Zlata Filipovic to jedna z nastolatek mieszkających w Sarajewie podczas oblężenia miasta. Ta książka to dziennik - zapis jej myśli, spostrzeżeń, obaw i małych radości.

Poznajemy codzienne życie dziewczynki dorastającej w trakcie wojny. Doświadczamy strachu, brutalności, niepewności i bliskości śmierci. Widzimy, jak trudno jest zrozumieć to, że jeszcze niedawno coś było ogólnodostępne a teraz jest ogromny problem ze zdobyciem najpotrzebniejszych rzeczy, takich jak prąd, świeża woda czy jedzenie.

Każdego dnia niespodziewanie znikają bliskie nam osoby, słyszymy huk kul uderzających w budynki znajdujące się zaledwie ulicę dalej czy przedzieramy się przez niebezpieczne, odsłonięte miejsca w drodze do szkoły.

To spojrzenie na bezlitosną politykę i dziecięce rozumienie świata. To "głos dziecka z oblężonego Sarajewa".

Widać również, jak bardzo cieszą te wszystkie małe przyjemności, takie jak kontakty z rówieśnikami, gra w tenisa czy przygarnięcie bezpańskiego kotka.

Mam jeden zarzut do tej książki. Czy jedenastolatki używają takiego mądrego i miejscami wyszukanego słownictwa, czy w tym przypadku popłynęło jednak tłumaczenie? Zabrakło mi również poinformowania, co ostatecznie stało się z naszą bohaterką i jej rodziną.

Zlata Filipovic to jedna z nastolatek mieszkających w Sarajewie podczas oblężenia miasta. Ta książka to dziennik - zapis jej myśli, spostrzeżeń, obaw i małych radości.

Poznajemy codzienne życie dziewczynki dorastającej w trakcie wojny. Doświadczamy strachu, brutalności, niepewności i bliskości śmierci. Widzimy, jak trudno jest zrozumieć to, że jeszcze niedawno coś było...

Bardzo fajna książka, chociaż pisana dziecięcym językiem. Bardzo dobrze oddaje realizm czasów wojny w Sarajewie. Czyta się ją bardzo prosto i szybko. Szkoda, że autorka nie pokusiła się na jakieś inne dzieło na ten temat.

Bardzo fajna książka, chociaż pisana dziecięcym językiem. Bardzo dobrze oddaje realizm czasów wojny w Sarajewie. Czyta się ją bardzo prosto i szybko. Szkoda, że autorka nie pokusiła się na jakieś inne dzieło na ten temat.

Tytuł i opis były zachęcające, potem kiedy zaczęłam czytać stwierdziłam, że szału nie ma, jednak w drugiej połowie książka mnie wciągnęła. Wręcz nie mogłam uwierzyć, że Zlata potrafi tak doskonale operować słowem w tak młodym wieku i że nawet w obliczy wojny pozostaje pogodna i nie pogrąża się w rozpaczy.

Tytuł i opis były zachęcające, potem kiedy zaczęłam czytać stwierdziłam, że szału nie ma, jednak w drugiej połowie książka mnie wciągnęła. Wręcz nie mogłam uwierzyć, że Zlata potrafi tak doskonale operować słowem w tak młodym wieku i że nawet w obliczy wojny pozostaje pogodna i nie pogrąża się w rozpaczy.

Pamiętnik jedenastoletniej dziewczynki, mieszkającej w Sarajewie, pisany głównie w czasie wojny, a potem opublikowany przez jakąś międzynarodową organizację. Jako że jest to autentyczny dziennik dziecka, nie porywa swoim językiem, konstrukcją akcji itp. Za to urzeka prawdziwością. Zwykłym opisem zwykłych wojennych dni, widzianych oczami dziecka. Zawiera opisy zniszczeń wojennych, ukrywania się przed ostrzałami, strachu i niepewności, a także opisy zwykłych, codziennych uciążliwości - braku wody, prądu, problemów z zaopatrzeniem. A i tym wszystkim również trochę rozrywki, zabawy. Zwykłe życie dziecka w niezwykłych okolicznościach.

Pamiętnik jedenastoletniej dziewczynki, mieszkającej w Sarajewie, pisany głównie w czasie wojny, a potem opublikowany przez jakąś międzynarodową organizację. Jako że jest to autentyczny dziennik dziecka, nie porywa swoim językiem, konstrukcją akcji itp. Za to urzeka prawdziwością. Zwykłym opisem zwykłych wojennych dni, widzianych oczami dziecka. Zawiera opisy zniszczeń...

Książę czyta się bardzo szybo. Jest oryginalna, jednak nie zachwyciła mnie. Dlaczego? Sama nie wiem. Wydawało mi się, że miejscami ma aż za dosłowny przekaz. Może to ja nie potrafiłam doszukać się głębszego znaczenia prostych słów jakimi posluguje się jedenastolatka?

Książę czyta się bardzo szybo. Jest oryginalna, jednak nie zachwyciła mnie. Dlaczego? Sama nie wiem. Wydawało mi się, że miejscami ma aż za dosłowny przekaz. Może to ja nie potrafiłam doszukać się głębszego znaczenia prostych słów jakimi posluguje się jedenastolatka?