Wzięliśmy ową skromną książeczkę na warsztat w czasie kiedy za naszymi oknami szacowne stowarzyszenie Nigdy Więcej niemal odesłało sędziego Marciniaka do gwizdania meczów w okręgówce zaś w pewnym programie o proweniencji łączącej satyrę i publicystykę dokonała się rzeź załogi odpowiadającej za część satyryczna, uznaliśmy owe przedziwne i nie bardzo pasujące do naszych prostodusznych wyobrażeń o wolności okoliczności za dobry pretekst do powrotu do korzeni oraz odświeżenia sobie założeń na których miał polegać liberalizm w starych księgach ojców założycieli.

Tym bardziej, że interesowała nas opinia kogoś, kto uprawiał ideologie wolnościową zanim jeszcze jej codzienne nieuprawianie oznaczać zaczęło niechybną śmierć towarzyską dla mieszkańców miasteczka Wilanów i innych prawdziwie wielkomiejskich obszarów naszego pięknego kraju.

Ostatecznie nasze intuicje zostały potwierdzone, Ojcowie założyciele widzieli szaniec indywidualnej wolności, wyrażony dystansem cudzego łokcia od naszych żeber jako zdecydowanie większą odległość niż chcą ją dziś widzieć rozmaici aktywiści.
Z pewnością przekraczającą słabe żarty w telewizji czy konferansjerke na imprezie dla kuców.

Nie przewidzieli też zupełnie, że filozofia użyteczności osobistej uznająca za rzeczy wartościowe te które niosą ze sobą przyjemność i brak cierpienia stanie się w czasach ich spadkobierców tak straszliwie napompowana i wszechogarniająca, że powoli zaczyna przypominać swoją własną karykaturę.

Wydaje się, że również rozwój indywidualizmu w którym Mill upatrywał szansy dla postępu społecznego człowieka, w swojej dzisiejszej, monstrualnej coraz bardziej narcystycznej postaci nie wzbudziłby jego entuzjazmu.

Koniec końców uważamy, ze w stowarzyszeniu nigdy więcej tez winni sobie zorganizować zbiorowe czytanie Milla, aby ostatecznie nigdy więcej nie wydarzyło się to przed czym przynajmniej nominalnie zdaje się nas owa instytucja ochraniać.

Wzięliśmy ową skromną książeczkę na warsztat w czasie kiedy za naszymi oknami szacowne stowarzyszenie Nigdy Więcej niemal odesłało sędziego Marciniaka do gwizdania meczów w okręgówce zaś w pewnym programie o proweniencji łączącej satyrę i publicystykę dokonała się rzeź załogi odpowiadającej za część satyryczna, uznaliśmy owe przedziwne i nie bardzo pasujące do naszych...

Utylitaryzm i epikureizm zawsze należały do systemów etycznych mi najbliższych, a wolność, cytując, kocham i rozumiem. Mill z pewnością wyprzedził swoje czasy o stulecia, choć oczywiście nie można przypisywać mu też nieomylności. Jako społeczeństwo wiele zawdzięczamy dziedzictwu jego myśli.

Utylitaryzm i epikureizm zawsze należały do systemów etycznych mi najbliższych, a wolność, cytując, kocham i rozumiem. Mill z pewnością wyprzedził swoje czasy o stulecia, choć oczywiście nie można przypisywać mu też nieomylności. Jako społeczeństwo wiele zawdzięczamy dziedzictwu jego myśli.

Decydując się na podjęcie kroku, przede wszystkim myślimy o konsekwencjach. Polityków oceniamy z perspektywy jakości i ilości dobra, jakie spłynęło na obywateli za czasów ich kadencji. Głównym założeniem religii (w mojej opinii) wydaje się być wytworzenie szczęścia w ostatecznym rozrachunku.
Filozofia Jeremy'ego Benthama, której głównym założeniem jest "jak największa radość, dla jak największej liczby" wydaje się idealnie pokrywać z tym, do czego ludzkość dąży od zarania dziejów. Mimo to, ojciec utylitaryzmu zostawił niezły bajzel do posprzątania swojemu spadkobiercy, John'owi Stuart'owi Mill'owi.

