Komiksowa podróż trwa w najlepsze, a „Wydział 7.” Staje się mi coraz bliższy. Trzeci zeszyt pod tytułem „Żywa woda” stworzony został przez Tomasza Kontnego (scenariusz),Arkadiusza Klimka (rysunki i kolor),a także Marka Turka (kolor). Jaka przygoda tym razem czeka pracowników wydziału do spraw paranormalnych?

Dominikanin Lange bada magiczne właściwości źródełka położonego w wiosce pod Wrocławiem. Żywa woda ma leczyć wszelkie dolegliwości, uzdrawiać w niespotykany sposób, a mieszkańcy starają się zgłosić całą sprawę Watykanowi – jednak takie miejsce kultu może bardzo nie spodobać się panującej władzy… Pewna cyganka wróży z kart, lecz z jakiegoś powodu ciągle wykłada ten sam układ. Wkrótce zostaje wykurzona przez radzieckich żołnierzy, którzy starają się oczyścić teren z ludzi. W ich bazie wybuchły groźne chemikalia i dostały się one między innymi do uzdrawiającego źródła…

Nie da się za bardzo komentować przedstawionej opowieści w oderwaniu od jej bezpośredniej kontynuacji, jaką jest „Martwa woda”. Postaram się jednak to uczynić na tyle, na ile jest to możliwe. Ciekawie zostaje wprowadzona postać Heleny Kwiatkowskiej (choć w rzeczywistości można ją było krótko zobaczyć już w drugim zeszycie, czyli „Larinae”),intryguje również wątek z przeszłości Ojca Lange. Oprócz tego jednak cały zeszyt stanowi wyłącznie odrobinę dłuższy wstęp do właściwej opowieści. Dużo tu mimo wszystko dialogów, mam wrażenie, że odrobinę więcej niż zwykle i wypadają one dość udanie. Na uznanie zasługuje również wykorzystana groza, której choć nie ma wiele – to udanie buduje początkowy klimat tajemnicy.

Z kwestii odrobinę bardziej negatywnych… nie należę do szczególnych fanów stylu tego konkretnego zeszytu. Miejscami skłania się on do przesadnej symplifikacji bohaterów, za sprawą czego niektóre kadry wyglądają, jak wyjęte z kreskówki, co odrobinę gryzło mi się z poważno-grozowym klimatem. Różnie wyszło też z dynamiką między poszczególnymi kadrami. Atrakcyjnie wypadły na szczęście przedstawione potwory, które, co tu dużo mówić, straszą na tyle, na ile powinny. Bardzo odpowiadała mi kolorystyka – znowu zrobiło się ponuro, ciemno, a nieprzenikniona noc stanowi kanwę niemal całej opowieści. Dodatki tym razem dotyczą głównie TW „Aleksandra”, czyli kryptonimu Heleny Kwiatkowskiej: wspomnę przy tym, że jej końcowy portret prezentuje się po prostu fenomenalnie.

„Żywa woda” stanowi udany wstęp do opowieści, nawet jeśli nie broni się zupełnie jako osobny zeszyt. O ile całkowicie rozumiem podział tej konkretnej historii na pół, o tyle nie mogę go nazwać stuprocentowo dobrym – gdybym trafiła przypadkiem na tę część jako pierwszą, mogłaby ona nie zachęcić mnie do sięgnięcia po pozostałe (a niekiedy zdarzało mi się zacząć czytanie jakiejś serii od środka). W połączeniu z „Martwą wodą” przyznałabym temu modułowi opowieści jakieś 6/10, jednak rozbijając tę ocenę, trzeci zeszyt z serii jako osobny twór zasługuje wyłącznie na 5/10.

Komiksowa podróż trwa w najlepsze, a „Wydział 7.” Staje się mi coraz bliższy. Trzeci zeszyt pod tytułem „Żywa woda” stworzony został przez Tomasza Kontnego (scenariusz),Arkadiusza Klimka (rysunki i kolor),a także Marka Turka (kolor). Jaka przygoda tym razem czeka pracowników wydziału do spraw paranormalnych?

Dominikanin Lange bada magiczne właściwości źródełka...

