Bardzo dobry komiks

Bardzo dobry komiks

Trzeci tom, który najbardziej mi się podobał. Pomijając Preludium, mamy tu 4 opowieści. Część 1 Metal od razu wysoko podnosi poprzeczkę.
Część 2 Oblężenie Paryża, też jest niezłe.
Z kolei część 3 Łowy, to trochę za krótka opowieść, by fabularnie zmieściło się tu więcej treści, za to graficznie jest ładnie.
W końcu część 4 Morowa wdowa -najlepsza fabularnie i graficznie opowieść w całej trylogii. Ma ona w sobie to coś co wciąga. Myślę, że powoduje to z jednej strony klimat opowieści, ale bardziej suspens, czyli budowanie coraz większego napięcia, aż do momentu kulminacyjnego... Pozostaje niedosyt, bo to ostatnia część całego cyklu.

Trzeci tom, który najbardziej mi się podobał. Pomijając Preludium, mamy tu 4 opowieści. Część 1 Metal od razu wysoko podnosi poprzeczkę.
Część 2 Oblężenie Paryża, też jest niezłe.
Z kolei część 3 Łowy, to trochę za krótka opowieść, by fabularnie zmieściło się tu więcej treści, za to graficznie jest ładnie.
W końcu część 4 Morowa wdowa -najlepsza fabularnie i graficznie...

Jako całość zbiór prezentuje się całkiem dobrze, mimo że zawarte w nim opowieści są trochę nierówne. Z pewnością stanowi bardzo dobre zwieńczenie całej serii. Fanom Wikingów gorąco polecam wszystkie tomy. To też dobry pomysł na rozpoczęcie dorosłej przygody z komiksem

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2020/02/ludzie-ponocy-saga-europejska-brian-wood.html

Jako całość zbiór prezentuje się całkiem dobrze, mimo że zawarte w nim opowieści są trochę nierówne. Z pewnością stanowi bardzo dobre zwieńczenie całej serii. Fanom Wikingów gorąco polecam wszystkie tomy. To też dobry pomysł na rozpoczęcie dorosłej przygody z komiksem

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2020/02/ludzie-ponocy-saga-europejska-brian-wood.html

Świetne zwieńczenie trylogii! Choć i tutaj zabrakło mi trochę objętości dla niektórych wątków.

Świetne zwieńczenie trylogii! Choć i tutaj zabrakło mi trochę objętości dla niektórych wątków.

W Sadze Europejskiej znajdziemy pięć niepowiązanych ze sobą historii, a ich akcja rozgrywa się pomiędzy 790 a 1020 rokiem, od dalekiej Północy, po tereny nad Wołgą. Dla ułatwienia na samym początku mamy mapę Europy z zaznaczonymi miejscami akcji opowiadań. Brian Wood znów nie koloryzuje, nie pokazuje jedynie blasków życia wikingów, ale przede wszystkim cienie i tych ostatnich jest tutaj zdecydowanie więcej. Odniosłem nawet wrażenie, że trzeci tom jest bardziej pesymistyczny niż pierwsze dwa, a one też nie były przecież zbyt optymistyczne. Jedno nie ulega wątpliwości - życie na północy Europy nie należało do najłatwiejszych. Doskonale zostało to przedstawione m.in. w opowiadaniu Łowy, w którym to myśliwy wiele dni poluje bezskutecznie na uciekającego wciąż jelenia. Nie zabrakło tutaj również historii o rosnących wpływach chrześcijaństwa na Północy i odejściu dawnych bogów i zwyczajów. Oczywiście nie wszystkim się podoba i znajdą się tacy, co próbują coś z tym zrobić.

Osoby, które oglądały serial Wikingowie, z pewnością dobrze kojarzą wątek związany z oblężeniem Paryża przez Ragnara. Brian Wood również pokazuje ten element historii wikingów, choć próżno tutaj doszukiwać się większych zbieżności. Ludzie Północy mają ogromną przewagę liczebną, przybyli na setkach statków, ale zostają zatrzymani przez Wieżę Mostową, broniącą dostępu do mostu prowadzącego do Paryża. Francuzom nie śpieszno walczyć w polu, skoro mogą zabijać z odległości i stosując wiele podłych sztuczek. Jest to dla wikingów oznaka tchórzostwa, ale nic z tym nie mogą zrobić, jedynie ginąć setkami, mając nadzieję, że kolejny atak się powiedzie. Dużo jest tutaj rozważań głównego bohatera, dzięki czemu mamy możliwość lepiej poznać wikingów, ich sposób walki i myślenia o bitwach.

