Ogólnie nieźle mi się czytało tę książkę ze względu na fajny język, taki włoski zmieszany z dialektem, na sympatyczną główną postać, pani komisarz Lolita Lobosco, oraz czuć było fantastyczną południowo-włoską atmosferę. Tylko że z tym ostatnim chodzi mi jedynie o postępowanie postaci, ponieważ niestety brakowało mi opisów otoczenia i atmosfery świątecznej.

Z jednej strony jest to kryminał, z drugiej jest obyczajówką z dużym naciskiem na wątek romantyczny. Wszystko by mi pasowało, gdyby jakoś to wszystko zostało lepiej poprowadzone i ciekawiej. Przeszkadzało mi, że w książce występuje duża ilość zdrad jakby w świecie Lolity nie można było stworzyć normalnej, zdrowej relacji. Ze wszystkich postaci, tylko jeden nie zdradzał i nie został zdradzony! Przynajmniej w tym tomie, nie wiem, jak w innych. Także momentami przytłaczały mnie ciągłe rozmyślania i dyskusje na temat życia sentymentalnego Lolity.

Reasumując nie spodziewałam się, że przeczytam romansidło z dodatkiem kryminalnym, myślałam, że będzie odwrotnie albo że będzie w jakiś sposób wyważone. Właściwie, gdyby usunąć wszystkie wątki niezwiązane ze śledztwem, to by wyszło krótkie nieskomplikowane opowiadanie.

Ogólnie nieźle mi się czytało tę książkę ze względu na fajny język, taki włoski zmieszany z dialektem, na sympatyczną główną postać, pani komisarz Lolita Lobosco, oraz czuć było fantastyczną południowo-włoską atmosferę. Tylko że z tym ostatnim chodzi mi jedynie o postępowanie postaci, ponieważ niestety brakowało mi opisów otoczenia i atmosfery świątecznej.

Z jednej strony...