Widzom serialu „Królowe Życia” i obserwatorom ostatniej edycji „Tańca z Gwiazdami” Dagmary Kaźmierskiej przedstawiać nie trzeba. Ja nie oglądałem wspomnianego serialu ani nie śledziłem tanecznych popisów bohaterki i autorki książki, którą właśnie przeczytałem. Chodzi o wydaną przed dwoma laty pozycję „Prawdziwa historia Królowej Życia Za kratami”.
Po lekturze zastanawiam się, czy rzeczywiście jest to do końca prawdziwa historia Dagmary Kaźmierskiej. Może jestem zbyt drobiazgowy, ale niewiarygodne wydaje mi się np. twierdzenie autorki, że jeździła pod więzienie w Świdnicy 2-3 dziennie na tzw. lipo, żeby choć na chwilę ujrzeć swojego narzeczonego (odsiadywał wyrok za zabójstwo innego gangstera). Gdyby rzeczywiście pokonywała trasę 56 kilometrów 4-6 razy, to praktycznie nie miałaby czasu na inne zajęcia. A przecież prowadziła jeszcze nocny klub, a ściślej rzecz ujmując, agencję towarzyską. Poza tym – jak twierdzi na str. 27 – „Pisałam do niego codziennie, długie szczegółowe listy. Po kilkanaście stron”. Niestety, na następnej stronie zaprzecza sobie, pisząc: „List – kilka, czasem kilkanaście stron drobnym maczkiem pisałam co dwa, trzy dni”. To jak w końcu – codziennie czy co parę dni?
Pewne niekonsekwencje widzę też w więziennych wspomnieniach autorki. Mówi ona na przykład, że jest w stanie przyzwyczaić się i dostosować do każdych warunków. Jednocześnie przyznaje, że nie wyobraża sobie uprawiania seksu podczas intymnego spotkania, bo ileś tam par wcześniej kotłowało się na tej pryczy. Dalej zaś twierdzi, że ciągle zmieniano jej celę, żeby była w nieustannym stresie i – jak to określa – „miała zryty beret”. Chwilę później przyznaje, że sama poprosiła o przeniesienie z celi 101 do 108, bo tam były jej koleżanki.
Co poza tym? Autorka jest niewątpliwie nietuzinkową kobietą, barwną i kontrowersyjną. Jej styl może się niektórym podobać, a innych zrażać do niej. Mnie osobiście nie podobają się wulgaryzmy, którymi szafuje na prawo i na lewo.
P.S. Trzy dni D. Kaźmierska zrezygnowała z „Tańca z Gwiazdami” z powodu złamanego żebra.

Widzom serialu „Królowe Życia” i obserwatorom ostatniej edycji „Tańca z Gwiazdami” Dagmary Kaźmierskiej przedstawiać nie trzeba. Ja nie oglądałem wspomnianego serialu ani nie śledziłem tanecznych popisów bohaterki i autorki książki, którą właśnie przeczytałem. Chodzi o wydaną przed dwoma laty pozycję „Prawdziwa historia Królowej Życia Za kratami”.
Po lekturze zastanawiam...

Nie lubię tematów związanych z więziennictwem ale lubię Dagę, trudna książka.

Nie lubię tematów związanych z więziennictwem ale lubię Dagę, trudna książka.

Książkę zakupił małżonek w kartonowej biblioteczce biedronki. Książka napisana słownictwem jakim posługuje się Pani Dagmara, czyli mówiąc kolokwialnie jak potrzeba lecą " łacińskie" epitety na tych, którzy aresztowali " celebrytów" Nie dowiemy się dokładnie na ile został zapadnięty wyrok, za co dokładnie itp. Wychodzi ,że za pomyłkę. Jedyne , co mnie rozczuliło w tej książce to zespół pourazowy u Conana ( w końcu obojga rodziców w więzieniu),ale książka pokazuje też brutalną prawdę , że mając pieniądze w pace jesteś nie do ruszenia , musisz przywyknąć do celi i warunków, ale Pani Dagmarze niczego nie brakowało i nikt jej nie podskakiwał. Podobnie opisywała Slowikowa. Z jednej strony opisuje swoją pychę, brak pokory i uzależnienie od hazardu, z drugiej, że dało jej to lekcje życia. To jest jak z alkoholikiem, zawsze taka osoba będzie chora i narażona na nawrót do picia.
Na czym te biznesy kręcą się dalej? Wcześniej to logiczne biznes gangsterski rządzi się swoimi prawami, musieli dobrze te pieniądze ukryć i życie mają ustawione do końca. Jak był luksus , tak jest. Nie znajdziemy tutaj prawdy absolutnej, za co, na ile, szczegółów z działalności przestępczej ( skoro było uniewinnienie, nie ma się czego obawiać, można było opisać jak i co działało). O. Dagmara po aresztowaniu męża ciągle piszę,że prowadziła interesy i spotkania i wszystko sama bez żadnej ochrony. Czytając to kaktus mi nie wyrósł na dłoni. ..
Jakie interesu prowadziła? Nie wiemy to wątek służący naszym ludzkim domysłom. Książka do przeczytania i można odłożyć między baśnie Andersena, chociaż tamte bardziej wzruszają i w nie jestem skłonna bardziej uwierzyć.