Pomimo tego, że tomik nie jest obszerny, nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że ręce Mill'a są pełne roboty. Na kartkach Utylitarianizum autor stara się posprzątać bałagan pozostawiony przez swoich poprzedników (Jeremy'ego Bentham'a i James'a Mill'a),odeprzeć ataki Kanta i umocnić pozycję utylitarianizmu na mapie etyki.

Jak wywiązuje się z tych zadań? Paradoksalnie, dzieło filozifa wydaje się być zawiłe (możliwe, że to przez ten wiktoriański słowotok),a zarazem koherentne. Utylitarianizum w wykonaniu Mill'a jest ulepszoną wersją poglądów Bentham'a i James'a Milll'a. Podejście autora do etyki jest mniej egoistyczne, bardziej skupione na jakości wytwarzanego szczęścia, ilość schodzi na dalszy plan. Co do odpierania ataków Emmanuela Kanta, to ciężko mi się tutaj wypowiedzieć. Nie jestem zbytnio zaznajomiony z poglądami niemieckiego filozofa. Nie jestem w stanie udzielić odpowiedzi na to czy kontratak Mill'a był bardziej bądź mniej skuteczny.
Czy utylitarianizm według Mill'a może być skutecznym systemem etycznym? Pozwolę sobie na to odpowiedzieć w bardzo filozoficzny sposób - i tak, i nie. Utylitarianizm może działać w przypadku jednostek o świetnej intelektualnej kondycji, bo to oni są w stanie dokonać wyboru, którego konsekwancja będzie godna moralności. W przypadku jednostek, które nie miały okazji obcować z szerokim spektrum przyjemność, jak i tych, które nie mialy możliwości pracować nad swoją intelektualną kondycją, utylitarianizm może być bardzo niebezpieczny. Nawet i ci, którzy są intelektualnie silni, w drodze do chwalebnego końca mogą popełnić haniebny błąd.

Pomimo wielu niedoskonałości w rozumowaniu Mill'a, jego doktryna przenika popkulturę i politykę tak intensywnie, że nie można się oprzeć wrażeniu, że Utylitarianizm jest kluczową doktryną eytycznych dysput. Dlatego myślę, że warto sięgnąć po ten tomik.

Decydując się na podjęcie kroku, przede wszystkim myślimy o konsekwencjach. Polityków oceniamy z perspektywy jakości i ilości dobra, jakie spłynęło na obywateli za czasów ich kadencji. Głównym założeniem religii (w mojej opinii) wydaje się być wytworzenie szczęścia w ostatecznym rozrachunku.
Filozofia Jeremy'ego Benthama, której głównym założeniem jest "jak największa...

Z niektórymi tezami Milla można się zgodzić, można uznać ich zasadność i słuszność moralną, lecz z zupełnie innych powodów, niż próbuje udowodnić autor. Przedstawiona przez niego zasada użyteczności jest bezwartościowa pod względem teoriopoznawczym. Argumentacja przeczy logice wnioskowania, stawiane tezy są sądami syntetycznymi o charakterze aksjomatów. Ponadto Mill utożsamia dobro z przyjemnością (gdy różnią się na gruncie metafizycznym),a zdania normatywne wyprowadza z opisowych. W "O wolności" miejscami wręcz przeczy sam sobie...

Z niektórymi tezami Milla można się zgodzić, można uznać ich zasadność i słuszność moralną, lecz z zupełnie innych powodów, niż próbuje udowodnić autor. Przedstawiona przez niego zasada użyteczności jest bezwartościowa pod względem teoriopoznawczym. Argumentacja przeczy logice wnioskowania, stawiane tezy są sądami syntetycznymi o charakterze aksjomatów. Ponadto Mill...

