Epizodyczna forma historii, brak wyrazistej głównej fabuły, które podawana jest tutaj w formie malutkich kawałeczków, które należy pieczołowicie samemu składać, wcale nie odbija się negatywnie na Murcielago. Wręcz przeciwnie manga ma już dwanaście wydanych części, a każda kolejna wydaje się coraz lepsza i bardziej zachwycająca czytelnika. Ogromną zaletą, ale też po części wadą tytuły, są charakterni bohaterowie, którzy w wielu momentach stanowią o sile danego wątku. Niestety są momenty, w których pojawia się ich taka ilość, że trudno wszystkich spamiętać a tym bardziej znać relacje, jakie pomiędzy nimi zachodzą. Jest to jednak szukanie ewentualnych wad na siłę, bo tak naprawdę Murcielago jest tak skonstruowane, napisane i narysowane, że naprawdę trudno się tutaj do czegoś przyczepić.


Miłym dodatkiem do bardziej krwawej treści są liczne nawiązania kulinarne, które autorka umieszcza w poszczególnych tomikach. W niektórych częściach kulinarne rewolucje są tylko malutkim dodatkiem, w innych zaś odgrywają bardziej znaczącą rolę należytego spowolnienia akcji i wytłumienia wszelkich emocji, które później wybuchają ze zdwojoną siłą. Kolejnym świetnym uzupełnieniem poszczególnych tomików, są krótkie historie umieszczone na końcu każdej części. W głównej mierze są to humorystyczne opowiastki, które jednak momentami potrafią pokazać przeszłość niektórych postaci, stanowiąc świetne uzupełnienie dla głównej fabuły, która jest dość skąpa w szczegóły.

Kompletnie nic nie zmienia się w kwestiach wizualnych mangi. Rysunki nadal są śliczne, wpadające w oko, kolejne kadry pokazują dynamizm wydarzeń, a żeńskie postacie epatują pięknem fizycznym. Brak zmian niestety dotyczy również teł, które ciągle są nijakie albo w ogóle ich tutaj brakuje.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=118144

Epizodyczna forma historii, brak wyrazistej głównej fabuły, które podawana jest tutaj w formie malutkich kawałeczków, które należy pieczołowicie samemu składać, wcale nie odbija się negatywnie na Murcielago. Wręcz przeciwnie manga ma już dwanaście wydanych części, a każda kolejna wydaje się coraz lepsza i bardziej zachwycająca czytelnika. Ogromną zaletą, ale też po części...

Chodzącą maszyna do zabijania i prawdziwa sex bomba – Kuroko powraca! Tym razem przyjdzie jej się mierzyć z tajemniczą organizacją terrorystyczną, wybrać się nad morze gdzie weźmie udział w walkach mechów czy też napotka pewnego rekina ludojada. A to wszystko (i wiele więcej) w tomach 7-10 serii ,,Murcielago”!

Tajemnicza organizacja terrorystyczna, mająca swoje korzenie jeszcze zza czasów końca drugiej wojny światowej wypowiada wojnę policji, która kolejny raz zmuszona jest skorzystać z pomocy Kuroko. Jednak nawet ona będzie musiała skorzystać ze swoich kontaktów by odnaleźć grupę uważaną do tej pory za coś na kształt miejskiej legendy. Sprawa Sakury Niepamięci – bo taki właśnie nosi ona tytuł -stanowi świetne połączenie thrillera i kryminału, w którym nie brakuje pełnych dynamizmu scen walki, jednak przede wszystkim jest to dobrze pokazana pełna tajemnic i dusznego nastroju historia, którą czyta się z prawdziwą przyjemnością. Jeżeli nie mieliście jeszcze okazji jej czytać polecam od razu zaopatrzyć się w tomy od 7 do 9, bowiem naprawdę trudno czekać na ciąg dalszy.

