"Absolute Fear"
Chów wsobny nie prowadzi do niczego dobrego. Na jakiś obłędny węzeł spokrewnienia wszystkich ze wszystkimi przynajmniej jeden okazał się niespełna rozumu, chociaż i inni członkowie nie grzeszą przesadnym intelektem. Krwawe zbrodnie i frywolne rozmowy i sprzeczki kochanków. Na plus niezłe zaskoczenie pod koniec i osadzenie akcji w obrazowy sposób opisanej scenerii. Do przeczytania i zapomnienia.

"Absolute Fear"
Chów wsobny nie prowadzi do niczego dobrego. Na jakiś obłędny węzeł spokrewnienia wszystkich ze wszystkimi przynajmniej jeden okazał się niespełna rozumu, chociaż i inni członkowie nie grzeszą przesadnym intelektem. Krwawe zbrodnie i frywolne rozmowy i sprzeczki kochanków. Na plus niezłe zaskoczenie pod koniec i osadzenie akcji w obrazowy sposób opisanej...

Jeśli książka byłaby tylko kryminałem, byłaby bardzo dobra. Wciągnęła mnie i była nieprzewidywalna. Ale powieść jest kryminałem romantycznym i to sprawia, że miejscami bywa irytująca, choć to chyba kwestia oczekiwań czytelnika.
Historia jest przedstawiana z punktu widzenia wielu osób, m.in. głównej bohaterki, śledczego czy mordercy, co jest moim zdaniem znakomitym zabiegiem i urozmaica akcję.
Nie porwały mnie perypetie miłosne bohaterki. Eve Renner bywała lekkomyślna i niezdecydowana, choć może da się to usprawiedliwić jej problemami psychicznymi i amnezją. Denerwowało mnie, że większość myśli i wspomnień bohaterki o swoim kochanku miała charakter erotyczny. Zresztą podobnie jak duża część ich spotkań na żywo.
Sam morderca pozostaje nie do zidentyfikowania przez czytelnika. W pewnym sensie. Zagadka wyjaśniła się w zaskakujący sposób. Nie wspominając już o bardzo tajemniczym zakończeniu.

Jeśli książka byłaby tylko kryminałem, byłaby bardzo dobra. Wciągnęła mnie i była nieprzewidywalna. Ale powieść jest kryminałem romantycznym i to sprawia, że miejscami bywa irytująca, choć to chyba kwestia oczekiwań czytelnika.
Historia jest przedstawiana z punktu widzenia wielu osób, m.in. głównej bohaterki, śledczego czy mordercy, co jest moim zdaniem znakomitym...

Bardzo mi się podobała. Przeczytałam ją w jeden dzień. Polecam :)

Bardzo mi się podobała. Przeczytałam ją w jeden dzień. Polecam :)

„Strach absolutny” jak większość książek Lisy Jackson można ocenić w sposób dwojaki. Po pierwsze osoba czyta „Strach…” pojedynczo i wtedy ocena jest bardzo pozytywna, bo i książka zaskakuje, pomysł niezły, trochę napięcia i sensacji. I drugi sposób- po lekturze kilku tytułów tejże autorki, bądź serii książka zaczyna nużyć przez powtarzalność. Ma się ochotę powtarzać: ale to już było. Kolejny seryjny morderca, co prawda w tym konkretnym przypadku autorka zastosowała pewien trick i pod koniec „zamieniła” postaci, co moim zdaniem wyszło mało wiarygodnie, bo przy wcześniejszych jej dygresjach nic nie wskazywało na dwojakość- tym postaciom zabrakło cech indywidualnych. Poza tym charakterystyczna cecha u pani Jackson- jej postacie kobiece to idiotki, każda pcha się tam, gdzie grozi największe niebezpieczeństwo, pomimo, iż zdaje sobie z tego sprawę. To też jest monotonne na dłuższą metę, a spotykam to przy każdej książce z serii. Czyli moja opinia to tylko taka sobie.

„Strach absolutny” jak większość książek Lisy Jackson można ocenić w sposób dwojaki. Po pierwsze osoba czyta „Strach…” pojedynczo i wtedy ocena jest bardzo pozytywna, bo i książka zaskakuje, pomysł niezły, trochę napięcia i sensacji. I drugi sposób- po lekturze kilku tytułów tejże autorki, bądź serii książka zaczyna nużyć przez powtarzalność. Ma się ochotę powtarzać: ale to...

To moje drugie spotkanie z Lisą Jackson i wiem, że sięgnę jeszcze po jej książki, oczywiście thrillery, bo kryminały romantyczne to akurat nie dla mnie. Jednak ten thriller byl bardzo ciekawy i zaskakujący:),do końca nie można bylo sie domyślic kto morduje pacjentów i byłych pracowników szpitala psychiatrycznego.

To moje drugie spotkanie z Lisą Jackson i wiem, że sięgnę jeszcze po jej książki, oczywiście thrillery, bo kryminały romantyczne to akurat nie dla mnie. Jednak ten thriller byl bardzo ciekawy i zaskakujący:),do końca nie można bylo sie domyślic kto morduje pacjentów i byłych pracowników szpitala psychiatrycznego.

