„Księga papugi”, w oryginale „Tuti-Name”, stanowi dalszy ciąg serii zapoczątkowanej przez „Pańczatantrę”, wydaną przez PIW w 1956 r. Oba te utwory mają wiele cech współnych, obydwa wyrosły z jednego pnia starej kultury Indii. Treść książki jest następująca: piękna Chodżeste w czasie nieobecności męża zakochuje się w obcym księciu; od zdrady wstrzymuje ją papuga, która przez trzydzieści pięć nocy opowiada Chodżeste baśnie i opowieści tak ciekawe, że Chodżeste za każdym razem odkłada na następną noc spotkanie z ukochanym.

„Tuti-Name” zachwyca oryginalnością pomysłów, humorem i dowcipem. Jedne opowiadania mają charakter baśni i cudownej przygody, inne nie zawierają żadnych elementów fantastycznych, opisują jedynie wydarzenia z realnego życia, lecz z jakże subtelnym uczuciem i żywością przedstawienia!

Warto przypomnieć słowa Goethego, który tak pisał o „Tuti-Name” w swych „Schriften zur Literatur”:
„I oto staje przed nami ta stara księga, wyraziściej i pełniej niż jakakolwiek inna dając nam pojęcie o bogactwie świata orientalnego. Każde słowo zbliża nas do tego świata, te porównania i przenośnie, to przeładowanie ozdobami, to nagromadzenie pokrewnych pojęć. Najżywsza wyobraźnia zdumiewa się, widząc, jak morze, zaproszone na zaślubiny królewicza, przybywa doń i składa wszystkie swe nieprzebrane skarby w darze…”

Pierwotna wersja „Tuti-Name”, której przykłady umieszczamy na końcu książki, to jedno z najbardziej porywających dzieł tego rodzaju w literaturze perskiej.