Muszę przyznać że nie jest to może moja kreska. Ale historia jest znakomita, bardzo fantastyczna oraz smutna. No i chyba czytałem pierwszy komiks kogoś z Ameryki Południowej. Ogólnie zostanie u mnie w zbiorach a somo to że chce zatrzymać ten komiks wymaga oceny nie mniejszej niż 8/10 może nie dałbym okładkowej ceny (w 2022) ale za polowe jak najbadziej. Na szczęście wymieniłem się za Azyl Arkham i Sygnał do Szumu. Nie żałuje tej decyzji. Polecam z czystym sumieniem.

Muszę przyznać że nie jest to może moja kreska. Ale historia jest znakomita, bardzo fantastyczna oraz smutna. No i chyba czytałem pierwszy komiks kogoś z Ameryki Południowej. Ogólnie zostanie u mnie w zbiorach a somo to że chce zatrzymać ten komiks wymaga oceny nie mniejszej niż 8/10 może nie dałbym okładkowej ceny (w 2022) ale za polowe jak najbadziej. Na szczęście...

„Labirynt” Thiago Souto to pierwszy komiks w kolorze jaki dostajemy od Wydawnictwa Mandioca. Ale nie pierwszy znakomity album, od tej młodej oficyny. Jednocześnie kolejny – po „Ye” G. Petreci, wpisujący się w oniryczno-fantastyczny sztafaż w duchu iberyjskiego realizmu magicznego. A to bardzo duża zaleta, bo „Labirynt” zachwyca.

o przepięknym i wzruszającym albumie od Wydawnictwa Mandioca piszę dla portalu Dzika Banda.
Zapraszam!

Link do recenzji: https://garazhermetyczny.blogspot.com/2019/04/thiago-souto-labirynt-recenzja-komiksu.html

„Labirynt” Thiago Souto to pierwszy komiks w kolorze jaki dostajemy od Wydawnictwa Mandioca. Ale nie pierwszy znakomity album, od tej młodej oficyny. Jednocześnie kolejny – po „Ye” G. Petreci, wpisujący się w oniryczno-fantastyczny sztafaż w duchu iberyjskiego realizmu magicznego. A to bardzo duża zaleta, bo „Labirynt” zachwyca.

o przepięknym i wzruszającym albumie od...

Fabuła nie jest najoryginalniejsza i szybko jest jasne o co chodzi, ale samo wykonanie -kreacja świata i ogólnie warstwa plastyczna - SUPER.

Fabuła nie jest najoryginalniejsza i szybko jest jasne o co chodzi, ale samo wykonanie -kreacja świata i ogólnie warstwa plastyczna - SUPER.

Stwór Góreck przemierza opustoszałą magiczną krainę w poszukiwaniu swojego najlepszego przyjaciela. Gdzie się podział Nico? I czym tak naprawdę jest ten dziwny świat, który nagle zaczął tracić barwy?

Zabawne, że z czytelniczego marazmu wyprowadził mnie komiks o zagubieniu. Trudno napisać o fabule Labiryntu od @Mandioca coś więcej, żeby nie zepsuć Wam niespodzianki. Rzecz w tym, że konstrukcja tego komiksu przypomina... labirynt właśnie.

Autor prowadzi nas przez kolejne wydarzenia niechronologicznie, nieustannie plącząc ścieżki czasu i zapędzając nas w narracyjne ślepe zaułki. Jasne, historia nie jest wcale nadmiernie skomplikowana (w końcu to komiks dla młodzieży),jednak nadrabia faktem, że sami musimy sobie wszystko poukładać w głowie w trakcie lektury - a rozwiązywanie zagadki stanowi przyjemne wyzwanie.

Komu polecam? Nastoletnim czytelnikom oraz "dużym dzieciom". ;) Jeśli kochacie "Toy Story", płakaliście przy "W głowie się nie mieści", albo zauroczyło Was (u nas raczej nieznane) "The Stuff of Legend" - to komiks dla Was!

instagram.com/polishpopkulture

Stwór Góreck przemierza opustoszałą magiczną krainę w poszukiwaniu swojego najlepszego przyjaciela. Gdzie się podział Nico? I czym tak naprawdę jest ten dziwny świat, który nagle zaczął tracić barwy?

