Dagon

Jest to całkiem nienajgorszy zbiór krótkich opowiadań, niestety nie są one aż tak przesiąknięte niesamowitym klimatem jak inne jego dzieła dlatego daję 6. Nadal warto się zapoznać i poszerzyć trochę wiedzę na temat mitologii Cthulhu choćby przez tytułowe opowiadanie.

Jest to całkiem nienajgorszy zbiór krótkich opowiadań, niestety nie są one aż tak przesiąknięte niesamowitym klimatem jak inne jego dzieła dlatego daję 6. Nadal warto się zapoznać i poszerzyć trochę wiedzę na temat mitologii Cthulhu choćby przez tytułowe opowiadanie.

Zebrane tu opowiadania Lovecrafta są względnie krótkie, dlatego nie zawsze jest tu miejsce na powolne, konsekwentne budowanie mrocznego klimatu, natomiast zagęszczenie określeń typu "niemożliwy do opisania", "bluźnierczy", czy "bezbożny" osiąga rekordowe wartości.

Ale nawet wśród tych najbardziej podstawowych opowiadań będących koncentratem z twórczości Lovecrafta znajdują się te lepsze i te gorsze. Pozytywnie wyróżniają się "Hypnos", który mimo krótkiej długości jest popisem stopniowo budowanej spirali mroku i tajemnicy, oraz "Bestia w jaskini" (jedno z najwcześniejszych opowiadań tego autora) mistrzowsko realizująca koncept strachu przed tym, co nieznane, niewidzialne, ukryte w nieprzeniknionej ciemności.

Na drugim biegunie zbiorku leży zdecydowanie "Artur Jermyn", do bólu kolonialna opowiastka podszyta obsesją na punkcie rasowej czystości. Minusami są też "Zeznania Rudolpha Cartera" czy "Przemiana Juana Romero", zbyt nijakie, skrótowe i powierzchowne, by wyciągnąć ze swoich konceptów cokolwiek ciekawego.

Zebrane tu opowiadania Lovecrafta są względnie krótkie, dlatego nie zawsze jest tu miejsce na powolne, konsekwentne budowanie mrocznego klimatu, natomiast zagęszczenie określeń typu "niemożliwy do opisania", "bluźnierczy", czy "bezbożny" osiąga rekordowe wartości.

Ale nawet wśród tych najbardziej podstawowych opowiadań będących koncentratem z twórczości Lovecrafta znajdują...

Lovecraft, jak to Lovecraft - za to się go kocha, lub nienawidzi. Horroru wprost opowiedzianego w tym niewiele, dużo za to zwyczajnej opowieści, którą przypomina się dopiero po czasie, i straszy - o ile w ogóle - to z opóźnieniem. Jak dla mnie - super. Nie szukałem w Lovecrafcie straszaka, a same opowieści są naprawdę świetnie napisane. Natomiast wiem też, że jeśli ktoś chce być natychmiastowo przerażony, to faktycznie Lovecraft może zawieść (podobnie zresztą jak i część powieści Kinga, którego lubię kłaść na podobnej szalce).

Lovecraft, jak to Lovecraft - za to się go kocha, lub nienawidzi. Horroru wprost opowiedzianego w tym niewiele, dużo za to zwyczajnej opowieści, którą przypomina się dopiero po czasie, i straszy - o ile w ogóle - to z opóźnieniem. Jak dla mnie - super. Nie szukałem w Lovecrafcie straszaka, a same opowieści są naprawdę świetnie napisane. Natomiast wiem też, że jeśli ktoś...

Ocena dotyczy jedynie opowiadania Dagon, a nie całego zbioru.

Jest to jedno z pierwszych wydanych opowiadań Lovecrafta, nie ukazało się w żadnym zaplanowanym przez autora zbiorze, więc ocenimy je odzielnie.

Pamiętam, że było to pierwszy tekst mistrza grozy, który wpadł mi w ręce. Nie zrobił on na mnie wtedy jakiegoś wielkiego wrażenia. Było okej i tyle. Z perspektywy czasu doceniam trochę bardziej, bo jednak dużo tropów znanych nam z twórczości samotnika z Providence zostało użytych tu po raz pierwszy.

Jest to fajne opowiadanie na start jednak nie pokazuje w żaden sposób potencjału autora. Objawi się on dopiero później.

Ocena dotyczy jedynie opowiadania Dagon, a nie całego zbioru.

Jest to jedno z pierwszych wydanych opowiadań Lovecrafta, nie ukazało się w żadnym zaplanowanym przez autora zbiorze, więc ocenimy je odzielnie.

Pamiętam, że było to pierwszy tekst mistrza grozy, który wpadł mi w ręce. Nie zrobił on na mnie wtedy jakiegoś wielkiego wrażenia. Było okej i tyle. Z perspektywy...

Postanowiłam sięgnąć do klasyki gantunku mając nadzieję na historię z dreszczykiem, ale powiem szczerze że akurat tą się zawiodłam. W ogóle mnie nie przestraszyła. Tak zwyczajnie nie. Nie mogłam się skupić na przerażeniu bohatera, bo zwyczajnie go nie rozumiałam. I mimo że narrator zadbał o całą potrzebną otoczkę (szalejąca burza, nieznany stwór itp), to dla mnie nie zadzialało.

Postanowiłam sięgnąć do klasyki gantunku mając nadzieję na historię z dreszczykiem, ale powiem szczerze że akurat tą się zawiodłam. W ogóle mnie nie przestraszyła. Tak zwyczajnie nie. Nie mogłam się skupić na przerażeniu bohatera, bo zwyczajnie go nie rozumiałam. I mimo że narrator zadbał o całą potrzebną otoczkę (szalejąca burza, nieznany stwór itp), to dla mnie nie...