Sezon 1 zeszyty 1-5

Najbardziej niezwykłe w Wydziale 7 jest to, że on się po prostu udał. Twórcy chcieli zrobić zeszytową serię z klimatem łączącym archiwum X z prlowskim politycznym sznytem. I to wyszło doskonale! Każdy zeszyt to niestety niewielka, ale bardzo smaczna porcja komiksowej pulpy, która natychmiastowo budzi apetyt na więcej. I to jest jednocześnie największa wada tej serii. Jej tożsamość czasami ją uwiera, bo po prostu gros ludzi po prostu woli dłuższe, bardziej rozbudowane historie. Czy wolałbym kiedyś jeden 5 zeszytowy tomu z całą rozbudowana historią? Oczywiście. Czy cieszę się, ze mamy te zeszyty? Oczywiście.

3 i 4 tom, jako jedna dłuższa historia są zdecydowanie najciekawszym fragmentem "pierwszego sezonu".

Sezon 1 zeszyty 1-5

Najbardziej niezwykłe w Wydziale 7 jest to, że on się po prostu udał. Twórcy chcieli zrobić zeszytową serię z klimatem łączącym archiwum X z prlowskim politycznym sznytem. I to wyszło doskonale! Każdy zeszyt to niestety niewielka, ale bardzo smaczna porcja komiksowej pulpy, która natychmiastowo budzi apetyt na więcej. I to jest jednocześnie największa...

Trzeci zeszyt i cały czas największym problemem serii jest jej objętość. Czytając ma się wrażenia, jak podczas oglądania trailera filmowego - same skróty. Graficznie powoli coraz lepiej, chociaż momentami zdarzają się obrazki, które wyglądają jak wstępne szkice.

Trzeci zeszyt i cały czas największym problemem serii jest jej objętość. Czytając ma się wrażenia, jak podczas oglądania trailera filmowego - same skróty. Graficznie powoli coraz lepiej, chociaż momentami zdarzają się obrazki, które wyglądają jak wstępne szkice.

No proszę, czyli jednak da się w ramach "Wydziału 7" zaprezentować coś dłuższego. "Żywa Woda" to pierwsza część dwuzeszytowej (najprawdopodobniej) opowieści. Rozciągnięcie fabuły to dobre rozwiązanie, bo w końcu odpada wrażenie skrótowości, które ciążyło nad serią od początku. Nie powiem, chętnie bym przyjął nawet pięcio-sześciozeszytowy story-arc w ramach tego cyklu. Może kiedyś się doczekam...

Tymczasem w "Żywej Wodzie" w końcu na pierwszy plan wychodzi trzeci z ludzi wchodzących w skład Wydziału 7, duchowny Jakub Lange. Jakkolwiek gra pierwsze skrzypce, to nie został jakoś szczegółowiej rozrysowany - jego motywacje są na razie dość mgliste. Trochę mnie to rozczarowuje, bo ksiądz wchodzący w skład tajnej jednostki służb PRL to temat nader interesujący. Mam nadzieję, że twórcy wrócą do tego w którymś z kolejnych zeszytów.

Wizualnie jest ok, nie tak dobrze jak poprzednio, ale i tak miło dla oka, a najlepiej wypadają (nieliczne) kadry w konwencji horroru.

W trzecim zeszycie "Wydział 7" jest odrobinę słabszy niż w dwójce, ale wydaje się, że poziom stabilizuje się w okolicach oceny "dobry". To dobrze.

No proszę, czyli jednak da się w ramach "Wydziału 7" zaprezentować coś dłuższego. "Żywa Woda" to pierwsza część dwuzeszytowej (najprawdopodobniej) opowieści. Rozciągnięcie fabuły to dobre rozwiązanie, bo w końcu odpada wrażenie skrótowości, które ciążyło nad serią od początku. Nie powiem, chętnie bym przyjął nawet pięcio-sześciozeszytowy story-arc w ramach tego cyklu. Może...

