Szpital psychiatryczny to dość klasyczny motyw wśród opowieści grozy. Ponownie miałam okazję się z nim spotkać przy okazji lektury dziewiątego zeszytu z serii „Wydział 7.”. Scenariusz „Azylu” napisany został przez Tomasza Kontnego, a rysunki wykonał Wojciech Stefaniec.

Po tym, jak śmierć Szymona Wilka została upozorowana w „Pościgu na E81”, trafił on do szpitala psychiatrycznego. Tam poddano go uporczywemu leczeniu i wnikliwej obserwacji, w wyniku czego stracił częściowo pamięć. Gdy mężczyzna zaczyna stopniowo dochodzić do siebie, zauważa, że pozostali pacjenci mają specyficzne umiejętności, które nie mieszczą się w ramach normalności. Powoli zaznajamia się z Witoldem – starszym człowiekiem, który przez kontakt z ludźmi i przedmiotami może poznać ich przeszłość… Jednocześnie mężczyzna planuje ucieczkę z przybytku, w którym spędził ostatnie dziewięć miesięcy. Nie będzie jednak należała ona do łatwych.

Dość ciekawie przedstawiono zdarzenia mające miejsce w szpitalu. Placówka ta przeraża, skrywa tajemnice, przywodzi lekko na myśl „Lot nad Kukułczym Gniazdem”, gdy zwróci się uwagę na samych pracowników. Ciekawie obserwuje się kolejne poczynania Szymona Wilka, a także to, jak oscyluje na granicy szaleństwa, nie mogąc stwierdzić, co jest prawdziwym wspomnieniem, a co wyłącznie ułudą. Pozostali pacjenci także intrygują i niemal szkoda, że nie można poznać zbyt dobrze ich losów. Sam scenariusz został naprawdę dobrze przemyślany – prezentuje pewną fragmentaryczność, dzięki czemu czytelnik może się świetnie wczuć w głównego bohatera, dla którego rzeczywistość stała się zlepkiem różnych wydarzeń, niekoniecznie łączących się ze sobą we wspólną całość. Dialogi również wypadają ciekawie, a zakończenie pozostawia pełną nadziei furtkę na wyjście z opresji.

Bardzo zaskoczyły mnie rysunki w tym zeszycie. Wyglądają one zupełnie inaczej niż w pozostałych częściach. Zamiast pełnego mroku, ponurego klimatu, zdecydowano się na pójście bardziej w kierunku psychodeliów. Dzięki temu dużo lepiej zobrazowano sposób postrzegania świata przez Szymona Wilka. Leki rozmywają mu rzeczywistość, a przed czytelnikiem rozpostarty został świat, w którym miejscami nawet kolory nie są „na swoim miejscu”. Wszystko więc jest naprawdę barwne, miejscami może trochę pokraczne, co świetnie koresponduje z samą zawartością. Wśród dodatków tego zeszytu znaleźć można fragmenty regulaminu szpitala oraz dokumentacji medycznej głównego bohatera. Atrakcyjnie wypada także okładka specjalna, której autorem jest Marek Turek.

„Azyl” świetnie kontynuuje wątek z „Pościgu na E81”. Nowa sceneria przeraża miejscami bardziej niż dotychczasowa. W tym zeszycie straszne nie są same kwestie paranormalne, a właśnie ludzie i bezduszny system. Dość ciekawa odmiana w konwencji, która szczególnie wpada w moje gusta. Dziewiąty zeszyt „Wydziału 7.” zyskuje u mnie ocenę 8/10.

Szpital psychiatryczny to dość klasyczny motyw wśród opowieści grozy. Ponownie miałam okazję się z nim spotkać przy okazji lektury dziewiątego zeszytu z serii „Wydział 7.”. Scenariusz „Azylu” napisany został przez Tomasza Kontnego, a rysunki wykonał Wojciech Stefaniec.

Po tym, jak śmierć Szymona Wilka została upozorowana w „Pościgu na E81”, trafił on do szpitala...

"Azyl" to już 9 zeszyt głównej serii "Wydział 7" i mam wrażenie, że od jakiegoś czasu seria jest nieco bardziej różnorodna niż wcześniej, co jest sporym plusem. Tym razem na świeczniku znajdują się perypetie Szymona Wilka, który znajduje się w tajemniczym szpitalu, dookoła niego dzieją się dziwne rzeczy, a nasz główny bohater za wszelką cenę chce się dowiedzieć kilku rzeczy. Czegokolwiek o swojej przeszłości, co się dzieje w szpitalu i dlaczego się tutaj znalazł. Scenariuszowo jest porządnie, bo historia jest ciekawie opowiedziana, natomiast ciężko mi się było przyzwyczaić do warstwy graficznej. Ta powiedziałbym, że jest baaaardzo specyficzna.

"Azyl" to już 9 zeszyt głównej serii "Wydział 7" i mam wrażenie, że od jakiegoś czasu seria jest nieco bardziej różnorodna niż wcześniej, co jest sporym plusem. Tym razem na świeczniku znajdują się perypetie Szymona Wilka, który znajduje się w tajemniczym szpitalu, dookoła niego dzieją się dziwne rzeczy, a nasz główny bohater za wszelką cenę chce się dowiedzieć kilku...

Przyjemny, psychodeliczny horror.

Przyjemny, psychodeliczny horror.

Interesujący zeszyt. Scenariusz ładnie zazębia się z poprzednimi odcinkami i zapełnia pewne fabularne luki, co potwierdza, że seria jest dobrze przemyślana i nie stanowi zlepku epizodów, ale rzeczywistą całość. Bardzo ciekawie jawi się też koncepcja placówki, w której władze PRL mogą na spokojnie, bez wzroku wścibskich oczu, badać osoby uzdolnione parapsychicznie.

Wizualnie otrzymaliśmy niezły odjazd, doskonale pasujący do miejsca akcji (szpital psychiatryczny). Na dłuższą metę taka konwencja byłaby męcząca, ale na tych trzydziestu stronach sprawdza się dobrze.

Ogólnie rzecz biorąc, Wydział 7 nadal trzyma poziom, a ja czekam z niecierpliwością na kolejny zeszyt.

Interesujący zeszyt. Scenariusz ładnie zazębia się z poprzednimi odcinkami i zapełnia pewne fabularne luki, co potwierdza, że seria jest dobrze przemyślana i nie stanowi zlepku epizodów, ale rzeczywistą całość. Bardzo ciekawie jawi się też koncepcja placówki, w której władze PRL mogą na spokojnie, bez wzroku wścibskich oczu, badać osoby uzdolnione parapsychicznie....