Najdłuższą historią jest Morowa wdowa, licząca blisko 200 stron. Jest to historia kobiety i jej córki, które żyją w małej osadzie nad Wołgą, zaatakowanej przez zarazę. Po śmierci męża, przyszły dla nich ciężkie czasy, ponieważ kobiety nie są tak poważane, jak mężczyźni, a na dodatek rodzina była bogata, na co niektórzy patrzą z zazdrością. Pewnego dnia wszyscy chorzy zostają wypędzeni poza mury, a osada zostaje zamknięta i nikt nie może do niej wejść, co staje się początkiem ciągu przerażających scen. Wydawałoby się, że wszyscy powinni zjednoczyć się w walce z przeciwnościami, ale nic bardziej mylnego. Jest to niezwykła i bardzo uniwersalna historia o woli przetrwania, która pokazuje, jak wiele jest w stanie znieść matka, aby uchronić swoje dziecko przed złem.

Podobnie jak to było w poprzednich tomach, również w tym każdy rozdział został zilustrowany przez innego artystę. Różnice w stylu znów były niewielkie, co bardzo korzystnie wpłynęło na odbiór komiksu. Autorom udało się też bardzo dobrze oddać piękno Północy, ale również zagrożenia, jakie czyhają tam na nieostrożnych ludzi.

Ludzie Północy tom 3. Saga europejska to bardzo dobry komiks, który czytałem z prawdziwą przyjemnością i nie mogłem się od niego oderwać. Tym razem Brian Wood pokazuje oblężenie Paryża przez wikingów, jak wygląda codzienne życie na dalekiej północy, czy co się dzieje za zamkniętymi bramami osady nad Wołgą, w której wybuchła epidemia zarazy. Polecam!

https://hrosskar.blogspot.com/2020/01/ludzie-ponocy-tom-3-saga-europejska.html

W Sadze Europejskiej znajdziemy pięć niepowiązanych ze sobą historii, a ich akcja rozgrywa się pomiędzy 790 a 1020 rokiem, od dalekiej Północy, po tereny nad Wołgą. Dla ułatwienia na samym początku mamy mapę Europy z zaznaczonymi miejscami akcji opowiadań. Brian Wood znów nie koloryzuje, nie pokazuje jedynie blasków życia wikingów, ale przede wszystkim cienie i tych...

Zakończenie serii trochę mnie zawiodło. Główna część zbioru to opowieść o odciętej od świata osadzie na Rusi. Liczyłem na więcej historii Waregów z naszych okolic. Ale i tak, komiksy nadal trzymają bardzo wysoki poziom. Warto przeczytać całość tego tomu chociażby dla historii oblężenie Paryża, która jest naprawdę monumentalna. Idealna pozycja dla miłośników realistycznej, krwawej i brudnej historii. Bardziej wrażliwi czytelnicy mogą jednak czuć się nieco słabo w pewnych momentach - autorzy nie cofają się przed niczym w ukazaniu okrucieństwa dawnych czasów. Krew leje się często i gęsto w świecie "Ludzi Północy"!

Zakończenie serii trochę mnie zawiodło. Główna część zbioru to opowieść o odciętej od świata osadzie na Rusi. Liczyłem na więcej historii Waregów z naszych okolic. Ale i tak, komiksy nadal trzymają bardzo wysoki poziom. Warto przeczytać całość tego tomu chociażby dla historii oblężenie Paryża, która jest naprawdę monumentalna. Idealna pozycja dla miłośników realistycznej,...