Zabawne, że z czytelniczego marazmu wyprowadził mnie komiks o zagubieniu. Trudno napisać o fabule Labiryntu od @Mandioca coś więcej, żeby nie zepsuć Wam niespodzianki. Rzecz...

Wydawnictwo Mandioca wyspecjalizowało się w przybliżaniu polskim miłośnikom komiksu autorów pochodzących z Ameryki Południowej. Nie inaczej jest w przypadku Labiryntu, utworu autorstwa Thiago Souto, scenarzysty i rysownika rodem z Brazylii. Internet skąpi informacji na temat artysty, chociaż grafiki zamieszczone na stronie internetowej zachęcają do bliższego zapoznania się z jego twórczością. Również sam Labirynt już przy pierwszym kontakcie zaprasza do jak najszybszej lektury. Dwieście szesnaście stron ślicznego wydania, opakowane w twardą oprawę znamionuje nie byle jaki utwór i – uprzedzając nieco fakty – tak właśnie jest. W tym jednak miejscu warto również zaznaczyć, że jest to najlepiej wydany album w portfolio warszawskiej oficyny.



Tyle technikaliów, przyjrzyjmy się fabule. Pierwsze strony mogą wpędzić w delikatną konsternację odnośnie pomysłu autora. To uczucie błyskawicznie mija, Souto nie trzyma czytelników w niepewności i szybko rzuca czytelników w wir przygody, w trakcie której powołana w wyobraźni istota – Góreck – wyrusza w wędrówkę by odnaleźć swojego właściciela, a zarazem przyjaciela, czyli Nico. Nie jest to jednak łatwa podróż, bowiem poza fizycznymi przeszkodami Góreck musi zmierzyć się z prawdą odnośnie swojego istnienia. Co więcej, trwanie wymyślonego świata oraz jego mieszkańców zależy od pamięci chłopca, a ten doświadcza swoich problemów, które mogą przeciąć nić życia – tak jego samego, jak i Górecka.

O ile wątek przygodowy jest dość interesujący, o tyle nie stanowi o sile utworu. Istotą są doświadczenia, tak bliskie wielu z nas. Góreck i jego wędrówka są jedynie katalizatorem dla odkrywania wewnętrznych wspomnień, wydarzeń i procesów, które bezpośrednio mogły stać się udziałem niejednego z czytelników. Scenarzysta wkrada się w umysł odbiorcy i tak naprawdę pisze o rzeczach strasznie bliskich, które co prawda na co dzień spoczywają ukryte za kurtyną zapomnienia, czasami jednak w chwilach refleksji powracają, zmuszając do rachunku sumienia.

Zresztą sam pomysł wędrówki wyimaginowanego przyjaciela, motyw popadania w zapomnienie i próba walki o odzyskanie miejsca w świadomości bliskiej osoby również sprawdza się świetnie. Co prawda na kartach komiksu dotyczy to istoty ukutej w snach dziecka, ale doświadczenia Górecka bez problemu można przenieść na wiele sytuacji z codziennego życia! Jakże łatwo przypomnieć sobie wówczas o bliskich, którym poświęcamy zbyt mało czasu lub zbyt chętnie oddalamy wizytę lub choćby telefon. W rezultacie Souto gra na strunach duszy, przywołując wspomnienia – jedne ciepłe, inne o gorzkim smaku – oraz skłaniając do refleksji i świetnie manewrując pomiędzy doświadczeniami Górecka oraz wydarzeniami bezpośrednio związanymi z Nico.