Bardzo dobra ksiazka i podoba mi sie styl tej pisarki.Chce wiecej jej ksiazek.Akcja trzyma w napieciu i opisana historia jest jak prawdziwa bo w zyciu realnym tez sie to zdarza.Koniec bardzo przyspiesza i jest akcja za akcja.Swoja droga troszke sie domyslilam o kogo moze chodzic lecz i tak uwazam ksiazke za bardzo dobra i warta uwagi

Bardzo dobra ksiazka i podoba mi sie styl tej pisarki.Chce wiecej jej ksiazek.Akcja trzyma w napieciu i opisana historia jest jak prawdziwa bo w zyciu realnym tez sie to zdarza.Koniec bardzo przyspiesza i jest akcja za akcja.Swoja droga troszke sie domyslilam o kogo moze chodzic lecz i tak uwazam ksiazke za bardzo dobra i warta uwagi

powiem tyle: GENIALNA!

powiem tyle: GENIALNA!

61 / 2012

61 / 2012

,,Studentka psychologii Eve Renner rozpaczliwie usiłuje przypomnieć tę noc, kiedy ktoś do niej strzelał i była świadkiem zabójstwa. Treaz cierpi na amnezję, ale wie,że seria ponurych zbrodni, jakie wstrząsają Nowym Orleanem, ma coś wspólnego z przeszłością starego szpitala psychiatrycznego. I że to ona sama może być następną ofiarą. Musi uprzedzić ruch mordercy. A nie może zaufać nikomu - nawet człowiekowi, którego kocha" Tekst z okładki

Pewien mężczyzna usłyszał Głos, który kazał zabić mu mężczyznę i kobietę. Co do kobiety był pewien, że będzie to Eve, a mężczyzny nie znał. Głos mu jednak i to podpowiedział. Eve była jego dziewczynę i nie mógł jej darować tego, że sypiała też z innymi, zanim była z nim. Pewnej nocy do kobiety zadzownił Roy, który kazał jej przyjechać do chaty, koniecznie miała być sama. Cole Dennis, jej przyszły mąż nie chciał się na to zgodzić i przez to się pokłócili przed jej wyjazdem. Dotarcie na miejsce spowolnił pewien incydent na drodze. Zabójca zabił już Roya, lecz czekał jeszcze na Eve. Był zły, gdyż Głos nic mu nie mówił. Był pewien, że kobieta też dotrze na czas. Nagle usłyszał silnik samochodu i zaczaił się na nią. Nie zabił jej jednak od razu. Eve wołała Roya, lecz on jej nie odpowiadał. Gdy poszła do sypialni jeszcze żył, lecz umarł na jej rękach. Nie mogła wezwać pomocy,gdyż nie było tam zasięgu. Nagle usłyszała kroki mordercy. Czy ona także zginie? Jak potoczą się jej dalsze losy? Czy zabójcę dosięgnie kara? Kim był morderca?

Książka jest romantycznym thrillerem, przez co bardzo mi się spodobała ;) Fabuła jest napisana w sposób zagadkowy, od samego początku powieści intrygowało mnie, kto jest zabójcą i szczerze przyznam, że nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. ,,Strach absolutny" strasznie wciąga, chce się go przeczytać od razu. Gorąco polecam wszystkim, którzy lubią zagadkowe zwroty akcji.

Moja ocena : 9,5/10

,,Studentka psychologii Eve Renner rozpaczliwie usiłuje przypomnieć tę noc, kiedy ktoś do niej strzelał i była świadkiem zabójstwa. Treaz cierpi na amnezję, ale wie,że seria ponurych zbrodni, jakie wstrząsają Nowym Orleanem, ma coś wspólnego z przeszłością starego szpitala psychiatrycznego. I że to ona sama może być następną ofiarą. Musi uprzedzić ruch mordercy. A nie może...

Żeby być jak najbardziej obrazowym porównałabym "Strach absolutny" do dość przeciętnego kryminału/sensacji, któremu nie warto stawiać wysoko poprzeczki (nie sugerować się wysokimi notami z "New York Timesa"). Już na samym początku wiemy, że główny podejrzany zbrodni nie popełnił, a kilka dość kluczowych wątków (kim jest dziecko Faith albo co oznaczają liczby na miejscu zbrodni) można łatwo rozszyfrować. I trzeba się przygotować na to, że główna bohaterka, a jednocześnie potencjalna ofiara, na którą morderca poluje jest nieposłuszna, wścibska, naiwna i lekkomyślna. Zawsze wlezie tam, gdzie nie powinna. Zrobi, to co przeczy zdrowemu rozsądkowi i instynktowi samozachowawczemu. Twierdzi, że nie ma się czego bać i oczywiście nie potrzebuje obstawy policji. Jeśli to czytelnika nie irytuje zbytnio, polecam książkę jako szybką rozrywkę.

Ja bawiłam się dobrze, choć naiwne relacje miłosne i dialogi raz czy dwa zmusiły mnie do przewrócenia oczami. Bo czy naprawdę Eve jest w stanie intuicyjne wybaczyć byłemu, który ponoć do niej strzelał, a kiedy dowiaduje się, że nie strzelał, ale jednak zataił, że był na miejscu to wtedy postanawia przestać mu ufać? Termin "kobieca logika" zaczyna nabierać dla mnie szczególnego znaczenia dzięki tej powieści.

Żeby być jak najbardziej obrazowym porównałabym "Strach absolutny" do dość przeciętnego kryminału/sensacji, któremu nie warto stawiać wysoko poprzeczki (nie sugerować się wysokimi notami z "New York Timesa"). Już na samym początku wiemy, że główny podejrzany zbrodni nie popełnił, a kilka dość kluczowych wątków (kim jest dziecko Faith albo co oznaczają liczby na miejscu...