Zaciekawił mnie opis tej książki, zaciekawił wstęp autorstwa Zychowicza (którego "niepoprawnie polityczne" książki lubię),ale gdy doszło do właściwej twórczości Hitchensa... No nie, to nie dla mnie. To tym bardziej denerwujące, że autor miał świetny pomysł na książkę, miał dostęp do materiałów i tylko chyba po prostu nie potrafił pisać. Bo w "Po co nam była ta wojna" Hitchens zebrał naprawdę sporo ciekawych materiałów, jego teza - choć kontrowersyjna - nie była zła, z tego wszystkiego mogła powstać fascynująca i potrzebna lektura. Powstało okropne lanie wody, pełne irytujących komentarzy autora, mnóstwo powtórzeń, odniesień do nie zawsze pasujących dzieł literackich... Czytałam, mając poczucie, że po raz drugi lub trzeci czytam to samo, że mam ochotę pominąć wszystkie wstawki autora. Gdyby w książce pozostawić same fakty historyczne, naprawdę wiele by zyskała.
Bo z faktami dyskutować się nie da. Wielkiej Brytanii udzielenie Polsce pomocy było kompletnie nie na rękę i dla nikogo nie jest tajemnicą, że Brytyjczycy nie chcieli "umierać za Polaków", o których zresztą nie mieli najlepszej opinii. Nie było dla mnie zaskoczeniem czytanie o głupich decyzjach władz brytyjskich odnośnie działań wojennych poza Europą, o alianckich, barbarzyńskich bombardowaniach Niemiec też już słyszałam. Mimo to wciąż uważam, że potrzebne są książki ukazujące aliantów też od tej innej, wcale nie tak chwalebnej strony. Chyba jedynym większym zaskoczeniem w lekturze były dla mnie stosunki brytyjsko-amerykańskie podczas wojny. Faktycznie nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo sojusznicy nie byli naprawdę sojusznikami. Szanuję Hitchensa za próby zburzenia "mitu narodowego" Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej. Po prostu nie jestem w stanie przebrnąć przez sposób, w jaki to zrobił - styl pisania jest naprawdę mocno poniżej przeciętnej lektury. A ilość własnych ocen, opinii, komentarzy sprawia, że aż trudno zaklasyfikować książkę historyczną jako "literaturę faktu", bo jednak jest spora różnica między faktem a opinią. Lekturę wymęczyłam i zdecydowanie nie polecam, choć uważam, że warto się zapoznać z tą tematyką.

Zaciekawił mnie opis tej książki, zaciekawił wstęp autorstwa Zychowicza (którego "niepoprawnie polityczne" książki lubię),ale gdy doszło do właściwej twórczości Hitchensa... No nie, to nie dla mnie. To tym bardziej denerwujące, że autor miał świetny pomysł na książkę, miał dostęp do materiałów i tylko chyba po prostu nie potrafił pisać. Bo w "Po co nam była ta wojna"...

Żeby BRYTYJCZYK napisał taką książkę o swoim kraju... szacunek!
Must have, zmienia światopogląd na wydarzenia z 2 WŚ

Żeby BRYTYJCZYK napisał taką książkę o swoim kraju... szacunek!
Must have, zmienia światopogląd na wydarzenia z 2 WŚ

O książce tej przypomniałem sobie dziś rano, wracając z zakupów. Dotarła do mnie blisko rok temu, i pozostanie na zawsze już w mych zbiorach. Do tejże publikacji lubię bardzo wracać. Autor urodził się w 1951 roku, jest brytyjskim dziennikarzem i publicystą. Syn oficera Royal Navy, jest także absolwentem filozofii i nauk politycznych na York University. Stale publikuje. Współpracuje także ze stacjami telewizyjnymi i radiowymi. Niniejsza książka ukazała się w Wielkiej Brytanii w 2018 roku. Autor wkłada przysłowiowy kij w mrowisko. Jest niezbyt poprawny politycznie. Jednym słowem - burzy mity utrwalone dotąd w światowej historiografii. Autor stwierdza, że Imperium wyruszyło na wojnę z Hitlerem jako słabnąca potęga, która chciała udowodnić światu, że nadal jest mocarstwem. Skutkiem tego była utrata mocarstwowej pozycji, na rzecz Stanów Zjednoczonych. Ta książka jednym słowem - prowokuje i drażni. Autor naszemu Krajowi poświęcił wiele miejsca. Serdecznie polecam Wszystkim Czytelnikom bloga.