Oceniam tylko opowiadanie Dagon - solidne opowiadanie od HP Lovecrafta.

Oceniam tylko opowiadanie Dagon - solidne opowiadanie od HP Lovecrafta.

najlepsze wydania prozy HPL

najlepsze wydania prozy HPL

Zwykło się o nim mówić , że jest ojcem współczesnej grozy , Wzorowali się na nim King Masterton i wielu innych. Z twórczością H.P. Lovecraft'a po raz ostatni miałem do czynienia w czasach liceum . Bardzo cenie jego świat bóstw i demonów. Natomiast same opowiadania chociaż jako całość bardzo spójne i napisane w przemyślany sposób nie zrobiły na mnie większego wrażenia

Zwykło się o nim mówić , że jest ojcem współczesnej grozy , Wzorowali się na nim King Masterton i wielu innych. Z twórczością H.P. Lovecraft'a po raz ostatni miałem do czynienia w czasach liceum . Bardzo cenie jego świat bóstw i demonów. Natomiast same opowiadania chociaż jako całość bardzo spójne i napisane w przemyślany sposób nie zrobiły na mnie większego wrażenia

Krótkie opowiadanie, ale bardzo pomysłowe.

"Dagon" H.P Lovecrafta to sugestywne opowiadanie i do mojego wstydu, dopiero niedawno odkryte przeze mnie. W tak krótkiej opowieści szybko stajemy się związani z wizjami świata Lovecrafta. Nie tylko była to wciągająca fabuła, ale język, który dobrze pasował i zdecydowanie poprawił historię dziesięciokrotnie.

Krótkie opowiadanie, ale bardzo pomysłowe.

"Dagon" H.P Lovecrafta to sugestywne opowiadanie i do mojego wstydu, dopiero niedawno odkryte przeze mnie. W tak krótkiej opowieści szybko stajemy się związani z wizjami świata Lovecrafta. Nie tylko była to wciągająca fabuła, ale język, który dobrze pasował i zdecydowanie poprawił historię dziesięciokrotnie.

Nie jestem przekonany czym zazwyczaj charakteryzują się zbiory opowiadań, niemniej jednak doszedłem do wniosku, że opowiadania Lovecrafta zasługują na prywatne opinie. To jest każde kolejne opowiadanie na osobną opinię zawierającą emocje i wrażenia jakie po sobie zostawiły, gdyż Lovecraft piszę tak, że nie idzie być na to obojętnym.
Co do samego zbioru, można co najwyżej ocenić czy opowiadania zostały zebrane w spójnym charakterze. Jeśli więc chodzi o "Dagona" tytułowo wita nas opowiadanie o tej samej nazwie, gdzie spotykamy majestatycznego Dagona. Lovecraft znany jest właśnie z tych potężnych bóstw, o szkaradnych fizjonomiach, jednak w tym zbiorze mamy bardziej do czynienia z tajemnicami nauki. Tymi mrocznymi tajemnicami. Już po wstępnym "Dagonie" da się to wyczuć, gdy poznajemy głównego bohatera opowiadania. Co prawda członka załogi okrętu handlowego ale z jakimś naukowym zacięciem. Tajemniczości dodaje pisanie przez Lovecrafta w pierwszej osobie. W formie sprawozdania lub wyznania, jakby ktoś pisał do pamiętnika. Zawsze się wtedy zastanawiam czy to celowe, czy może autor piszę o swoich doświadczeniach?
Lovecraft sam miał duszę naukowca, a że żył w czasach wielu odkryć, spotęgowało to jego chęci poznania nieznanego. Tak więc "Dagon" oparł się na naukowej niwie opowiadań, a do tego na ich krótszej formie. Najciekawsze moim zdaniem to "Arthur Jermyn" i "Z otchłani". Te drugie jest bardzo ciekawym odzwierciedleniem wiedzy jaką autor posiadał. W przytoczonym opowiadaniu spotykamy się z pewnego rodzaju sugestiami w stronę poszerzenia horyzontu. Opisywane doświadczenia głównego bohatera wiele nie odbiegają od rzeczywistości, a tylko zwracają uwagę na to, że nie wiemy nic, nie rozumiemy wielkości wszechogarniających nas przestrzeni. Pojawia się wzmianka o szyszynce, tzw. "trzecim oku". Gruczole we wnętrzu naszego mózgu, o którym nie mówią w szkołach, a odpowiada za postrzeganie u ludzi i jest odpowiedzialny za produkcję melatoniny. Produkuję także DMT, czyli związek silnie halucynogenny, który uaktywnia się podczas snu. Szyszynka jest dziś poważnym tematem w kręgach oświeceniowych. Wiadomo, ze każde z odkryć, o których mowa w "Z Otchłani" zabarwione jest mrokiem, niemniej jednak dostęp do takiej wiedzy dla autora musiał być czymś wyróżniającym. Tu pojawia się pytanie - skąd tą wiedzę posiadał, kiedy była nieznana powszechnie lub zakazana?
Wiele pytań przyjdzie nam na myśl czytając "Dagona" i poznamy wiele odniesień do wiedzy tajemnej.
Lovecrafta nie trzeba polecać. Lovecrafta trzeba znać, bo pomimo swej samotności był naukowcem, który szukał głębiej niż jemu współcześni!

Nie jestem przekonany czym zazwyczaj charakteryzują się zbiory opowiadań, niemniej jednak doszedłem do wniosku, że opowiadania Lovecrafta zasługują na prywatne opinie. To jest każde kolejne opowiadanie na osobną opinię zawierającą emocje i wrażenia jakie po sobie zostawiły, gdyż Lovecraft piszę tak, że nie idzie być na to obojętnym.
Co do samego zbioru, można co najwyżej...