Podobnie jak w przypadku kilku innych tytułów minęły lata odkąd czytałem ten. Książkę pożyczyłem dla zabicia czasu z półki mamy i podobnie jak w przypadku Jednym zaklęciem, nie wiedziałem, że jest to trzeci tom większej historii. Mimo to nie miałem problemu aby dobrze się bawić czytając. Całość to czysta akcja pomieszana z sensacją i thrillerem. Historia związana z wirusem, niebezpiecznym antagonistą oraz ścigającą go agencją wywiadowczą kojarzyła mi się z filmami jakie oglądałem za dzieciaka. Bohaterowie też zostali całkiem ciekawie nakreśleni i każdy na swój sposób pokazywał własne metody działania, a przy tym miejscami tarcia między sobą. Najbardziej zapamiętałem z bohaterów w sumie agenta, który stracił rodzinę i stał się przez to dosyć zgorzkniały i agentkę, która była niemal jego przeciwieństwem. Dobrze się bawiłem i zupełnie nie nudziłem dzięki ciągłej akcji. Ponadto mimo, że nie przeczytałem poprzednich tomów nie wpłynęło to dla mnie w żaden sposób na jakość tej historii.

Podobnie jak w przypadku kilku innych tytułów minęły lata odkąd czytałem ten. Książkę pożyczyłem dla zabicia czasu z półki mamy i podobnie jak w przypadku Jednym zaklęciem, nie wiedziałem, że jest to trzeci tom większej historii. Mimo to nie miałem problemu aby dobrze się bawić czytając. Całość to czysta akcja pomieszana z sensacją i thrillerem. Historia związana z wirusem,...

Czytadło w sam raz na letnie wyjazdy. Czyta się szybko, łatwo. Pewnie równie szybko się zapomina.

Czytadło w sam raz na letnie wyjazdy. Czyta się szybko, łatwo. Pewnie równie szybko się zapomina.

UNACO ściśle tajna organizacja przy ONZ do walki z międzynarodową przestępczością na tropie skradzionego plutonu . Dość popularny wątek twórczości literatury sensacyjnej końca XX wieku . Tym razem wątek ten wykorzystał "spadkobierca " twórczości MacLeana. Mimo poważnej i aktualnej w tamtych czasach fabuły książka jest napisana lekko , z typowym dla tego cyklu humorem . Dobrze skonstruowane zarówno akcja , dialogi , jak i wyraziści bohaterowie . Czyta się przyjemnie , a to chyba najważniejsze.

UNACO ściśle tajna organizacja przy ONZ do walki z międzynarodową przestępczością na tropie skradzionego plutonu . Dość popularny wątek twórczości literatury sensacyjnej końca XX wieku . Tym razem wątek ten wykorzystał "spadkobierca " twórczości MacLeana. Mimo poważnej i aktualnej w tamtych czasach fabuły książka jest napisana lekko , z typowym dla tego cyklu humorem ....

Pierwszą książkę autorstwa Alistaira MacLeana - “Stacja arktyczna zebra” przeczytałem w 2008 roku, która to bardzo mi się spodobała, akcja, bohaterowie i wszystko inne tworzyło bardzo ciekawą książkę, którą skończyłem w dwa dni. Wtedy też zakupiłem więcej książek tego autora, chociaż z jakiegoś powodu “Pociąg śmierci” wylądował w pudle z książkami, które “kiedyś przeczytam” i tak oto na to pudło trafiłem całkiem niedawno. W związku z tym, iż postanowiłem, że w końcu przeczytam wszystkie książki, które posiadam w domu zasiadłem do “Pociągu śmierci”. Od razu muszę się przyznać, że ciężko mi się ją czytało. Największym bólem dla mnie było to, iż bohaterowie są po prostu nudni, niczym przekalkowani z tych setek innych książek/filmów akcji, które po przeczytaniu/obejrzeniu znikają z pamięci szybciej niż się pojawili. W żaden sposób nie byłem w stanie odnaleźć z nimi jakiegokolwiek połączenia, przez co czytając tę książkę, nie potrafiłem ani trochę dbać o to czy główni bohaterowie przeżyją czy nie. Sama fabuła również nie była ani porywająca ani wnosząca cokolwiek ciekawego.
Oczywiście problemem jest również to, iż książka ta nie została napisana przez Alistaira MacLeana, tylko przez Alistaira MacNeila (co bardzo sprytnie zostało maksymalnie ukryte na okładce książki) na podstawie niedokończonej fabuły MacLeana, więc nie sposób tutaj powiedzieć ile w całej książce należało do MacLeana.
Zatem jeśli ktoś ma ochotę na MacLeana, niech pozostanie przy powieściach, które z pewnościa wyszły spod jego pióra, np. “Działa Navorony” czy wcześniej wspomnianej „Stacji arktycznej Zebra”, które szczerze polecam, a „Pociąg śmierci” niech lepiej zostanie odstawiony na dzień, w którym jedyną inną alternatywą rozrywki jest wpatrywanie się jak farba schnie na ścianie.

Pierwszą książkę autorstwa Alistaira MacLeana - “Stacja arktyczna zebra” przeczytałem w 2008 roku, która to bardzo mi się spodobała, akcja, bohaterowie i wszystko inne tworzyło bardzo ciekawą książkę, którą skończyłem w dwa dni. Wtedy też zakupiłem więcej książek tego autora, chociaż z jakiegoś powodu “Pociąg śmierci” wylądował w pudle z książkami, które “kiedyś przeczytam”...

Fajne czytadełko na koniec wakacji
Pochłonęłam je siedząc w marszrutce i przedzierając się przez magiczną Gruzje
Jako że czas letni to i książka była łatwa i przyjemna
Akcja toczy się wartko i mamy tutaj terrorystysów,pluton wspomniany w tytule pociąg
i całkiem sympatycznych bohaterów

Fajne czytadełko na koniec wakacji
Pochłonęłam je siedząc w marszrutce i przedzierając się przez magiczną Gruzje
Jako że czas letni to i książka była łatwa i przyjemna
Akcja toczy się wartko i mamy tutaj terrorystysów,pluton wspomniany w tytule pociąg
i całkiem sympatycznych bohaterów

Terroryści, pluton, zagrożenie i piękna Sabrina Carver stojąca im na drodze. Można przeczytać.

Terroryści, pluton, zagrożenie i piękna Sabrina Carver stojąca im na drodze. Można przeczytać.

Szybka, płynna, wartka akcja. Bohaterowie w akcji.

Szybka, płynna, wartka akcja. Bohaterowie w akcji.

Ciekawy pomysł, sporo się dzieje tylko chemii miedzy bohaterami brak :P
"Pociąg śmierci" zekranizowano.

Ciekawy pomysł, sporo się dzieje tylko chemii miedzy bohaterami brak :P
"Pociąg śmierci" zekranizowano.

Ok

Ok

Czysta akcja.

Czysta akcja.