Przepiękna książka. Co prawda w pewnym momencie środek troszkę się dłużył, ale końcówka bardzo to zrekompensowała. Pokazuje, że nigdy nie jest za późno na to, by wybaczyć sobie i zacząć od nowa, że kłamstwa nie prowadzą do niczego dobrego, że w małżeństwie należy ze sobą rozmawiać, że kocha się za serce, a nie za wygląd. Jedynym większym minusem była dla mnie akcja z uprowadzeniem próbą zamordowania Kathryn, miałam wrażenie, jakbym czytała od nowa Po miłość do Mesa Verde, bo tam występuje identyczna wręcz scena z Elizabeth. Co prawda sytuacja jest inna, nieco inny jest też sposób, w jaki porywacz chce zadać bohaterce śmierć, ale miałam wrażenie, że czytam niemal taką samą scenę, czuję te same emocje. Och, no i zapomniałam! Rozpoczęcie prologiem, w którym Larson wraca do domu i widzi żonę w towarzystwie innego mężczyzny nad swoim grobem... Genialne! Od razu wciągnęło i kazało czytać dalej. Na pewno za jakiś czas zapoznam się z pozostałymi powieściami z serii o Fountain Creek.

Przepiękna książka. Co prawda w pewnym momencie środek troszkę się dłużył, ale końcówka bardzo to zrekompensowała. Pokazuje, że nigdy nie jest za późno na to, by wybaczyć sobie i zacząć od nowa, że kłamstwa nie prowadzą do niczego dobrego, że w małżeństwie należy ze sobą rozmawiać, że kocha się za serce, a nie za wygląd. Jedynym większym minusem była dla mnie akcja z...