I w końcu doczekałem się dłuższej historii związanej z działalnością Wydziału 7. Sprawa została rozbita na dwa tomy - początek poznamy w "Żywej wodzie", a jej dalszy ciąg w tomie "Marta woda". Po "Larinae" poprzeczka powędrowała w górę, ale trzecim zeszytem Tomasz Kontny sprawujący pieczę nad tą serią udowodnił, że "Wydział 7" to aktualnie najlepsza nowa seria zeszytowa ukazująca się w Polsce. Warstwa graficzna jest na wysokim poziomie i naprawdę ciężko się tutaj do czegokoliwek przyczepić...no może do tego, że jednak historie mogłyby być przynajmniej trochę dłuższe.

I w końcu doczekałem się dłuższej historii związanej z działalnością Wydziału 7. Sprawa została rozbita na dwa tomy - początek poznamy w "Żywej wodzie", a jej dalszy ciąg w tomie "Marta woda". Po "Larinae" poprzeczka powędrowała w górę, ale trzecim zeszytem Tomasz Kontny sprawujący pieczę nad tą serią udowodnił, że "Wydział 7" to aktualnie najlepsza nowa seria zeszytowa...

Marek Turek, współpomysłodawca Wydziału 7 (drugim jest Tomasz Kontny),w jednej ze swych wypowiedzi sugerował, że komiks można uznać za duchowego spadkobiercę Kapitana Żbika. Określenie duchowego ma tu zresztą podwójne znaczenie – po pierwsze, Wydział 7 faktycznie przypomina kultowe zeszyty, a po drugie pracownicy owej jednostki mierzą się z nadnaturalnymi sprawami.

Ciekawy jest także model publikacji przyjęty przez wydawnictwo Ongrys. Kolejne części ukazywały się bowiem co trzy miesiące. Aby utrzymać takie tempo, do prac nad kolejnymi zeszytami zaangażowano różnych ilustratorów: Grzegorza Pawlaka, Arkadiusza Klimka, Roberta H. Adlera i Piotra Nowackiego, których od strony kolorystycznej wsparł wspomniany już Marek Turek.

Operacja Totenkopf, otwierająca serię, opowiada o losach członków tytułowego Wydziału 7, specjalnej jednostki sformowanej w czasach PRL-u. Krótko pisząc, oddział miał się zająć cichym niwelowaniem różnorakich zagrożeń o nadnaturalnym charakterze. Oczywiście w przypadku wpadki władza ludowa nie miała zamiaru wspierać podwładnych. Na czele ekipy stanął major Dobrowolski, funkcjonariusz SB. Zespół uzupełnili młody chorąży o niejasnej przeszłości, czyli Szymon Wilk oraz dominikanin Jakub Lange, o którym także na początku wiemy bardzo niewiele.

Wydział 7 postanowiliśmy zrecenzować zbiorczo, całość znajdziecie na Wypowiemsie.pl: http://wypowiemsie.pl/recenzja-wydzial-7-1-5/

Marek Turek, współpomysłodawca Wydziału 7 (drugim jest Tomasz Kontny),w jednej ze swych wypowiedzi sugerował, że komiks można uznać za duchowego spadkobiercę Kapitana Żbika. Określenie duchowego ma tu zresztą podwójne znaczenie – po pierwsze, Wydział 7 faktycznie przypomina kultowe zeszyty, a po drugie pracownicy owej jednostki mierzą się z nadnaturalnymi...

Kolejny dobry zeszyt z serii, czekam na więcej.

Kolejny dobry zeszyt z serii, czekam na więcej.

Kryminał + rodzime fantasy + dobra kreska komiksowa i... i atrakcyjna kobieta czyli same dobre "rzeczy". Polecam.

Kryminał + rodzime fantasy + dobra kreska komiksowa i... i atrakcyjna kobieta czyli same dobre "rzeczy". Polecam.

Kolejny numer wydziału 7 i kolejna bardzo dobra historia. Nowa bohaterka bardzo interesująca, Opowieść wydaje się niezłym wstępem do nowego, większego "czegoś". Zobaczymy co przyniesie zeszyt 4.

Kolejny numer wydziału 7 i kolejna bardzo dobra historia. Nowa bohaterka bardzo interesująca, Opowieść wydaje się niezłym wstępem do nowego, większego "czegoś". Zobaczymy co przyniesie zeszyt 4.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6