczania "dobrze udokumentowanych" przypadków, których potem nawet nie stara się tłumaczyć, albo tłumaczy tak, że zdradza zupełną nieznajomość zagadnień psychologicznych. O ile np. Hansel obsesyjnie wręcz starał się podważyć sztandarowy eksperyment parapsychologiczny - Pratta-Pearce'a, Taylor nie wniósł do dyskusji na temat tego przypadku nic konkretnego, a nawet zasugerował, że Hansel mógł się mylić. Naiwne jest też stwierdzenie dot. samozapłonu: "Poza tym nie można oczekiwać, że samozapalenie zostanie zaklasyfikowane jako zjawisko psychiczne, związane z psychiką (trudno sobie wyobrazić kogoś, kto chciałby wybuchnąć płomieniem)" - z tej wypowiedzi Taylora wynika, że np. osoba chora psychicznie, wpychająca do buzi żyletki z naukowego punktu widzenia nie ma prawa istnieć :) Zastanawiające jest też, z jaką ścisłością sam Taylor przeprowadzał swoje eksperymenty - choćby test na postrzeganie pozazmysłowe, jaki opisuje pod koniec książki, w którym sam po prostu rzucał monetą. Niedbałość wręcz rażąca u badacza, który miał pretensję rozwikłać naukowo zjawiska paranormalne. Godne polecenie jest natomiast wprowadzenie A.K. Wróblewskiebo, a jego uwaga o psychotronice - arcytrafna.