Ostatni tom sagi o Wikingach, która w komiksowej formie przybliżyła nam historię i kulturę Ludzi Północy.
Każdy z tomów to kilka niezależnych opowieści, które układają się w spójną wizję świata. Nie inaczej jest tym razem. Poziom opowiadań jest różny, ale dłuższe historie zasługują na uznanie. W Sadze europejskiej na szczególną uwagę zasługują dwie historie. Pierwsza opowiada o wielomiesięcznym oblężeniu Paryża. Wikingowie mają wielką przewagę liczebną, ale obrońcy nie palą się do opuszczania bezpiecznych murów i nie chcą walczyć na otwartym terenie. Dla atakujących to oznaka tchórzostwa. Zderzają się dwie cywilizacje, które zasadniczo różnią się w sposobie postrzegania świata.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2228-ludzie-polnocy-tom-3-saga-europejska

Ostatni tom sagi o Wikingach, która w komiksowej formie przybliżyła nam historię i kulturę Ludzi Północy.
Każdy z tomów to kilka niezależnych opowieści, które układają się w spójną wizję świata. Nie inaczej jest tym razem. Poziom opowiadań jest różny, ale dłuższe historie zasługują na uznanie. W Sadze europejskiej na szczególną uwagę zasługują dwie historie. Pierwsza...

Jakkolwiek „Ludziom Północy” daleko do miana kompendium wiedzy na temat czasów nordyckich wojowników, to jest to seria, która przynosi sporo radości czytelnikom ceniącym sobie brutalne oblicze historii. Brian Wood nie koloryzuje – stara się pokazać życie wikingów ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Tych drugich jest zresztą dużo więcej, dwa pierwsze tomy przyniosły historie pełne ludzkich dramatów i ciężkiej walki o godne życie. Ostatnia odsłona cyklu stara się podtrzymać ten obraz i godnie zamknąć całość.

Forma „Ludzi Północy” pozostaje bez zmian – to antologia różnych historii, posiadających wspólny mianownik. Są nim bohaterowie, twardzi ludzie z Północy, którzy mimo kłód rzucanych przez los pod nogi, walczą o lepszy byt. Tym razem poznamy młodego kowala, który choć jest pełen nienawiści do chrześcijan, dojrzewa powoli do myśli, że w życiu są rzeczy ważniejsze niż duma i tradycja. Poza tym dowiemy się jak wyglądało oblężenie Paryża w IX wieku, będziemy też towarzyszyć samotnemu myśliwemu w osobistym pościgu za uciekającą zwierzyną. A na koniec poznamy losy wdowy, która w czasach zarazy jest jedną z nielicznych odpornych na morowe powietrze.

Trzeci tom „Ludzi Północy” ponownie przynosi nam opowieści podszyte dużą dawką pesymizmu. Życie w krajach nordyckich nie było łatwe, co jest dość obrazowo pokazane na kolejnych kartach tego komiksu. Podobnie rzecz się miała w poprzednich tomach i muszę przyznać, że tym razem czułem lekką nutkę znużenia tym schematem. Bo choć bohaterom czasami się udaje osiągnąć to, do czego dążyli, to ich wysiłki okupione są tak dużą dawką cierpienia, że miejscami czytelnik cierpi wraz z nimi. To w zasadzie nie jest do końca zarzut, ale raczej uczciwe ostrzeżenie – to po prostu nie jest tytuł dla czytelników ceniących sobie przede wszystkim lekki ton opowieści. Wood serwuje nam krew i łzy i to w dużych dawkach.

Na łamach albumu znajdziemy łącznie pięć opowieści – krótkie preludium i cztery właściwe rozdziały. Z części głównej dwie składowe mają dość małą objętość i są to zarazem słabsze elementy tego komiksu. Wood stara się w nich pokazać coś ciekawego, ale wychodzi mu to raczej średnio. „Oblężenie Paryża” jest za bardzo monotonne, zaś rozważania głównego bohatera sprawiają wrażenie nieco wymuszonych, co z kolei sprawia, że jego perypetie nie angażują tak, jak powinny. Z kolei „Łowy” to w istocie dość banalna i błaha opowiastka o pościgu łowcy za zwierzyną, urozmaicona przemyśleniami myśliwego, pozująca na coś głębszego niż to, czym w istocie jest.

