Dzisiaj wczesnych „dzieł” Hamiltona nie sposób nie czytać z zażenowaniem – są one kwintesencją pulpowej science fiction lat dwudziestolecia międzywojennego, jakiej pojawiło się w tym czasie w USA zapewne na pęczki. Mówiono później nawet, że opowiadania Hamiltona „są tak złe, że nie mogłyby być opublikowane w jakimkolwiek innym gatunku literackim“.

„Crashing Suns”, jedno z takich właśnie opowiadań autora, to bardzo słaba literatura. I to zarówno pod względem jakości dzieła literackiego, jak i z powodu oczywistych braków w warstwie (pseudo)naukowej, tak ważnej dla sensownych tekstów SF.

A jednak: facet dał nam postać o nazwie Captain Future i zapoczątkował cyklem przygód Patrolu Międzygwiezdnego ważny krąg tematyczny literatury SF: space operę. Bez pisarzy jak Hamilton nie doszłoby tym samym do realizacji tak przełomowych projektów jak „Gwiezdne wojny”. Zatem znać jego twórczość fanom SF wypada, mimo że taka lektura to przysłowiowa droga przez mękę.

Dzisiaj wczesnych „dzieł” Hamiltona nie sposób nie czytać z zażenowaniem – są one kwintesencją pulpowej science fiction lat dwudziestolecia międzywojennego, jakiej pojawiło się w tym czasie w USA zapewne na pęczki. Mówiono później nawet, że opowiadania Hamiltona „są tak złe, że nie mogłyby być opublikowane w jakimkolwiek innym gatunku literackim“.

„Crashing Suns”, jedno z...