O książce tej przypomniałem sobie dziś rano, wracając z zakupów. Dotarła do mnie blisko rok temu, i pozostanie na zawsze już w mych zbiorach. Do tejże publikacji lubię bardzo wracać. Autor urodził się w 1951 roku, jest brytyjskim dziennikarzem i publicystą. Syn oficera Royal Navy, jest także absolwentem filozofii i nauk politycznych na York University. Stale publikuje....

Kończę ja czytać w sylwestra, lecz nie o tym. Książka zawiera sporo ciekawych faktów, w tym istotnych, bo wywodzących się z "kuchni" btyryjskiej dyplomacji. Pozycja jest jednak trudna do bieżącego opanowania bowiem konieczna jest znajomość brytyjskiej klasy politycznej i publicystycznych faktów, na które autor od samego początku się powołuje, a które z kolei publikowane były przed, w trakcie i po wojnie.

Kończę ja czytać w sylwestra, lecz nie o tym. Książka zawiera sporo ciekawych faktów, w tym istotnych, bo wywodzących się z "kuchni" btyryjskiej dyplomacji. Pozycja jest jednak trudna do bieżącego opanowania bowiem konieczna jest znajomość brytyjskiej klasy politycznej i publicystycznych faktów, na które autor od samego początku się powołuje, a które z kolei publikowane...

Peter Hitchens angielski publicysta i politolog i jego książką przynosi mi na myśl książkę Diany West Wielkie kłamstwa Ameryki, Tamta praca łamała mity rządu FDR i jego ministrów stanu w USA, którzy stali się świętymi krowami polityki historycznej USA jak Harry Hopkins i Harry Dexter White tutaj podobne połajanki dostają Chamberlain, Churchill, Duff Cooper czyli świeccy święci. Autor wkłada nóż w starą ranę przegranego imperium, które zostało zastąpione przez USA. Praca jest spójna i logiczna dobrze opracowana faktami historycznymi i ich mitologizacją przez brytyjską kinematografię i ten idylliczny obrazek obala dziś Hitchens, książka ta jest udaną próbą obalania mitów i, która jest książką gorzką dla Brytyjczyków, Amerykanów i Francuzów jako pospolitych podżegaczy wojennych na Niemcy kosztem II RP, która na złość wielu historykom dyplomacji dała się wsadzić na łopacie zamiast węgla do rozgrzanego pieca przez Brytyjczyków. Polecam tą książkę ludziom szukającym odpowiedzi na pytania o winnego II Wojnie Światowej, ja tą odpowiedź dostałem, ale spojlerów intelektualnych ludziom dawać nie będę.

Peter Hitchens angielski publicysta i politolog i jego książką przynosi mi na myśl książkę Diany West Wielkie kłamstwa Ameryki, Tamta praca łamała mity rządu FDR i jego ministrów stanu w USA, którzy stali się świętymi krowami polityki historycznej USA jak Harry Hopkins i Harry Dexter White tutaj podobne połajanki dostają Chamberlain, Churchill, Duff Cooper czyli świeccy...

Polacy mają Piotra Zychowicza, a Anglicy Petera Hitchensa (swoją drogą p. Piotr napisał wstęp do wydania polskiego). Obaj autorzy nie boją się pokazywać czarnych kart historii swych krajów. W tej książce Hitchens daje jasno do zrozumienia, że Wielka Brytania nie powinna była dawać Polsce gwarancji pomocy w razie ataku na nią, gdyż sama była w kryzysie finansowym i militarnym. Opisuje także mniej znane fakty dotyczące potyczek na morzu, czy nalotów samolotów RAF-u na obiekty cywilne. Najbardziej zaciekawiły mnie oczywiście fragmenty dotyczące Polski, ale niektóre rozdziały były dość nudne. Z niektórymi wywodami autora się zgadzałam, a z niektórymi niekoniecznie. Jednak warto sięgnąć po ten tytuł, by poznać inny (niż polski) punkt widzenia przebiegu II wojny światowej.

Polacy mają Piotra Zychowicza, a Anglicy Petera Hitchensa (swoją drogą p. Piotr napisał wstęp do wydania polskiego). Obaj autorzy nie boją się pokazywać czarnych kart historii swych krajów. W tej książce Hitchens daje jasno do zrozumienia, że Wielka Brytania nie powinna była dawać Polsce gwarancji pomocy w razie ataku na nią, gdyż sama była w kryzysie finansowym i...