Zdecydowanie lepiej sprawa ma się w przypadku tych dłuższych segmentów. Mnie do gustu przypadł szczególnie „Metal”. Ta opowieść o walczącym z chrześcijanami młodzieńcu chwilę się rozkręca, ale gdy już nabierze odpowiedniego rytmu, nie zwalnia do końca. Warto w jej przypadku zwrócić uwagę szczególnie na cudowną puentę, która świetnie podsumowuje wcześniejsze czyny i przekonania głównego bohatera. Z kolei „Morowa wdowa” to dosłownie krew, pot i łzy. Ta historia traktuje o woli przetrwania, a Woodowi udało się w niej przekonująco pokazać ile jest w stanie wytrwać kobieta, byłe tylko chronić swoją córkę przed niebezpieczeństwem.

Każdy rozdział albumu ilustrował inny artysta. Nie uświadczymy tu co prawda nadmiernej efektowności, ale też nie o tu chodzi. Rysownicy nastawili się bardziej na dobre zaprezentowanie przyziemności, co w znacznej mierze przełożyło się na prace utrzymane w stylu brudnym i ponurym. To doskonale pasuje do charakteru powieści. Mnie szczególnie dobrze patrzyło się efekty pracy Leandro Fernandeza, który doskonale zobrazował to, o czym pisałem wyżej.

Trzeci tom „Ludzi Północy” wydaje się stać całościowo na odrobinę niższym poziomie niż poprzednie odsłony serii. Nie zmienia to faktu, że Brian Wood nie obniżył tu lotów w sposób znaczący – to wciąż dość mocno angażujący komiks, poruszający ciekawą problematykę i umiejscowiony w interesującym okresie historycznym. Patrząc zaś na serię całościowo, trzeba powiedzieć, że jest to z pewnością mocna pozycja w katalogu Vertigo. Mam nadzieję, że w przyszłości Egmont uraczy nas innymi nieszablonowymi projektami, bo trylogia o wikingach okazała się być ostatecznie bardzo przyjemną niespodzianką.


Recenzja do przeczytania także na moim logu - https://zlapany.blogspot.com/2019/03/ludzie-ponocy-tom-3-saga-europejska.html
oraz na łamach serwisu Arena Horror - http://arenahorror.pl/ARENA_HORROR/komiksy/ludzie_polnocy_saga_europejska.HTML

Jakkolwiek „Ludziom Północy” daleko do miana kompendium wiedzy na temat czasów nordyckich wojowników, to jest to seria, która przynosi sporo radości czytelnikom ceniącym sobie brutalne oblicze historii. Brian Wood nie koloryzuje – stara się pokazać życie wikingów ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Tych drugich jest zresztą dużo więcej, dwa pierwsze tomy przyniosły...

Ostatni tom serii, która chyba nie została w pełni u nas doceniona. Recenzje na tzw. branżowych portalach były pełne chłodnej rezerwy. Bez względu na utyskiwania internetowych recenzentów miłośnicy komiksów "okołohistorycznych", seriali typu "Vikings" czy "The Last Kingdom", powinni sięgnąć po "Ludzi Północy". Wszystkie trzy tomy trzymają równy poziom dzięki scenariuszom Briana Wooda i świetnym rysunkom całej plejady znakomitych artystów. Uwaga: jeżeli ktoś oczekuje czegoś w stylu swojskiego "Thorgala", to niech przygotuje się na znacznie większą dawkę przemocy i seksu i dużo bardziej pesymistyczny wydźwięk całości.

Ostatni tom serii, która chyba nie została w pełni u nas doceniona. Recenzje na tzw. branżowych portalach były pełne chłodnej rezerwy. Bez względu na utyskiwania internetowych recenzentów miłośnicy komiksów "okołohistorycznych", seriali typu "Vikings" czy "The Last Kingdom", powinni sięgnąć po "Ludzi Północy". Wszystkie trzy tomy trzymają równy poziom dzięki scenariuszom...

Rewelcyjny komiks. Swietne historie, bardzo dobre rysunki. Wielka szkoda, ze to juz ostatni tom, poczytalabym jeszcze i jeszcze... Goraco polecam cala serie.

Rewelcyjny komiks. Swietne historie, bardzo dobre rysunki. Wielka szkoda, ze to juz ostatni tom, poczytalabym jeszcze i jeszcze... Goraco polecam cala serie.