Książkę zakupił małżonek w kartonowej biblioteczce biedronki. Książka napisana słownictwem jakim posługuje się Pani Dagmara, czyli mówiąc kolokwialnie jak potrzeba lecą " łacińskie" epitety na tych, którzy aresztowali " celebrytów" Nie dowiemy się dokładnie na ile został zapadnięty wyrok, za co dokładnie itp. Wychodzi ,że za pomyłkę. Jedyne , co mnie rozczuliło w tej...

Zaciekawiona historią życia P. Dagmary (po przeczytaniu części 1wszej) sięgnęłam po 2gi tom jej książki. Czyta się ją szybko i zawiera tak charakterystyczne dla P. Kaźmierskiej słownictwo. Jednak lektura mnie nie "porwała" i oceniam ją niżej niż pozycję wcześniejszą.

Zaciekawiona historią życia P. Dagmary (po przeczytaniu części 1wszej) sięgnęłam po 2gi tom jej książki. Czyta się ją szybko i zawiera tak charakterystyczne dla P. Kaźmierskiej słownictwo. Jednak lektura mnie nie "porwała" i oceniam ją niżej niż pozycję wcześniejszą.

Zdecydowanie lepsza od poprzedniej części. Niestety zabrakło mi wielu ważnych szczegółów. Chociażby jaki wyrok dostała, ile dokładnie spędziła w areszcie a ile w więzieniu.

Zdecydowanie lepsza od poprzedniej części. Niestety zabrakło mi wielu ważnych szczegółów. Chociażby jaki wyrok dostała, ile dokładnie spędziła w areszcie a ile w więzieniu.

Kontynuacja książki znanej z programu ,,Królowe życia", Dagmary Kazmierskiej. Tym razem znajdziemy tutaj historię z jej pobytu w więzieniu i tego, jak obracała się w świecie przestępczym. Pozycja ta zachęciła mnie do przeczytania innych pozycji o tematyce więziennictwa kobiet w Polsce.
8/10

Kontynuacja książki znanej z programu ,,Królowe życia", Dagmary Kazmierskiej. Tym razem znajdziemy tutaj historię z jej pobytu w więzieniu i tego, jak obracała się w świecie przestępczym. Pozycja ta zachęciła mnie do przeczytania innych pozycji o tematyce więziennictwa kobiet w Polsce.
8/10

Dobrze się czyta, lekka ale nie porywająca. Cała Dagmara, czytasz, widzisz i słyszysz Dagmarę. Dla mnie jest w zasadzie o wszystkim i o niczym. Z pewnością jest to kobieta z wielkim ego, wokół której dużo się dzieje. Ale naprawdę, jest dużo wartościowszych lektur.

Dobrze się czyta, lekka ale nie porywająca. Cała Dagmara, czytasz, widzisz i słyszysz Dagmarę. Dla mnie jest w zasadzie o wszystkim i o niczym. Z pewnością jest to kobieta z wielkim ego, wokół której dużo się dzieje. Ale naprawdę, jest dużo wartościowszych lektur.

Książka opisuje życie pełne radości i przepychu. Pokazuje jak szybko można stracić wolność, oraz jak godnie poddać się zasłużonej karze i nie poddawać się gdy jest się naprawdę u kresu sił. Polecam przeczytać, daje do myślenia ...

Książka opisuje życie pełne radości i przepychu. Pokazuje jak szybko można stracić wolność, oraz jak godnie poddać się zasłużonej karze i nie poddawać się gdy jest się naprawdę u kresu sił. Polecam przeczytać, daje do myślenia ...

Bardzo lubię panią Dagmarę, ponieważ mimo tego co przeżyła, więzienia ona się nie poddaje i idzie dumnie do przodu jak przystało na królową. Niestety jej książka trochę mnie zawiodła. Wybierając ją w sklepie jako prezent na święta spodziewałam się czegoś innego. Historia na pewno warta przeczytania - można odczuć co czuła kobieta, poznać trochę więzienie od środka, ale czytając bolał mnie język i interpunkcja niedoświadczonej autorki. Chyba przyzwyczaiłam się do innych standardów, mimo to polecam serdecznie fanom Dagmary Kaźmierskiej.

Bardzo lubię panią Dagmarę, ponieważ mimo tego co przeżyła, więzienia ona się nie poddaje i idzie dumnie do przodu jak przystało na królową. Niestety jej książka trochę mnie zawiodła. Wybierając ją w sklepie jako prezent na święta spodziewałam się czegoś innego. Historia na pewno warta przeczytania - można odczuć co czuła kobieta, poznać trochę więzienie od środka, ale...

Ciekawa, warta przeczytania

Ciekawa, warta przeczytania