Przyzwoita, dość fundamentalna książka Milla. Warto sięgnąć.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Przyzwoita, dość fundamentalna książka Milla. Warto sięgnąć.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

mało konkretna treść i częste lanie wody

mało konkretna treść i częste lanie wody

*** http://ratowniklektur.blogspot.com/ ***

Napisanie czegokolwiek o tych dwóch pracach jest naprawdę trudne, ponieważ jak na tak krótkie opracowanie męczyłem się z tym prawie miesiąc (brakło może dwóch dni). Niemniej trzeba oddać, że ta pozycja powinna się znaleźć na półce każdego, kto przez swoje życie idzie z myślami o szczęściu, sprawiedliwości i w końcu o władzy. Lektura jest krótka, jednak rozważania mogą pochłonąć na dłużej - jak to bywa przy filozofii - napisana prostym językiem, natomiast połączenie w całość przemyśleń Milla jest trudne. W pewnym momencie zasypiam i tracę wątek. Szkoda, bo niektóre spostrzeżenia znamy z autopsji i wystarczyłoby to złączyć z resztą myśli i być może pojęcie, o które się rozchodzi, znalazłoby swe miejsce w naszym rozumowaniu. A chodzi o utylitaryzm - kierunek etyki, w którym dosłownie chodzi o użyteczność, szczególnie z pożytkiem dla społeczeństwa. Ważnym argumentem staje się w tej koncepcji wyższość ogółu nad jednostką, co Mill podkreśla doskonale w pracy "O Wolności", gdzie tłumaczy działania władz.
Johna Stuarta Milla uznaje się za twórcę utylitaryzmu, choć prawowitym twórcą klasycznego utylitaryzmu był ojciec Milla i Jeremy Bentham, którego autor często cytować będzie w tych pracach. W pracy o utylitaryzmie problem jest ze zrozumieniem, czym ono jest, bo nie mamy wprost napisane 'utylitaryzm = użyteczność' (chociaż można to wywnioskować z etymologii). W założeniach za to autor bierze pod rozwagę tematy szczęścia, sprawiedliwości i przyjemności. Moim zdaniem odwraca to uwagę od użyteczności samej w sobie, ale na pewno ma wiele wspólnego gdy rozważymy to na spokojnie.
Tekst "Utylitaryzmu" objętościowo jest skromny, lecz z większą trudnością zrozumienia go. Natomiast łatwiej przyswajalnym jest "O Wolności", a oba tytuły ponoć łączą się w całość. Ta druga część tekstu jest dla nas bardziej zrozumiała, ponieważ dedukuje lub może nawet infiltruje prawdziwe działania rządów i ich formy represji. Autor w żadnym razie nie krytykuje tych działań, lecz na surowo, pragmatycznie przedstawia czytelnikowi, na czym polega władza i jaki ma ona wpływ na pojmowanie wolności. Od tych wytłumaczeń prowadzona jest pewna definicja wolności i jak czytelnik zauważy, działania władz są mu dobrze znane, bo do tego czasu nic się nie zmieniło, to jednak ta definicja nie jest zdrową i racjonalną definicją wolności takiej, jaką by chciał człowiek z natury. Tu właśnie chyba pojawi się użyteczność, gdzie człowiek to obywatel, a władza to władza - elita - ktoś wyżej w hierarchii. Trzeba też przyznać, że ta pozycja świetnie pasuje do obecnych czasów strajków pomiędzy latami 2020 a 2021 - gdyby każdy demonstrant poczytałby trochę Milla, myślę, że zastanowiłby się nad tym, z kim tak naprawdę powinien walczyć. Śmiało można powiedzieć, że praca "O Wolności" jest zdebunkowaniem częściowo totalitarnych zapędów rządzących. Pomimo tej negatywnej emblematyce tekstu, odnalazłem też kilka inspiracji filozofią wschodu, lecz wydaje mi się, że z utylitarystycznego punktu widzenia była to tylko koincydencja.
Długie czytanie i trud skupienia się na tekście nie przeszkadza, by polecić zaglądnięcie do tej pracy. Szczególnie "O Wolności" zasługuje na naszą uwagę. Lektura ta może do najciekawszych nie należy, ale spełnia swoje zastosowanie - jest użyteczna!