Doznania wynikające z lektury potęgowane są przez oprawę graficzną, świetnie podkreślającą wydarzenia. Obumierająca, tętniąca niegdyś życiem kraina będąca wytworem wyobraźni chłopca, pozwala lepiej poczuć klimat znikającego świata, zaś piękne pastelowe barwy z okresu szczęśliwości świetnie kontrastują z szaro-burą tonacją właściwą dla upadku wyśnionej krainy. Souto doskonale radzi sobie z oddaniem emocji bohaterów, co jest kolejną cegiełką składającą sie na bardzo atrakcyjną wizualnie budowlę. Kilka całostronicowych kadrów pozwala również poczuć kunszt artystyczny, czarując wyobraźnią autora oraz mnóstwem detali.

Czy czegoś zabrakło w Labiryncie? Na siłę można przyczepić się do braku materiałów dodatkowych. Polscy czytelnicy zdążyli przyzwyczaić się, że niemal każdy pokaźny album zawiera bonusowe szkice, alternatywne grafiki albo posłowie lub wywiad. Tutaj jest bardzo skromnie, a tych kilka zdań napisanych przez autora to zdecydowanie zbyt mało, aby satysfakcjonująco zwieńczyć komiks.

Ten drobny minusik nie zmienia jednak jednej, elementarnej rzeczy: Labirynt to komiks znakomity, nasycony klimatem, ze świetnym pomysłem i jeszcze lepszym wykonaniem, traktujący niby o rzeczy błahej, ale jednak faktycznie bardzo ważnej, bo bliskiej wielu czytelnikom. Thiago Souto prowadzi odbiorców przez krainę wyobrażeń, splatając treść oraz grafiki w jedno, ściskające za serce dzieło. Lektura obowiązkowa nie tylko dla fanów komiksu.

Wydawnictwo Mandioca wyspecjalizowało się w przybliżaniu polskim miłośnikom komiksu autorów pochodzących z Ameryki Południowej. Nie inaczej jest w przypadku Labiryntu, utworu autorstwa Thiago Souto, scenarzysty i rysownika rodem z Brazylii. Internet skąpi informacji na temat artysty, chociaż grafiki zamieszczone na stronie internetowej zachęcają do bliższego zapoznania się...

Zaskoczenie. Wiadomo było, że "Labirynt" to popis autora jako rysownika i kolorysty, jednak nie spodziewałem się takiego rozwinięcia historii, która początkowo utkana jest z fragmentów i niechronologicznych zdarzeń, by przejść w coś kompletnego i zaskoczyć pomysłowością. Spojlerował nie będę, ale bardzo się cieszę, że to coś więcej niż tylko graficzna błyskotka

Zaskoczenie. Wiadomo było, że "Labirynt" to popis autora jako rysownika i kolorysty, jednak nie spodziewałem się takiego rozwinięcia historii, która początkowo utkana jest z fragmentów i niechronologicznych zdarzeń, by przejść w coś kompletnego i zaskoczyć pomysłowością. Spojlerował nie będę, ale bardzo się cieszę, że to coś więcej niż tylko graficzna błyskotka

Absolutny fenomen! Najlepszy komiks, jaki czytałam. 100/10 w punktacji!! Powstawał 3 lata, a czyta się go w godzinę. Dzieło, które warto mieć w swojej biblioteczce i do niego powracać. Na końcu płakałam i płakałam. Piękny w każdym calu.

Absolutny fenomen! Najlepszy komiks, jaki czytałam. 100/10 w punktacji!! Powstawał 3 lata, a czyta się go w godzinę. Dzieło, które warto mieć w swojej biblioteczce i do niego powracać. Na końcu płakałam i płakałam. Piękny w każdym calu.

salomonik.eu/blog/przeczytane/2810-labirynt-thiago-souto

salomonik.eu/blog/przeczytane/2810-labirynt-thiago-souto

Świetna kreska, niebanalnie opowiedziana historia. Godna uwagi.

Świetna kreska, niebanalnie opowiedziana historia. Godna uwagi.

Fabuła trochę oklepana tylko kreska ratuję ten tytuł, ale czas czytania pozycji to ok 8min dużo plansz na całą stronę, dużo pustych plansz albo całych czarnych

Fabuła trochę oklepana tylko kreska ratuję ten tytuł, ale czas czytania pozycji to ok 8min dużo plansz na całą stronę, dużo pustych plansz albo całych czarnych