Wznowienie tej książeczki to skandal. Po pierwsze dlatego, że nie zawiera dosłownie żadnych treści poza bezkrytycznym uwielbieniem dla faszyzmu i powtarzaniem haseł propagandowych, czego autor nawet nie ukrywa. Po drugie dlatego, że redaktor apeluje we wstępie o nieocenianie, tylko "danie się unieść porywom serca" (!!!). Porywom serca? W przypadku totalitaryzmu? Co trzeba mieć w głowie, żeby pisać coś takiego? Ta inicjatywa wydawnicza podpada pod paragraf, bo jej jedyną funkcją jest apologia faszyzmu. Jeśli kogoś interesuje rzetelne opracowanie dotyczące postrzegania tego systemu w Polsce, to warto sięgnąć po książkę Macieja Marszała.

Wznowienie tej książeczki to skandal. Po pierwsze dlatego, że nie zawiera dosłownie żadnych treści poza bezkrytycznym uwielbieniem dla faszyzmu i powtarzaniem haseł propagandowych, czego autor nawet nie ukrywa. Po drugie dlatego, że redaktor apeluje we wstępie o nieocenianie, tylko "danie się unieść porywom serca" (!!!). Porywom serca? W przypadku totalitaryzmu? Co trzeba...

Czy można napisać książkę z 10-dniowej wycieczki do Włoch? Można. Jednak autorem jest Stefan Niebudek, a to sporo zmienia. Do książki trzeba podejść na chłodno, bez emocji z aparatem krytycznym. Autor ukazuje, jak się Włochy zmieniły za rządów Mussoliniego. Jakie reformy zostały wprowadzone, to, że drogi zostały wyremontowane, młodzież ma odpowiednie wzorce i ludziom lepiej się żyje. Podczas czytania trzeba mieć z tyłu głowy, jak Włochy wyszły z I WŚ i wielkiego kryzysu. Jeszcze raz, bez emocji.

Czy można napisać książkę z 10-dniowej wycieczki do Włoch? Można. Jednak autorem jest Stefan Niebudek, a to sporo zmienia. Do książki trzeba podejść na chłodno, bez emocji z aparatem krytycznym. Autor ukazuje, jak się Włochy zmieniły za rządów Mussoliniego. Jakie reformy zostały wprowadzone, to, że drogi zostały wyremontowane, młodzież ma odpowiednie wzorce i ludziom lepiej...

Książka opowiada o faszystowskich Włochach

Książka opowiada o faszystowskich Włochach

We wprowadzeniu autor przedmowy podaje czytelnikowi pewną wskazówkę. Mianowicie aby podejść do tej książki na spokojnie, bez emocji. To dobra rada. Pozwala ona w sposób otwarty pochłonąć treść.

Reportaż Stefana Niebudka jest niezmiernie interesujący. To bardzo ciekawy punkt widzenia na kraj Mussoliniego. Warto go przeczytać.

We wprowadzeniu autor przedmowy podaje czytelnikowi pewną wskazówkę. Mianowicie aby podejść do tej książki na spokojnie, bez emocji. To dobra rada. Pozwala ona w sposób otwarty pochłonąć treść.

Reportaż Stefana Niebudka jest niezmiernie interesujący. To bardzo ciekawy punkt widzenia na kraj Mussoliniego. Warto go przeczytać.

Stefan Niebudek jako młody endecki działacz udał się przed II wojną światową w podróż do Włoszech, aby na własne oczy zobaczyć państwo włoskie pod rządami faszystów. Chociaż narodowcy dosyć ostrożnie czerpali z tej części myśli politycznej, na łamach przedwojennych pism związanych z nurtem narodowym można było znaleźć wiele tekstów pochlebnie wyrażających się o Benito Mussolinim i jego dziele. Właśnie dlatego reportaż Niebudka ukazywał się wpierw w jednej z warszawskich gazet, zaś dopiero później został wydany w formie nawet nie tyle książki, co dosyć obszernej broszury.

Tytuł może być przy tym nieco mylący, ponieważ sama postać Duce i jego ruchu "czarnych koszul" nie jest jedynym tematem książki, chociaż oczywiście oscyluje ona wokół tej tematyki. Niebudek poświęca bowiem dosyć obszerną jej część zachwytom nad żywotnością włoskiego katolicyzmu, a przede wszystkim nad tamtejszą architekturą sakralną i oczywiście wkładem Rzymu w rozwój oraz trwanie religii chrześcijańskiej. Autor "W kraju czarnych koszul" zauważa przy tym, że to dzięki paktom laterańskim katolicyzm jest wszechobecny w życiu Włochów, w tym także na szczeblu państwowym.

Pozostała część książki poświęcona jest już stricte kwestiom związanym z reformami faszystowskimi. Autor twierdzi więc, że Włosi nie wyglądają być może na ludzi zamożnych, lecz jednocześnie nie widać tam biedy i zacofania. Jego zdaniem to zasługa takich inicjatyw jak Dopolavoro, czyli organizacji zajmującej się organizacją wypoczynku robotników. a także rozwiniętej sieci ubezpieczeń społecznych i pomocy socjalnej. Mussolini miał dbać bowiem nie tylko o wychowanie narodu w duchu militaryzacji i poszanowania dla wiedzy, ale przykładał też dużą uwagę do rozwoju ekonomicznego kraju.

Pracę przedwojennego publicysty czyta się bardzo sprawnie i dzięki temu szybko, a towarzyszący pisaniu tych reportaży młodzieńczy entuzjazm, o którym wspomina zresztą sam autor, jest jej bardzo ważną zaletą. Obawiam się jednak, iż osoby mające bardziej rozbudowaną wiedzę na temat włoskiego faszyzmu nie dowiedzą się z "W kraju czarnych koszul" niczego nowego, dlatego powinni po nią sięgnąć czytelnicy dopiero rozwijający swoje zainteresowanie tą tematyką.

Stefan Niebudek jako młody endecki działacz udał się przed II wojną światową w podróż do Włoszech, aby na własne oczy zobaczyć państwo włoskie pod rządami faszystów. Chociaż narodowcy dosyć ostrożnie czerpali z tej części myśli politycznej, na łamach przedwojennych pism związanych z nurtem narodowym można było znaleźć wiele tekstów pochlebnie wyrażających się o Benito...