Od połowy tomu dziewiątego ponownie następuje pewne rozluźnienie atmosfery. Po zakończeniu sprawy Sakury Niepamięci nasze bohaterki, korzystając z uroków wakacji, wybierają się na wycieczkę nad morze. Jednak oczywiście i ona nie mogłaby się potoczyć całkiem zwyczajnie i tak nie wiadomo kiedy spokojne popołudnie przeradza się w walkę olbrzymich robotów, podczas której rolę pilotki mecha pełni Hinako. Jak się nietrudno domyślić jej techniki będą równie rozbrajające co zawsze.

Z kolei dziesiąty tom stanowi wprowadzenie do kolejnej dużej akcji, bo choć dalej pozostaniemy w nadmorskich klimatach (a Hinako niezaprzestanie swoich poszukiwań idealnego nadmorskiego przysmaku) to sama fabuła ponownie uderzy w poważniejsze tony. Tym razem sprawa będzie się kręcić wokół tajemniczych zaginięć w pewnej rybackiej wiosce.

Seria ,,Murcielago” od początku trzyma ten sam poziom oferując wybuchową mieszankę dla dorosłych, przeplatającą w sobie pełne krwi elementy akcji z czarnym humorem i rzecz jasna sporą dozą kobiecych wdzięków. Nie jest to tytuł dla każdego, jednak jeżeli lubicie tego typu klimaty z pewnością pokochacie szalone przygody Kuroko i rzecz jasną ją samą!

Ocena: 8,5/10

https://koszzksiazkami.pl/murcielago-tomy-7-10-recenzja/

Chodzącą maszyna do zabijania i prawdziwa sex bomba – Kuroko powraca! Tym razem przyjdzie jej się mierzyć z tajemniczą organizacją terrorystyczną, wybrać się nad morze gdzie weźmie udział w walkach mechów czy też napotka pewnego rekina ludojada. A to wszystko (i wiele więcej) w tomach 7-10 serii ,,Murcielago”!

Tajemnicza organizacja terrorystyczna, mająca swoje korzenie...

KRWAWA MĘSKA JAZDA BEZ TRZYMANKI

„Murciélago” nie zwalnia tempa. Ta seria od początku daleka była od powolnego prowadzenia fabuły, ale akcja, która zaczęła się wraz z poprzednim tomem, w tym rozwija się w znakomitym kierunku i dostarcza znakomitych przeżyć. Tradycyjnie najlepiej bawić się tu będą faceci, dla których autor przygotował dużo seksu, (no może tym razem nie tak dużo) i jeszcze więcej brutalnej, krwawej i podlanej czarnym humorem przemocy, ale nie tylko oni znajdą tu coś dla siebie.

Kuroko miała odnaleźć siedzibę organizacji terrorystycznej z długimi tradycjami, za to ukrywającej się obecnie pod nową nazwą – Ousenkai. Wszystko po to, by nie dopuścić do planowanego przez nią ataku chemicznego. I… Cóż, nie udało się, a jakby tego było mało, celem zamachu stała się Komenda Stołeczna Policji. Funkcjonariusze nie zaprzestają jednak działań, a zagrożeń nie brakuje.
Tymczasem Kuroko kontynuuje swoją misję dotarcia do siedziby wrogów. Udaje jej się ją odnaleźć i planuje przeprowadzić własny atak, a akcji towarzyszą jej Kuchiba, Rinko, Urara i Hinako. Zaczyna się kolejna krwawa walka, z której większość uczestników nie wyjdzie żywa. Ale czego się spodziewać, gdy do poskromienia terrorystów wysyła się psychopatkę, seryjną morderczyni, płatną morderczyni i ich towarzyski?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/12/murcielago-8-yoshimurakana.html

KRWAWA MĘSKA JAZDA BEZ TRZYMANKI

„Murciélago” nie zwalnia tempa. Ta seria od początku daleka była od powolnego prowadzenia fabuły, ale akcja, która zaczęła się wraz z poprzednim tomem, w tym rozwija się w znakomitym kierunku i dostarcza znakomitych przeżyć. Tradycyjnie najlepiej bawić się tu będą faceci, dla których autor przygotował dużo seksu, (no może tym razem nie tak...

Uwielbiam całą serię! <3

Uwielbiam całą serię! <3