Czy może istnieć idealny system filozoficzny? Czy można stać się idealnym? A może jednak człowiek jest omylny. Pełna filozoficznych wynurzeń powieść o dążeniu do doskonałości. O dwóch rodzajach inteligencji: tej pragmatycznej i tej szalonej. Szachy, filozofia, matematyka, szaleństwo, to mieszanka stworzona przez pisarza, który jest zarazem matematykiem. Guillermo Martinez serwuje nam niezłą dawkę niepokoju duchowego.

Czy może istnieć idealny system filozoficzny? Czy można stać się idealnym? A może jednak człowiek jest omylny. Pełna filozoficznych wynurzeń powieść o dążeniu do doskonałości. O dwóch rodzajach inteligencji: tej pragmatycznej i tej szalonej. Szachy, filozofia, matematyka, szaleństwo, to mieszanka stworzona przez pisarza, który jest zarazem matematykiem. Guillermo Martinez...

Moim zdaniem książka jest ciekawa. To, co mnie zachęciło do jej przeczytania to fakt iż autor z wykształcenia jest matematykiem i fakt iż powieść opisuje dwóch nastolatków “stuprocentowych mózgowców”. Dość nietypowy jak na powieść temat.

Powieść zawiera głębszy sens. Zmusza do zastanowienia się nad życiem.

Z pewnością przeczytam ją jeszcze raz, choć patrząc na moje półki trudno tam znaleźć powieści.

Moim zdaniem książka jest ciekawa. To, co mnie zachęciło do jej przeczytania to fakt iż autor z wykształcenia jest matematykiem i fakt iż powieść opisuje dwóch nastolatków “stuprocentowych mózgowców”. Dość nietypowy jak na powieść temat.

Powieść zawiera głębszy sens. Zmusza do zastanowienia się nad życiem.

Z pewnością przeczytam ją jeszcze raz, choć patrząc na moje...

Dobra, choć bezgranicznie smutna, nie niosąca żadnej otuchy opowieść. Przepełniona filozoficznymi i matematycznymi /logicznymi/ nawiązaniami. Myślę, że do pełnego odbioru przesłania książki warto byłoby lepiej znać twórczość wielkich filozofów.
Próba odpowiedzi na pytania o sens wszystkiego, czy może czegokolwiek? Nie żałuję , że przeczytałam, ale chyba nie była to najlepsza lektura na świąteczne popołudnie, zwłaszcza gdy i za oknem ponuro .....

Dobra, choć bezgranicznie smutna, nie niosąca żadnej otuchy opowieść. Przepełniona filozoficznymi i matematycznymi /logicznymi/ nawiązaniami. Myślę, że do pełnego odbioru przesłania książki warto byłoby lepiej znać twórczość wielkich filozofów.
Próba odpowiedzi na pytania o sens wszystkiego, czy może czegokolwiek? Nie żałuję , że przeczytałam, ale chyba nie była to...

Lubię szachy, lubię też książki o szachach i szachistach. Bodajże najlepszą jaką przeczytałem to „Obrona Łużyna” – V. Nabokova. Natomiast „Nieodgadniony Roederer” – G. Martineza jest książką, która ociera się o szachy, ociera się także o matematykę i filozofię, coś wspomina się o wojnie o Falklandy – czy raczej Malwiny wg argentyńskiej wersji. Właśnie trudno powiedzieć o czym jest książka. Autor stara się przedstawić samotność tytułowego Roederera, ale skupia się na wspominaniu o nim o tym jak odrzuca miłość i stale stara się zgłębić wiedzę. Może w sposób zawoalowany jest tu nawiązanie do heideggerowskiego Sein zum Tode? Byt człowieka dążący do śmierci. Pod koniec dowiadujemy się że Roederer sprzedaje książki (może związane jest to z jego chorobą i sytuacją materialną),ma coś do powiedzenia przyjacielowi ale ten nie ma czasu – jedzie na stypendium do Europy.
Jak wspomniałem książka ociera się o wszystkie tematy żadnego nie zgłębiając. Mimo, że jest książką niewielkich rozmiarów, można ją sobie darować. Ogólnie może być.

Lubię szachy, lubię też książki o szachach i szachistach. Bodajże najlepszą jaką przeczytałem to „Obrona Łużyna” – V. Nabokova. Natomiast „Nieodgadniony Roederer” – G. Martineza jest książką, która ociera się o szachy, ociera się także o matematykę i filozofię, coś wspomina się o wojnie o Falklandy – czy raczej Malwiny wg argentyńskiej wersji. Właśnie trudno powiedzieć o...

Dobrze napisana. Akcja toczy się szybko. Wiele elementów, które dają do myślenia.

Dobrze napisana. Akcja toczy się szybko. Wiele elementów, które dają do myślenia.

Książka bardzo wciąga. Jeden mały minus to niewyraźne zakończenie...

Książka bardzo wciąga. Jeden mały minus to niewyraźne zakończenie...

Smutna, nie pozostawia nadziei... Dobrze napisana.

Smutna, nie pozostawia nadziei... Dobrze napisana.