*** http://ratowniklektur.blogspot.com/ ***

Napisanie czegokolwiek o tych dwóch pracach jest naprawdę trudne, ponieważ jak na tak krótkie opracowanie męczyłem się z tym prawie miesiąc (brakło może dwóch dni). Niemniej trzeba oddać, że ta pozycja powinna się znaleźć na półce każdego, kto przez swoje życie idzie z myślami o szczęściu, sprawiedliwości i w końcu o władzy....

John Stuart Mill to jeden z najbardziej oświeconych umysłów filozofii liberalnej. Jego eseje poświęcone zagadnieniom wolności jednostki i funkcjonowaniu państwa do dziś stanowią źródło inspiracji dla ruchów politycznych i społecznych realizujących liberalne postulaty. Niniejsza książka zawiera dwa z najbardziej znanych dzieł Milla, tj. "Utylitaryzm" i "O wolności". Pierwsze z nich jest kompleksowym omówieniem filozofii utylitarystycznej, która zakłada, że celem każdego człowieka jest dążenie do maksymalizacji szczęścia swojego i innych, zaś drugie to zwięzłe studium nad pojęciem wolności jednostki oraz rolą, jaką człowiek pełni w społeczeństwie. Obie prace łączy bardzo praktyczne podejście do filozofii liberalnej; Mill dość obrazowo tłumaczy czytelnikowi na czym polega "zażywanie wolności" oraz kiedy interes jednostki faktycznie dotyczy tylko niej samej, a kiedy oddziałuje na innych członków społeczeństwa. Choć rozważania mają charakter par excellance filozoficzny, to jednak są one napisane na tyle przystępnym językiem, że każdy bez trudu zrozumie interpretację przyjętą przez Milla. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zgłębić wiedzę o tej cennej wartości jaką jest wolność osobista.

John Stuart Mill to jeden z najbardziej oświeconych umysłów filozofii liberalnej. Jego eseje poświęcone zagadnieniom wolności jednostki i funkcjonowaniu państwa do dziś stanowią źródło inspiracji dla ruchów politycznych i społecznych realizujących liberalne postulaty. Niniejsza książka zawiera dwa z najbardziej znanych dzieł Milla, tj. "Utylitaryzm" i "O wolności"....

Książka to absolutny klasyk. Może część pierwsza (Utylitaryzm) jest gorsza od drugiej, przynajmniej w moim odczuciu, ale całość składa się na wyśmienitą rozprawę o podstawach naszego życia i współżycia z innymi w społeczeństwie. W książce często stwierdzane są oczywistości, lecz myślę, że w dzisiejszym chorym ponowoczesnym społeczeństwie potrzebny jest ten nurt tradycjonalizmu i logiki w rozumowaniu podstawowych wartości życia. Książkę mimo jej wieku można polecić każdemu, gdyż myślę (a właściwie mam taką nadzieję),że nigdy nie będzie ona przedawniona i stanowić będzie podstawę moralną w czasach o tak zachwianym systemie wartości.

Książka to absolutny klasyk. Może część pierwsza (Utylitaryzm) jest gorsza od drugiej, przynajmniej w moim odczuciu, ale całość składa się na wyśmienitą rozprawę o podstawach naszego życia i współżycia z innymi w społeczeństwie. W książce często stwierdzane są oczywistości, lecz myślę, że w dzisiejszym chorym ponowoczesnym społeczeństwie potrzebny jest ten nurt...

Książka o tym, jak to ludzie sami sobie potrafią stworzyć i narzucić dyktaturę. Bez udziału i pomocy władz i policji. Społeczna dyktatura jest najgorsza, ze wszystkich możliwych.

Książka o tym, jak to ludzie sami sobie potrafią stworzyć i narzucić dyktaturę. Bez udziału i pomocy władz i policji. Społeczna dyktatura jest najgorsza, ze wszystkich możliwych.